Trzecia generacja komputerów: historia, charakterystyka, sprzęt

Trzecia generacja komputerów⁚ historia, charakterystyka, sprzęt

Trzecia generacja komputerów, która pojawiła się w latach 1963-1971, była przełomowym momentem w rozwoju informatyki. Okres ten charakteryzował się przejściem od lamp próżniowych do tranzystorów i układów scalonych, co doprowadziło do znacznego zmniejszenia rozmiarów komputerów, zwiększenia ich wydajności i niezawodności.

Wprowadzenie

Trzecia generacja komputerów, która pojawiła się w latach 1963-1971, była przełomowym momentem w rozwoju informatyki. Okres ten charakteryzował się przejściem od lamp próżniowych do tranzystorów i układów scalonych, co doprowadziło do znacznego zmniejszenia rozmiarów komputerów, zwiększenia ich wydajności i niezawodności. Wprowadzenie tych innowacji technologicznych zrewolucjonizowało sposób, w jaki ludzie korzystali z komputerów i jak te urządzenia wpływały na różne aspekty życia społecznego i gospodarczego.

Trzecia generacja komputerów przyniosła ze sobą wiele nowych funkcji i możliwości, które wcześniej były nieosiągalne. Komputery stały się bardziej przystępne cenowo, a ich zastosowania rozszerzyły się na wiele nowych dziedzin, takich jak edukacja, biznes, przemysł i badania naukowe. Wzrost wydajności i miniaturyzacja komputerów umożliwiły rozwój nowych technologii, takich jak oprogramowanie systemowe, języki programowania i sieci komputerowe, które zrewolucjonizowały sposób, w jaki ludzie komunikowali się i współdziałali.

W tym rozdziale przyjrzymy się bliżej historii trzeciej generacji komputerów, omówimy jej charakterystyczne cechy, takie jak zastosowanie tranzystorów i układów scalonych, zwiększona wydajność i niezawodność, a także wpływ tych zmian na rozwój oprogramowania i sprzętu komputerowego. Zbadamy również wpływ trzeciej generacji komputerów na rozwój nauki, technologii i społeczeństwa w ogóle.

Historia komputerów

Historia komputerów to fascynująca opowieść o ciągłym rozwoju technologii, która doprowadziła do powstania urządzeń, które dziś odgrywają kluczową rolę w naszym życiu. Początki komputerów sięgają pierwszej połowy XX wieku, kiedy to pojawiły się pierwsze maszyny liczące, takie jak ENIAC, zbudowany w 1946 roku. Komputery pierwszej generacji (1940-1956) charakteryzowały się wykorzystaniem lamp próżniowych jako elementów elektronicznych, co czyniło je dużymi, energochłonnymi i podatnymi na awarie. Programowanie tych maszyn było skomplikowane i wymagało specjalistycznej wiedzy.

Druga generacja komputerów (1956-1963) przyniosła znaczący postęp dzięki zastąpieniu lamp próżniowych tranzystorami. Tranzystory były mniejsze, bardziej energooszczędne i niezawodne niż lampy, co umożliwiło budowę mniejszych i szybszych komputerów. W tej generacji pojawiły się również pierwsze języki programowania wysokiego poziomu, takie jak FORTRAN i COBOL, które ułatwiły programowanie i zwiększyły dostępność komputerów dla szerszego grona użytkowników.

Trzecia generacja komputerów, która pojawiła się w latach 1963-1971, przyniosła kolejną rewolucję w informatyce. Wprowadzenie układów scalonych, które zawierały tysiące tranzystorów na jednym chipie, umożliwiło dalsze miniaturyzację komputerów, zwiększenie ich wydajności i obniżenie kosztów produkcji. To właśnie w tej generacji komputery zaczęły wkraczać do powszechnego użytku i odgrywać coraz ważniejszą rolę w różnych dziedzinach życia.

Pierwsza generacja komputerów (1940-1956)

Pierwsza generacja komputerów, która pojawiła się w latach 1940-1956, była okresem pionierskim w rozwoju informatyki. Komputery tej generacji charakteryzowały się wykorzystaniem lamp próżniowych jako elementów elektronicznych. Lampy próżniowe były duże, energochłonne i podatne na awarie, co czyniło komputery pierwszej generacji dużymi, kosztownymi i trudnymi w obsłudze. Jednak pomimo tych ograniczeń, komputery pierwszej generacji stanowiły znaczący krok naprzód w rozwoju technologii obliczeniowej.

