Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV)

Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV)

Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) jest małym, owiniętym DNA wirusem, który atakuje wątrobę i może prowadzić do ostrego lub przewlekłego zapalenia wątroby. HBV jest jednym z głównych czynników etiologicznych marskości wątroby i raka wątrobowokomórkowego.

Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV)

Wprowadzenie

Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) jest małym, owiniętym DNA wirusem, który atakuje wątrobę i może prowadzić do ostrego lub przewlekłego zapalenia wątroby. HBV jest jednym z głównych czynników etiologicznych marskości wątroby i raka wątrobowokomórkowego. Zakażenie HBV jest problemem zdrowotnym o zasięgu globalnym, dotykającym ponad 292 milionów ludzi na całym świecie. Wirus ten jest przenoszony głównie przez kontakt z zakażoną krwią lub innymi płynami ustrojowymi, takimi jak ślina, sperma i wydzielina pochwy. Wirus może być również przenoszony z matki na dziecko podczas porodu;

Zakażenie HBV może przebiegać bezobjawowo lub objawiać się szerokim zakresem objawów, od łagodnego zmęczenia i bólu mięśni po ciężkie zapalenie wątroby, prowadzące do niewydolności wątroby. W wielu przypadkach zakażenie HBV przechodzi w postać przewlekłą, co zwiększa ryzyko rozwoju marskości wątroby i raka wątrobowokomórkowego. Wirus ten jest szczególnie niebezpieczny dla noworodków i małych dzieci, ponieważ zakażenie w tym wieku często przechodzi w postać przewlekłą.

Wirus zapalenia wątroby typu B jest poważnym problemem zdrowotnym, który wymaga skutecznych metod profilaktyki i leczenia. Szczepienia przeciwko HBV są skuteczną metodą zapobiegania zakażeniu i rozwojowi przewlekłego zapalenia wątroby. Istnieją również leki przeciwwirusowe, które mogą pomóc w leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu B i zmniejszyć ryzyko rozwoju powikłań.

Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV)

Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) jest małym, owiniętym DNA wirusem, który atakuje wątrobę i może prowadzić do ostrego lub przewlekłego zapalenia wątroby. HBV jest jednym z głównych czynników etiologicznych marskości wątroby i raka wątrobowokomórkowego. Zakażenie HBV jest problemem zdrowotnym o zasięgu globalnym, dotykającym ponad 292 milionów ludzi na całym świecie. Wirus ten jest przenoszony głównie przez kontakt z zakażoną krwią lub innymi płynami ustrojowymi, takimi jak ślina, sperma i wydzielina pochwy. Wirus może być również przenoszony z matki na dziecko podczas porodu.

Zakażenie HBV może przebiegać bezobjawowo lub objawiać się szerokim zakresem objawów, od łagodnego zmęczenia i bólu mięśni po ciężkie zapalenie wątroby, prowadzące do niewydolności wątroby. W wielu przypadkach zakażenie HBV przechodzi w postać przewlekłą, co zwiększa ryzyko rozwoju marskości wątroby i raka wątrobowokomórkowego. Wirus ten jest szczególnie niebezpieczny dla noworodków i małych dzieci, ponieważ zakażenie w tym wieku często przechodzi w postać przewlekłą.

Wirus zapalenia wątroby typu B jest poważnym problemem zdrowotnym, który wymaga skutecznych metod profilaktyki i leczenia. Szczepienia przeciwko HBV są skuteczną metodą zapobiegania zakażeniu i rozwojowi przewlekłego zapalenia wątroby. Istnieją również leki przeciwwirusowe, które mogą pomóc w leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu B i zmniejszyć ryzyko rozwoju powikłań.

Etiologia i epidemiologia

Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) należy do rodziny Hepadnaviridae, wirusów zawierających DNA, które atakują wątrobę. HBV jest małym, owiniętym wirusem o średnicy około 42 nm. Jego genom składa się z częściowo dwuniciowego, kolisto zamkniętego DNA o długości około 3,2 kb. Wirus ten zawiera cztery główne antygeny⁚ antygen powierzchniowy (HBsAg), antygen rdzeniowy (HBcAg), antygen e (HBeAg) i antygen X (HBxAg).

