Teoria pasmowa w fizyce ciała stałego

Teoria pasmowa, znana również jako elektronowa teoria pasmowa, jest fundamentalnym pojęciem w fizyce ciała stałego, które opisuje zachowanie elektronów w kryształach i wyjaśnia ich właściwości elektryczne.

Teoria pasmowa, znana również jako elektronowa teoria pasmowa, jest fundamentalnym pojęciem w fizyce ciała stałego, które opisuje zachowanie elektronów w kryształach i wyjaśnia ich właściwości elektryczne. Jest to rozszerzenie mechaniki kwantowej na układy periodyczne, takie jak kryształy, gdzie atomy są ułożone w regularne, powtarzalne struktury. W teorii pasmowej, zamiast traktować elektrony jako niezależne cząstki, rozpatruje się je jako fale rozprzestrzeniające się w periodycznym potencjale stworzonym przez jądra atomowe i elektrony walencyjne.

Teoria pasmowa stanowi podstawę zrozumienia wielu zjawisk fizycznych, takich jak przewodnictwo elektryczne, własności optyczne, magnetyczne i termiczne materiałów. Znajduje zastosowanie w szerokim zakresie dziedzin, od elektroniki i optoelektroniki po materiałoznawstwo i chemię.

Teoria pasmowa, znana również jako elektronowa teoria pasmowa, jest fundamentalnym pojęciem w fizyce ciała stałego, które opisuje zachowanie elektronów w kryształach i wyjaśnia ich właściwości elektryczne. Jest to rozszerzenie mechaniki kwantowej na układy periodyczne, takie jak kryształy, gdzie atomy są ułożone w regularne, powtarzalne struktury. W teorii pasmowej, zamiast traktować elektrony jako niezależne cząstki, rozpatruje się je jako fale rozprzestrzeniające się w periodycznym potencjale stworzonym przez jądra atomowe i elektrony walencyjne.

Teoria pasmowa stanowi podstawę zrozumienia wielu zjawisk fizycznych, takich jak przewodnictwo elektryczne, własności optyczne, magnetyczne i termiczne materiałów. Znajduje zastosowanie w szerokim zakresie dziedzin, od elektroniki i optoelektroniki po materiałoznawstwo i chemię.

Podstawą teorii pasmowej jest pojęcie pasm energetycznych, które powstają w wyniku oddziaływania elektronów z periodycznym potencjałem kryształu. W atomie izolowanym elektrony zajmują dyskretne poziomy energetyczne. W krysztale, ze względu na bliskość atomów i oddziaływanie między nimi, te poziomy energetyczne rozszczepiają się, tworząc ciągłe pasma energetyczne. Pasma te są oddzielone od siebie zakazanymi strefami, w których elektrony nie mogą się znajdować.

Szerokość pasm i wielkość zakazanych stref zależą od rodzaju atomów, odległości między nimi i siły oddziaływań między nimi. Te czynniki wpływają na właściwości elektryczne materiału, określając jego zdolność do przewodzenia prądu elektrycznego.

Teoria pasmowa, znana również jako elektronowa teoria pasmowa, jest fundamentalnym pojęciem w fizyce ciała stałego, które opisuje zachowanie elektronów w kryształach i wyjaśnia ich właściwości elektryczne. Jest to rozszerzenie mechaniki kwantowej na układy periodyczne, takie jak kryształy, gdzie atomy są ułożone w regularne, powtarzalne struktury. W teorii pasmowej, zamiast traktować elektrony jako niezależne cząstki, rozpatruje się je jako fale rozprzestrzeniające się w periodycznym potencjale stworzonym przez jądra atomowe i elektrony walencyjne.

Teoria pasmowa stanowi podstawę zrozumienia wielu zjawisk fizycznych, takich jak przewodnictwo elektryczne, własności optyczne, magnetyczne i termiczne materiałów. Znajduje zastosowanie w szerokim zakresie dziedzin, od elektroniki i optoelektroniki po materiałoznawstwo i chemię.

Podstawą teorii pasmowej jest pojęcie pasm energetycznych, które powstają w wyniku oddziaływania elektronów z periodycznym potencjałem kryształu. W atomie izolowanym elektrony zajmują dyskretne poziomy energetyczne. W krysztale, ze względu na bliskość atomów i oddziaływanie między nimi, te poziomy energetyczne rozszczepiają się, tworząc ciągłe pasma energetyczne. Pasma te są oddzielone od siebie zakazanymi strefami, w których elektrony nie mogą się znajdować.