Do najpopularniejszych komputerów pierwszej generacji należały⁚ ENIAC (Electronic Numerical Integrator And Computer), zbudowany w 1946 roku, który był używany do celów wojskowych, oraz UNIVAC (Universal Automatic Computer), który był pierwszym komputerem komercyjnym. Komputery pierwszej generacji były wykorzystywane głównie do celów naukowych i wojskowych, a ich zastosowania obejmowały obliczenia matematyczne, symulacje i przetwarzanie danych. Programowanie tych maszyn było skomplikowane i wymagało specjalistycznej wiedzy, a języki programowania były niskiego poziomu, co oznaczało, że programiści musieli pracować z instrukcjami maszynowymi.

Pomimo swoich ograniczeń, komputery pierwszej generacji stanowiły podstawę dla dalszego rozwoju informatyki i otworzyły drogę do stworzenia bardziej zaawansowanych i przystępnych komputerów w przyszłości.

Druga generacja komputerów (1956-1963)

Druga generacja komputerów, która pojawiła się w latach 1956-1963, przyniosła znaczący postęp w rozwoju informatyki. Kluczową zmianą było zastąpienie lamp próżniowych tranzystorami. Tranzystory były mniejsze, bardziej energooszczędne i niezawodne niż lampy, co umożliwiło budowę mniejszych, szybszych i bardziej wydajnych komputerów. Komputery drugiej generacji były również tańsze w produkcji, co przyczyniło się do ich szerszego rozpowszechnienia.

W tej generacji pojawiły się również pierwsze języki programowania wysokiego poziomu, takie jak FORTRAN (FORmula TRANslator) i COBOL (COmmon Business Oriented Language). Języki wysokiego poziomu były łatwiejsze w użyciu niż języki niskiego poziomu, co ułatwiło programowanie i zwiększyło dostępność komputerów dla szerszego grona użytkowników. Komputery drugiej generacji były wykorzystywane w różnych dziedzinach, w tym w przemyśle, nauce, edukacji i biznesie. Przykłady komputerów drugiej generacji to IBM 1401, IBM 7090 i UNIVAC 1107.

Rozwój komputerów drugiej generacji stanowił ważny krok w kierunku stworzenia komputerów bardziej przystępnych i łatwych w użyciu, co przyczyniło się do ich dalszego rozwoju i upowszechnienia w kolejnych latach.

Trzecia generacja komputerów (1963-1971)

Trzecia generacja komputerów, która pojawiła się w latach 1963-1971, była przełomowym momentem w rozwoju informatyki. Kluczową innowacją było wprowadzenie układów scalonych (ang. integrated circuits), które zawierały tysiące tranzystorów na jednym chipie. Układy scalone umożliwiły dalsze miniaturyzację komputerów, zwiększenie ich wydajności i obniżenie kosztów produkcji. Komputery trzeciej generacji były znacznie mniejsze, szybsze, bardziej niezawodne i tańsze niż ich poprzednicy.

W tej generacji pojawiły się również pierwsze systemy operacyjne, takie jak OS/360 dla komputerów IBM System/360. Systemy operacyjne ułatwiły zarządzanie zasobami komputera, a także umożliwiły uruchamianie wielu programów jednocześnie. Komputery trzeciej generacji były szeroko stosowane w przemyśle, nauce, edukacji, biznesie i administracji. Przykłady komputerów trzeciej generacji to IBM System/360, DEC PDP-11 i Honeywell 6000.

Trzecia generacja komputerów zapoczątkowała erę komputerów osobistych i otworzyła drogę do rozwoju nowych technologii, takich jak oprogramowanie systemowe, języki programowania i sieci komputerowe, które zrewolucjonizowały sposób, w jaki ludzie korzystali z komputerów i jak te urządzenia wpływały na różne aspekty życia społecznego i gospodarczego.