HBV jest przenoszony głównie przez kontakt z zakażoną krwią lub innymi płynami ustrojowymi, takimi jak ślina, sperma i wydzielina pochwy. Do czynników ryzyka zakażenia HBV należą⁚

• Kontakt z zakażoną krwią, np. podczas transfuzji krwi, używania wspólnych igieł lub narzędzi do tatuowania i piercingu.
• Kontakty seksualne z osobami zakażonymi HBV.
• Wirus może być również przenoszony z matki na dziecko podczas porodu.
• W niektórych regionach świata HBV jest przenoszony przez kontakt z zakażoną wodą lub żywnością.

Zakażenie HBV jest problemem zdrowotnym o zasięgu globalnym. Szacuje się, że około 292 milionów ludzi na świecie jest przewlekle zakażonych HBV. Najwyższe wskaźniki zapadalności na HBV występują w Azji Południowo-Wschodniej i Afryce Subsaharyjskiej. W Polsce zakażenie HBV jest stosunkowo rzadkie, ale nadal stanowi problem zdrowotny;

Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV)

Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) należy do rodziny Hepadnaviridae, wirusów zawierających DNA, które atakują wątrobę. HBV jest małym, owiniętym wirusem o średnicy około 42 nm. Jego genom składa się z częściowo dwuniciowego, kolisto zamkniętego DNA o długości około 3,2 kb. Wirus ten zawiera cztery główne antygeny⁚ antygen powierzchniowy (HBsAg), antygen rdzeniowy (HBcAg), antygen e (HBeAg) i antygen X (HBxAg).

HBV jest przenoszony głównie przez kontakt z zakażoną krwią lub innymi płynami ustrojowymi, takimi jak ślina, sperma i wydzielina pochwy. Do czynników ryzyka zakażenia HBV należą⁚

• Kontakt z zakażoną krwią, np. podczas transfuzji krwi, używania wspólnych igieł lub narzędzi do tatuowania i piercingu.
• Kontakty seksualne z osobami zakażonymi HBV.
• Wirus może być również przenoszony z matki na dziecko podczas porodu;
• W niektórych regionach świata HBV jest przenoszony przez kontakt z zakażoną wodą lub żywnością.

Zakażenie HBV jest problemem zdrowotnym o zasięgu globalnym. Szacuje się, że około 292 milionów ludzi na świecie jest przewlekle zakażonych HBV. Najwyższe wskaźniki zapadalności na HBV występują w Azji Południowo-Wschodniej i Afryce Subsaharyjskiej. W Polsce zakażenie HBV jest stosunkowo rzadkie, ale nadal stanowi problem zdrowotny.

Struktura i replikacja wirusa

Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) jest małym, owiniętym DNA wirusem o średnicy około 42 nm. Jego genom składa się z częściowo dwuniciowego, kolisto zamkniętego DNA o długości około 3,2 kb. Genom HBV zawiera cztery główne geny⁚ gen S, gen C, gen P i gen X.

Gen S koduje antygen powierzchniowy (HBsAg), który jest głównym składnikiem otoczki wirusa. Antygen powierzchniowy jest odpowiedzialny za wiązanie się wirusa z komórkami wątroby. Gen C koduje antygen rdzeniowy (HBcAg), który jest głównym składnikiem kapsydu wirusa. Gen P koduje białka polimerazy DNA, które są niezbędne do replikacji wirusa. Gen X koduje białko X, które ma funkcję regulacyjną i może wpływać na wzrost komórek wątroby.

Replikacja HBV przebiega w kilku etapach⁚

1. Wirus wnika do komórki wątroby i uwalnia swój genom DNA.
2. DNA HBV jest transportowany do jądra komórkowego, gdzie jest transkrybowany na mRNA.
3. mRNA jest translatowany na białka wirusowe, w tym białka polimerazy DNA.
4. Polimeraza DNA replikuje genom HBV, tworząc nowe cząsteczki DNA.
5. Nowe cząsteczki DNA są pakowane w kapsydy wirusowe.
6. Wirusy opuszczają komórkę wątroby i infekują nowe komórki.

Replikacja HBV jest złożonym procesem, który wymaga współdziałania wielu białek wirusowych i komórkowych. Wirus ten ma również zdolność do integracji swojego genomu z genomem komórki wątroby, co może prowadzić do rozwoju przewlekłego zapalenia wątroby.

Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV)

Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) jest małym, owiniętym DNA wirusem o średnicy około 42 nm. Jego genom składa się z częściowo dwuniciowego, kolisto zamkniętego DNA o długości około 3,2 kb. Genom HBV zawiera cztery główne geny⁚ gen S, gen C, gen P i gen X.

Gen S koduje antygen powierzchniowy (HBsAg), który jest głównym składnikiem otoczki wirusa. Antygen powierzchniowy jest odpowiedzialny za wiązanie się wirusa z komórkami wątroby. Gen C koduje antygen rdzeniowy (HBcAg), który jest głównym składnikiem kapsydu wirusa. Gen P koduje białka polimerazy DNA, które są niezbędne do replikacji wirusa. Gen X koduje białko X, które ma funkcję regulacyjną i może wpływać na wzrost komórek wątroby.

Replikacja HBV przebiega w kilku etapach⁚

1. Wirus wnika do komórki wątroby i uwalnia swój genom DNA.
2. DNA HBV jest transportowany do jądra komórkowego, gdzie jest transkrybowany na mRNA.
3. mRNA jest translatowany na białka wirusowe, w tym białka polimerazy DNA.
4. Polimeraza DNA replikuje genom HBV, tworząc nowe cząsteczki DNA.
5. Nowe cząsteczki DNA są pakowane w kapsydy wirusowe.
6. Wirusy opuszczają komórkę wątroby i infekują nowe komórki.

Replikacja HBV jest złożonym procesem, który wymaga współdziałania wielu białek wirusowych i komórkowych. Wirus ten ma również zdolność do integracji swojego genomu z genomem komórki wątroby, co może prowadzić do rozwoju przewlekłego zapalenia wątroby.

Patogeneza HBV jest złożonym procesem, który obejmuje zarówno reakcję immunologiczną organizmu na wirusa, jak i bezpośrednie działanie wirusa na komórki wątroby. Zakażenie HBV może przebiegać w dwóch głównych postaciach⁚ ostrej i przewlekłej.

Zakażenie ostre HBV zwykle przebiega łagodnie lub bezobjawowo. U niektórych osób może wystąpić zapalenie wątroby, które objawia się zmęczeniem, bólem brzucha, żółtaczką, nudnościami i wymiotami. Większość osób z ostrym zakażeniem HBV wyleczy się samoistnie w ciągu kilku miesięcy. Jednak u niektórych osób zakażenie może przejść w postać przewlekłą.

Zakażenie przewlekłe HBV występuje, gdy organizm nie jest w stanie wyeliminować wirusa z organizmu. Przewlekłe zapalenie wątroby typu B może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak marskość wątroby i rak wątrobowokomórkowy. Wirus HBV może również wpływać na układ odpornościowy, zwiększając ryzyko rozwoju innych chorób zakaźnych.

Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV)

Zakażenie ostre

Patogeneza HBV jest złożonym procesem, który obejmuje zarówno reakcję immunologiczną organizmu na wirusa, jak i bezpośrednie działanie wirusa na komórki wątroby. Zakażenie HBV może przebiegać w dwóch głównych postaciach⁚ ostrej i przewlekłej.

Zakażenie ostre HBV zwykle przebiega łagodnie lub bezobjawowo. U niektórych osób może wystąpić zapalenie wątroby, które objawia się zmęczeniem, bólem brzucha, żółtaczką, nudnościami i wymiotami. Większość osób z ostrym zakażeniem HBV wyleczy się samoistnie w ciągu kilku miesięcy. Jednak u niektórych osób zakażenie może przejść w postać przewlekłą.

Zakażenie przewlekłe HBV występuje, gdy organizm nie jest w stanie wyeliminować wirusa z organizmu. Przewlekłe zapalenie wątroby typu B może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak marskość wątroby i rak wątrobowokomórkowy. Wirus HBV może również wpływać na układ odpornościowy, zwiększając ryzyko rozwoju innych chorób zakaźnych.