Charakterystyka trzeciej generacji komputerów

Trzecia generacja komputerów, która pojawiła się w latach 1963-1971, charakteryzowała się znaczącymi zmianami w stosunku do poprzednich generacji. Wprowadzenie tranzystorów i układów scalonych przyniosło szereg korzyści, które zrewolucjonizowały sposób, w jaki komputery były projektowane, budowane i wykorzystywane. Kluczowe cechy trzeciej generacji komputerów to⁚

• Tranzystory i układy scalone⁚ Zastąpienie lamp próżniowych tranzystorami i układami scalonymi doprowadziło do znacznego zmniejszenia rozmiarów komputerów, zwiększenia ich wydajności i niezawodności. Układy scalone umożliwiły umieszczenie tysięcy tranzystorów na jednym chipie, co znacznie zwiększyło gęstość integracji i umożliwiło miniaturyzację komputerów.
• Miniaturyzacja i zwiększona wydajność⁚ Komputery trzeciej generacji były znacznie mniejsze i lżejsze niż ich poprzednicy. Zastosowanie tranzystorów i układów scalonych pozwoliło na zwiększenie szybkości działania i pamięci komputerów, co umożliwiło im wykonywanie bardziej złożonych obliczeń i przetwarzanie większych ilości danych.
• Ulepszona niezawodność i trwałość⁚ Tranzystory i układy scalone były znacznie bardziej niezawodne i trwałe niż lampy próżniowe. Komputery trzeciej generacji były mniej podatne na awarie, a ich czas działania był znacznie dłuższy.
• Rozwój oprogramowania⁚ Trzecia generacja komputerów przyniosła ze sobą rozwój oprogramowania systemowego, języków programowania i aplikacji. Pojawiły się pierwsze systemy operacyjne, które ułatwiły zarządzanie zasobami komputera i umożliwiły uruchamianie wielu programów jednocześnie. Rozwój języków programowania wysokiego poziomu, takich jak FORTRAN, COBOL i BASIC, ułatwił programowanie i zwiększył dostępność komputerów dla szerszego grona użytkowników.

Te zmiany doprowadziły do upowszechnienia komputerów w różnych dziedzinach życia i zapoczątkowały erę komputerów osobistych.

Tranzystory i układy scalone

Wprowadzenie tranzystorów i układów scalonych do komputerów trzeciej generacji było przełomowym wydarzeniem, które zrewolucjonizowało informatykę. Tranzystory, wynalezione w 1947 roku, zastąpiły lampy próżniowe, które były dotychczas używane w komputerach. Tranzystory były znacznie mniejsze, bardziej energooszczędne, niezawodne i tańsze w produkcji niż lampy. Ich zastosowanie umożliwiło budowę mniejszych, szybszych i bardziej wydajnych komputerów.

Układy scalone, wynalezione w latach 60. XX wieku, stanowiły kolejny krok naprzód w miniaturyzacji i integracji elektroniki. Układ scalony, zwany także chipem, zawierał tysiące tranzystorów na jednym krzemowym podłożu. To pozwoliło na dalsze zmniejszenie rozmiarów komputerów, zwiększenie ich wydajności i obniżenie kosztów produkcji. Dzięki układom scalonym możliwe stało się tworzenie bardziej złożonych systemów komputerowych, w tym komputerów osobistych, które stały się powszechnie dostępne w latach 70. i 80. XX wieku.

Tranzystory i układy scalone odegrały kluczową rolę w rozwoju komputerów trzeciej generacji, przyczyniając się do ich miniaturyzacji, zwiększenia wydajności i obniżenia kosztów. Te zmiany doprowadziły do szerokiego rozpowszechnienia komputerów w różnych dziedzinach życia i zapoczątkowały erę komputerów osobistych.

Miniaturyzacja i zwiększona wydajność

Trzecia generacja komputerów była okresem znaczącej miniaturyzacji i zwiększenia wydajności urządzeń. Wprowadzenie tranzystorów i układów scalonych w miejsce lamp próżniowych doprowadziło do znacznego zmniejszenia rozmiarów komputerów, a co za tym idzie, do obniżenia kosztów ich produkcji i konserwacji. Układy scalone, które zawierały tysiące tranzystorów na jednym chipie, umożliwiły umieszczenie większej ilości komponentów elektronicznych w mniejszej przestrzeni. To z kolei pozwoliło na stworzenie mniejszych i bardziej kompaktowych komputerów, które łatwiej było transportować i instalować w różnych miejscach.