Zakażenie ostre

Zakażenie ostre HBV zwykle przebiega bezobjawowo lub z łagodnymi objawami, takimi jak zmęczenie, bóle mięśni i stawów, utrata apetytu, nudności i wymioty. U niektórych osób może wystąpić zapalenie wątroby, które objawia się żółtaczką, bólem brzucha, gorączką i powiększeniem wątroby. Okres wylęgania zakażenia ostrego HBV wynosi od 6 tygodni do 6 miesięcy.

W większości przypadków zakażenie ostre HBV ustępuje samoistnie w ciągu kilku miesięcy, a organizm rozwija odporność na wirusa. Jednak u niektórych osób, zwłaszcza u noworodków i małych dzieci, zakażenie może przejść w postać przewlekłą. Ryzyko rozwoju przewlekłego zapalenia wątroby typu B jest większe u osób z osłabionym układem odpornościowym, takich jak osoby zakażone HIV lub osoby z chorobami autoimmunologicznymi.

Diagnostyka zakażenia ostrego HBV opiera się na badaniu krwi na obecność antygenu powierzchniowego HBV (HBsAg) i antygenu e HBV (HBeAg). W przypadku potwierdzenia zakażenia ostrego HBV zaleca się monitorowanie funkcji wątroby i leczenie objawowe.

Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV)

Patogeneza

Zakażenie przewlekłe

Zakażenie ostre HBV zwykle przebiega bezobjawowo lub z łagodnymi objawami, takimi jak zmęczenie, bóle mięśni i stawów, utrata apetytu, nudności i wymioty. U niektórych osób może wystąpić zapalenie wątroby, które objawia się żółtaczką, bólem brzucha, gorączką i powiększeniem wątroby. Okres wylęgania zakażenia ostrego HBV wynosi od 6 tygodni do 6 miesięcy.

W większości przypadków zakażenie ostre HBV ustępuje samoistnie w ciągu kilku miesięcy, a organizm rozwija odporność na wirusa. Jednak u niektórych osób, zwłaszcza u noworodków i małych dzieci, zakażenie może przejść w postać przewlekłą. Ryzyko rozwoju przewlekłego zapalenia wątroby typu B jest większe u osób z osłabionym układem odpornościowym, takich jak osoby zakażone HIV lub osoby z chorobami autoimmunologicznymi.

Diagnostyka zakażenia ostrego HBV opiera się na badaniu krwi na obecność antygenu powierzchniowego HBV (HBsAg) i antygenu e HBV (HBeAg). W przypadku potwierdzenia zakażenia ostrego HBV zaleca się monitorowanie funkcji wątroby i leczenie objawowe.

Zakażenie przewlekłe

Zakażenie przewlekłe HBV występuje, gdy organizm nie jest w stanie wyeliminować wirusa z organizmu. Wirus HBV namnaża się w komórkach wątroby, prowadząc do przewlekłego zapalenia wątroby. Zakażenie przewlekłe HBV może przebiegać bezobjawowo lub objawiać się zmęczeniem, bólem brzucha, utratą apetytu, nudnościami i wymiotami. W niektórych przypadkach może wystąpić żółtaczka, gorączka i powiększenie wątroby.

Przewlekłe zapalenie wątroby typu B może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak marskość wątroby i rak wątrobowokomórkowy. Marskość wątroby to stan, w którym wątroba jest uszkodzona i bliznowata, co utrudnia jej prawidłowe funkcjonowanie. Rak wątrobowokomórkowy to nowotwór złośliwy wątroby.

Ryzyko rozwoju powikłań przewlekłego zapalenia wątroby typu B jest większe u osób z silnym zakażeniem HBV, u osób z osłabionym układem odpornościowym i u osób z przewlekłym alkoholizmem.

Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV)

Zakażenie przewlekłe HBV występuje, gdy organizm nie jest w stanie wyeliminować wirusa z organizmu. Wirus HBV namnaża się w komórkach wątroby, prowadząc do przewlekłego zapalenia wątroby. Zakażenie przewlekłe HBV może przebiegać bezobjawowo lub objawiać się zmęczeniem, bólem brzucha, utratą apetytu, nudnościami i wymiotami. W niektórych przypadkach może wystąpić żółtaczka, gorączka i powiększenie wątroby.