Miniaturyzacja komputerów doprowadziła również do zwiększenia ich wydajności. Tranzystory były znacznie szybsze niż lampy próżniowe, co oznaczało, że komputery trzeciej generacji mogły wykonywać obliczenia szybciej i przetwarzać większe ilości danych w krótszym czasie. Zwiększona wydajność komputerów umożliwiła im wykonywanie bardziej złożonych zadań, takich jak symulacje, modelowanie i analizy danych, co miało znaczący wpływ na rozwój nauki, technologii i biznesu.

Miniaturyzacja i zwiększona wydajność komputerów trzeciej generacji otworzyły drogę do rozwoju nowych technologii, takich jak komputery osobiste, które stały się powszechnie dostępne w latach 70. i 80. XX wieku.

Ulepszona niezawodność i trwałość

Trzecia generacja komputerów przyniosła znaczną poprawę niezawodności i trwałości urządzeń. Zastąpienie lamp próżniowych tranzystorami i układami scalonymi miało kluczowe znaczenie dla zwiększenia żywotności i stabilności działania komputerów. Lampy próżniowe były podatne na awarie, generowały dużo ciepła i zużywały dużo energii. Tranzystory i układy scalone były znacznie bardziej niezawodne, generowały mniej ciepła i zużywały mniej energii, co przełożyło się na dłuższy czas bezawaryjnej pracy komputerów.

Zwiększona niezawodność komputerów trzeciej generacji umożliwiła ich szersze zastosowanie w różnych dziedzinach, w tym w przemyśle, nauce, edukacji i administracji. Komputery stały się bardziej dostępne i łatwiejsze w obsłudze, co przyczyniło się do ich dalszego rozwoju i upowszechnienia. Poprawa trwałości komputerów oznaczała również, że ich użytkownicy mogli korzystać z nich przez dłuższy czas bez obaw o częste awarie i konieczność kosztownych napraw.

Ulepszona niezawodność i trwałość komputerów trzeciej generacji stanowiły ważny krok w kierunku stworzenia bardziej niezawodnych i stabilnych systemów informatycznych, które mogły być wykorzystywane w coraz bardziej złożonych i wymagających zastosowaniach.

Rozwój oprogramowania

Trzecia generacja komputerów była okresem dynamicznego rozwoju oprogramowania. Wprowadzenie układów scalonych i zwiększenie wydajności komputerów umożliwiło tworzenie bardziej złożonych i zaawansowanych programów. W tej generacji pojawiły się pierwsze systemy operacyjne, takie jak OS/360 dla komputerów IBM System/360. Systemy operacyjne ułatwiły zarządzanie zasobami komputera, a także umożliwiły uruchamianie wielu programów jednocześnie. To z kolei doprowadziło do zwiększenia efektywności pracy komputerów i umożliwiło bardziej efektywne wykorzystanie ich zasobów.

Wraz z rozwojem systemów operacyjnych pojawiły się również nowe języki programowania wysokiego poziomu, takie jak FORTRAN, COBOL i BASIC. Języki wysokiego poziomu były łatwiejsze w użyciu niż języki niskiego poziomu, co ułatwiło programowanie i zwiększyło dostępność komputerów dla szerszego grona użytkowników. Rozwój oprogramowania systemowego i języków programowania przyczynił się do powstania nowych aplikacji, które były wykorzystywane w różnych dziedzinach, takich jak biznes, edukacja, nauka i przemysł.

Rozwój oprogramowania w trzeciej generacji komputerów miał kluczowe znaczenie dla dalszego rozwoju informatyki i przyczynił się do upowszechnienia komputerów w różnych dziedzinach życia.

Sprzęt komputerowy trzeciej generacji

Sprzęt komputerowy trzeciej generacji, która pojawiła się w latach 1963-1971, charakteryzował się znaczną miniaturyzacją, zwiększoną wydajnością i ulepszoną niezawodnością w porównaniu do poprzednich generacji. Kluczową innowacją było zastosowanie tranzystorów i układów scalonych, które umożliwiły umieszczenie większej ilości komponentów elektronicznych w mniejszej przestrzeni. Komputery trzeciej generacji były znacznie mniejsze, szybsze i bardziej energooszczędne niż ich poprzednicy.

Główne elementy sprzętowe komputerów trzeciej generacji to⁚

• Procesor⁚ Procesor, zwany również jednostką centralną (CPU), był mózgiem komputera. W komputerach trzeciej generacji procesory były oparte na tranzystorach i układach scalonych, co pozwoliło na zwiększenie ich szybkości i wydajności. Procesor odpowiadał za wykonywanie instrukcji programów i przetwarzanie danych.
• Pamięć⁚ Pamięć komputerowa służyła do przechowywania danych i instrukcji programów. W komputerach trzeciej generacji stosowano różne rodzaje pamięci, w tym pamięć operacyjną (RAM) i pamięć masową, np. dyski twarde. Pamięć operacyjna była używana do przechowywania danych, które były aktualnie przetwarzane przez procesor, a pamięć masowa służyła do przechowywania danych na dłużej.
• Urządzenia wejścia/wyjścia: Urządzenia wejścia/wyjścia służyły do wprowadzania danych do komputera i wyświetlania wyników. Do popularnych urządzeń wejścia należały klawiatury, myszy i skanery, a do urządzeń wyjścia należały monitory, drukarki i głośniki. W tej generacji pojawiły się również nowe urządzenia wejścia/wyjścia, takie jak terminale i modemy, które umożliwiły komunikację z komputerami zdalnie.

Sprzęt komputerowy trzeciej generacji stanowił podstawę dla dalszego rozwoju informatyki i przyczynił się do upowszechnienia komputerów w różnych dziedzinach życia.

Procesor

Procesor, zwany również jednostką centralną (CPU), jest mózgiem komputera. Odpowiada za wykonywanie instrukcji programów i przetwarzanie danych. W komputerach trzeciej generacji, które pojawiły się w latach 1963-1971, procesory były oparte na tranzystorach i układach scalonych, co znacznie zwiększyło ich szybkość i wydajność w porównaniu do komputerów poprzednich generacji. Tranzystory i układy scalone umożliwiły umieszczenie większej ilości komponentów elektronicznych w mniejszej przestrzeni, co z kolei pozwoliło na stworzenie bardziej wydajnych i kompaktowych procesorów.

Procesor składa się z kilku głównych komponentów, w tym jednostki arytmetyczno-logicznej (ALU), która wykonuje operacje arytmetyczne i logiczne, jednostki sterującej, która zarządza wykonywaniem instrukcji, i rejestrów, które służą do przechowywania danych i instrukcji. W komputerach trzeciej generacji procesory były wyposażone w większą liczbę rejestrów i szybsze jednostki arytmetyczno-logiczne, co umożliwiło im przetwarzanie danych szybciej i wydajniej.

Rozwój procesorów w trzeciej generacji komputerów był kluczowy dla dalszego rozwoju informatyki. Zwiększona wydajność procesorów umożliwiła tworzenie bardziej złożonych programów i aplikacji, a także przyczyniła się do upowszechnienia komputerów w różnych dziedzinach życia.

Pamięć

Pamięć komputerowa służy do przechowywania danych i instrukcji programów. W komputerach trzeciej generacji, które pojawiły się w latach 1963-1971, stosowano różne rodzaje pamięci, w tym pamięć operacyjną (RAM) i pamięć masową, np. dyski twarde. Pamięć operacyjna (RAM) jest używana do przechowywania danych, które są aktualnie przetwarzane przez procesor. Pamięć operacyjna jest szybsza i bardziej dostępna niż pamięć masowa, ale jej zawartość jest tracona po wyłączeniu komputera.

Pamięć masowa służy do przechowywania danych na dłużej, nawet po wyłączeniu komputera. Dyski twarde, które pojawiły się w trzeciej generacji komputerów, stały się popularnym rodzajem pamięci masowej. Dyski twarde są bardziej pojemne niż pamięć operacyjna i umożliwiają przechowywanie większych ilości danych. W tej generacji pojawiły się również inne rodzaje pamięci masowej, takie jak taśmy magnetyczne, które były używane do archiwizowania danych.

Rozwój pamięci komputerowej w trzeciej generacji komputerów był kluczowy dla dalszego rozwoju informatyki. Zwiększona pojemność pamięci operacyjnej i pamięci masowej umożliwiła tworzenie bardziej złożonych programów i aplikacji, a także przyczyniła się do upowszechnienia komputerów w różnych dziedzinach życia.