Przewlekłe zapalenie wątroby typu B może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak marskość wątroby i rak wątrobowokomórkowy. Marskość wątroby to stan, w którym wątroba jest uszkodzona i bliznowata, co utrudnia jej prawidłowe funkcjonowanie. Rak wątrobowokomórkowy to nowotwór złośliwy wątroby.

Ryzyko rozwoju powikłań przewlekłego zapalenia wątroby typu B jest większe u osób z silnym zakażeniem HBV, u osób z osłabionym układem odpornościowym i u osób z przewlekłym alkoholizmem.

Diagnostyka zakażenia HBV opiera się na badaniach laboratoryjnych krwi. Najważniejsze badania to⁚

• Badanie na obecność antygenu powierzchniowego HBV (HBsAg)⁚ HBsAg jest obecny w krwi podczas zakażenia HBV. Jego obecność wskazuje na obecne zakażenie HBV.
• Badanie na obecność antygenu e HBV (HBeAg)⁚ HBeAg jest obecny w krwi podczas aktywnego namnażania wirusa. Jego obecność wskazuje na wysokie ryzyko przenoszenia wirusa.
• Badanie na obecność przeciwciał przeciwko antygenowi powierzchniowemu HBV (anty-HBs)⁚ Anty-HBs są obecne w krwi po przebytym zakażeniu HBV lub po szczepieniu przeciwko HBV. Ich obecność wskazuje na odporność na HBV.
• Badanie na obecność przeciwciał przeciwko antygenowi rdzeniowemu HBV (anty-HBc)⁚ Anty-HBc są obecne w krwi podczas zakażenia HBV. Ich obecność wskazuje na przebyty kontakt z wirusem HBV.
• Badanie na obecność DNA HBV⁚ Badanie na obecność DNA HBV w krwi pozwala określić ilość wirusa w organizmie. Jest to szczególnie ważne w przypadku przewlekłego zapalenia wątroby typu B, aby monitorować skuteczność leczenia.

Oprócz badań laboratoryjnych, w diagnostyce HBV mogą być pomocne badania obrazowe, takie jak ultrasonografia wątroby i tomografia komputerowa. Badania te pozwalają ocenić stan wątroby i wykryć ewentualne powikłania zakażenia HBV, takie jak marskość wątroby i rak wątrobowokomórkowy.

Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV)

Diagnostyka laboratoryjna

Diagnostyka zakażenia HBV opiera się na badaniach laboratoryjnych krwi. Najważniejsze badania to⁚

• Badanie na obecność antygenu powierzchniowego HBV (HBsAg)⁚ HBsAg jest obecny w krwi podczas zakażenia HBV. Jego obecność wskazuje na obecne zakażenie HBV.
• Badanie na obecność antygenu e HBV (HBeAg)⁚ HBeAg jest obecny w krwi podczas aktywnego namnażania wirusa. Jego obecność wskazuje na wysokie ryzyko przenoszenia wirusa.
• Badanie na obecność przeciwciał przeciwko antygenowi powierzchniowemu HBV (anty-HBs)⁚ Anty-HBs są obecne w krwi po przebytym zakażeniu HBV lub po szczepieniu przeciwko HBV. Ich obecność wskazuje na odporność na HBV.
• Badanie na obecność przeciwciał przeciwko antygenowi rdzeniowemu HBV (anty-HBc)⁚ Anty-HBc są obecne w krwi podczas zakażenia HBV. Ich obecność wskazuje na przebyty kontakt z wirusem HBV.
• Badanie na obecność DNA HBV⁚ Badanie na obecność DNA HBV w krwi pozwala określić ilość wirusa w organizmie. Jest to szczególnie ważne w przypadku przewlekłego zapalenia wątroby typu B, aby monitorować skuteczność leczenia.

Oprócz badań laboratoryjnych, w diagnostyce HBV mogą być pomocne badania obrazowe, takie jak ultrasonografia wątroby i tomografia komputerowa. Badania te pozwalają ocenić stan wątroby i wykryć ewentualne powikłania zakażenia HBV, takie jak marskość wątroby i rak wątrobowokomórkowy.

Diagnostyka laboratoryjna

Diagnostyka laboratoryjna zakażenia HBV opiera się na wykrywaniu markerów wirusowych w krwi. Do najważniejszych markerów należą⁚

• Antygen powierzchniowy HBV (HBsAg)⁚ Obecność HBsAg w krwi wskazuje na obecne zakażenie HBV.
• Antygen e HBV (HBeAg)⁚ Obecność HBeAg w krwi wskazuje na aktywne namnażanie wirusa i wysokie ryzyko przenoszenia zakażenia.
• Przeciwciała przeciwko antygenowi powierzchniowemu HBV (anty-HBs)⁚ Obecność anty-HBs w krwi wskazuje na odporność na HBV, co może być wynikiem przebycia zakażenia lub szczepienia.
• Przeciwciała przeciwko antygenowi rdzeniowemu HBV (anty-HBc)⁚ Obecność anty-HBc w krwi wskazuje na przebyty kontakt z wirusem HBV.
• Kwas nukleinowy HBV (DNA HBV)⁚ Ilość DNA HBV w krwi pozwala określić stopień aktywności wirusa i monitorować skuteczność leczenia.

Interpretacja wyników badań laboratoryjnych pozwala określić fazę zakażenia HBV, ocenić ryzyko rozwoju powikłań i wybrać odpowiednie leczenie.

Podsumowanie

Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV)

Diagnostyka

Diagnostyka obrazowa

Diagnostyka laboratoryjna zakażenia HBV opiera się na wykrywaniu markerów wirusowych w krwi. Do najważniejszych markerów należą⁚

• Antygen powierzchniowy HBV (HBsAg)⁚ Obecność HBsAg w krwi wskazuje na obecne zakażenie HBV.
• Antygen e HBV (HBeAg)⁚ Obecność HBeAg w krwi wskazuje na aktywne namnażanie wirusa i wysokie ryzyko przenoszenia zakażenia.
• Przeciwciała przeciwko antygenowi powierzchniowemu HBV (anty-HBs)⁚ Obecność anty-HBs w krwi wskazuje na odporność na HBV, co może być wynikiem przebycia zakażenia lub szczepienia.
• Przeciwciała przeciwko antygenowi rdzeniowemu HBV (anty-HBc)⁚ Obecność anty-HBc w krwi wskazuje na przebyty kontakt z wirusem HBV.
• Kwas nukleinowy HBV (DNA HBV)⁚ Ilość DNA HBV w krwi pozwala określić stopień aktywności wirusa i monitorować skuteczność leczenia.

Interpretacja wyników badań laboratoryjnych pozwala określić fazę zakażenia HBV, ocenić ryzyko rozwoju powikłań i wybrać odpowiednie leczenie.

Diagnostyka obrazowa

Diagnostyka obrazowa odgrywa ważną rolę w ocenie stanu wątroby u pacjentów z zakażeniem HBV. Najczęściej stosowane metody to⁚

• Ultrasonografia wątroby⁚ Ultrasonografia jest nieinwazyjnym badaniem, które pozwala ocenić rozmiar i strukturę wątroby. Może wykryć powiększenie wątroby, zmiany w jej strukturze, obecność płynu w jamie brzusznej oraz powiększenie węzłów chłonnych.
• Tomografia komputerowa (TK)⁚ TK jest bardziej zaawansowanym badaniem obrazowym, które pozwala uzyskać szczegółowe obrazy wątroby. TK może wykryć zmiany w strukturze wątroby, obecność guzów, a także ocenić stopień zaawansowania marskości wątroby.
• Rezonans magnetyczny (MRI)⁚ MRI jest jeszcze bardziej szczegółowym badaniem obrazowym, które pozwala uzyskać trójwymiarowe obrazy wątroby. MRI jest szczególnie przydatne w ocenie stopnia zaawansowania marskości wątroby i w wykrywaniu wczesnych zmian nowotworowych.
• Biopsja wątroby⁚ Biopsja wątroby jest inwazyjnym badaniem, które polega na pobraniu niewielkiego fragmentu tkanki wątroby do badania mikroskopowego. Biopsja wątroby jest niezbędna do potwierdzenia diagnozy przewlekłego zapalenia wątroby typu B i oceny stopnia uszkodzenia wątroby.

Diagnostyka obrazowa pozwala ocenić stan wątroby i wykryć ewentualne powikłania zakażenia HBV, takie jak marskość wątroby i rak wątrobowokomórkowy.