Urządzenia wejścia/wyjścia

Urządzenia wejścia/wyjścia służą do wprowadzania danych do komputera i wyświetlania wyników; W komputerach trzeciej generacji, które pojawiły się w latach 1963-1971, stosowano różne rodzaje urządzeń wejścia/wyjścia, które ułatwiły interakcję z komputerami i rozszerzyły ich możliwości zastosowania. Do popularnych urządzeń wejścia należały klawiatury, myszy i skanery. Klawiatury umożliwiały wprowadzanie tekstu i danych numerycznych, myszy pozwalały na sterowanie kursorem na ekranie i interakcję z elementami graficznymi, a skanery umożliwiały digitalizację obrazów i dokumentów.

Do urządzeń wyjścia należały monitory, drukarki i głośniki. Monitory wyświetlały informacje graficzne i tekstowe, drukarki umożliwiały drukowanie dokumentów, a głośniki odtwarzały dźwięki. W tej generacji pojawiły się również nowe urządzenia wejścia/wyjścia, takie jak terminale i modemy, które umożliwiły komunikację z komputerami zdalnie. Terminale były używane do wprowadzania danych i wyświetlania informacji z komputerów zdalnie, a modemy pozwalały na połączenie komputerów z sieciami telekomunikacyjnymi.

Rozwój urządzeń wejścia/wyjścia w trzeciej generacji komputerów miał kluczowe znaczenie dla dalszego rozwoju informatyki. Ułatwił interakcję z komputerami i rozszerzył ich możliwości zastosowania, co przyczyniło się do upowszechnienia komputerów w różnych dziedzinach życia;

Wpływ trzeciej generacji komputerów

Trzecia generacja komputerów, która pojawiła się w latach 1963-1971, miała ogromny wpływ na rozwój nauki, technologii i społeczeństwa. Wprowadzenie tranzystorów i układów scalonych doprowadziło do znacznego zmniejszenia rozmiarów komputerów, zwiększenia ich wydajności i niezawodności, co z kolei przyczyniło się do ich szerszego rozpowszechnienia i zastosowania w różnych dziedzinach życia.

Wpływ trzeciej generacji komputerów na rozwój nauki był szczególnie znaczący. Komputery zaczęły być wykorzystywane do przeprowadzania złożonych obliczeń matematycznych, symulacji i modelowania, co przyspieszyło rozwój badań naukowych w wielu dziedzinach. Przykładem może być rozwój fizyki kwantowej, gdzie komputery były wykorzystywane do modelowania złożonych układów atomowych. Komputery zaczęły być również wykorzystywane w badaniach medycznych, do analizy danych i diagnostyki.

Wpływ trzeciej generacji komputerów na społeczeństwo był równie istotny. Komputery zaczęły być wykorzystywane w przemyśle, biznesie, edukacji i administracji. Wprowadzenie komputerów do tych dziedzin życia doprowadziło do automatyzacji wielu procesów, zwiększenia wydajności pracy i usprawnienia komunikacji. Komputery stały się integralną częścią życia codziennego i przyczyniły się do rozwoju nowych technologii, takich jak internet, telefony komórkowe i komputery osobiste.

Rozwój nauki i technologii

Trzecia generacja komputerów, która pojawiła się w latach 1963-1971, odegrała kluczową rolę w rozwoju nauki i technologii. Wprowadzenie tranzystorów i układów scalonych doprowadziło do znacznego zwiększenia wydajności i miniaturyzacji komputerów, co umożliwiło ich zastosowanie w coraz bardziej złożonych i wymagających dziedzinach. Komputery zaczęły być wykorzystywane do przeprowadzania złożonych obliczeń matematycznych, symulacji i modelowania, co przyspieszyło rozwój badań naukowych w wielu dziedzinach.

W dziedzinie fizyki, komputery były wykorzystywane do modelowania złożonych układów atomowych, co przyczyniło się do rozwoju fizyki kwantowej. W dziedzinie medycyny, komputery były wykorzystywane do analizy danych, diagnostyki i rozwoju nowych terapii. W dziedzinie inżynierii, komputery były wykorzystywane do projektowania i symulacji złożonych systemów, co doprowadziło do rozwoju nowych technologii, takich jak samoloty, samochody i roboty.

Rozwój komputerów trzeciej generacji przyczynił się również do rozwoju nowych technologii, takich jak oprogramowanie systemowe, języki programowania i sieci komputerowe. Te technologie z kolei umożliwiły dalszy rozwój komputerów i ich zastosowanie w różnych dziedzinach życia.