Szerokość pasm i wielkość zakazanych stref zależą od rodzaju atomów, odległości między nimi i siły oddziaływań między nimi. Te czynniki wpływają na właściwości elektryczne materiału, określając jego zdolność do przewodzenia prądu elektrycznego.

Pojęcie Pasm Energetycznych

Pasma energetyczne to ciągłe zakresy dozwolonych wartości energii, które mogą być zajmowane przez elektrony w krysztale. Powstają one w wyniku nakładania się orbitali atomowych sąsiednich atomów w krysztale. Każdy atom ma dyskretne poziomy energetyczne dla swoich elektronów, ale w krysztale te poziomy rozszczepiają się, tworząc pasma.

Pasma energetyczne są oddzielone od siebie zakazanymi strefami, które reprezentują zakresy energii, które elektrony nie mogą zajmować. Szerokość pasm i wielkość zakazanych stref wpływają na właściwości elektryczne materiału.

Teoria pasmowa, znana również jako elektronowa teoria pasmowa, jest fundamentalnym pojęciem w fizyce ciała stałego, które opisuje zachowanie elektronów w kryształach i wyjaśnia ich właściwości elektryczne. Jest to rozszerzenie mechaniki kwantowej na układy periodyczne, takie jak kryształy, gdzie atomy są ułożone w regularne, powtarzalne struktury. W teorii pasmowej, zamiast traktować elektrony jako niezależne cząstki, rozpatruje się je jako fale rozprzestrzeniające się w periodycznym potencjale stworzonym przez jądra atomowe i elektrony walencyjne.

Teoria pasmowa stanowi podstawę zrozumienia wielu zjawisk fizycznych, takich jak przewodnictwo elektryczne, własności optyczne, magnetyczne i termiczne materiałów. Znajduje zastosowanie w szerokim zakresie dziedzin, od elektroniki i optoelektroniki po materiałoznawstwo i chemię.

Podstawą teorii pasmowej jest pojęcie pasm energetycznych, które powstają w wyniku oddziaływania elektronów z periodycznym potencjałem kryształu. W atomie izolowanym elektrony zajmują dyskretne poziomy energetyczne. W krysztale, ze względu na bliskość atomów i oddziaływanie między nimi, te poziomy energetyczne rozszczepiają się, tworząc ciągłe pasma energetyczne. Pasma te są oddzielone od siebie zakazanymi strefami, w których elektrony nie mogą się znajdować.

Szerokość pasm i wielkość zakazanych stref zależą od rodzaju atomów, odległości między nimi i siły oddziaływań między nimi. Te czynniki wpływają na właściwości elektryczne materiału, określając jego zdolność do przewodzenia prądu elektrycznego.

Pojęcie Pasm Energetycznych

Pasma energetyczne to ciągłe zakresy dozwolonych wartości energii, które mogą być zajmowane przez elektrony w krysztale. Powstają one w wyniku nakładania się orbitali atomowych sąsiednich atomów w krysztale. Każdy atom ma dyskretne poziomy energetyczne dla swoich elektronów, ale w krysztale te poziomy rozszczepiają się, tworząc pasma.

Pasma energetyczne są oddzielone od siebie zakazanymi strefami, które reprezentują zakresy energii, które elektrony nie mogą zajmować; Szerokość pasm i wielkość zakazanych stref wpływają na właściwości elektryczne materiału.

Wpływ Struktury Krystalicznej

Struktura krystaliczna materiału ma kluczowe znaczenie dla tworzenia się pasm energetycznych. Regularne ułożenie atomów w krysztale prowadzi do okresowego potencjału, który wpływa na ruch elektronów. Ten potencjał powoduje rozszczepienie poziomów energetycznych atomów, tworząc pasma.

Rodzaj struktury krystalicznej, odległość między atomami i symetria kryształu wpływają na szerokość pasm, wielkość zakazanych stref i ostatecznie na właściwości elektryczne materiału.

Teoria pasmowa, znana również jako elektronowa teoria pasmowa, jest fundamentalnym pojęciem w fizyce ciała stałego, które opisuje zachowanie elektronów w kryształach i wyjaśnia ich właściwości elektryczne. Jest to rozszerzenie mechaniki kwantowej na układy periodyczne, takie jak kryształy, gdzie atomy są ułożone w regularne, powtarzalne struktury. W teorii pasmowej, zamiast traktować elektrony jako niezależne cząstki, rozpatruje się je jako fale rozprzestrzeniające się w periodycznym potencjale stworzonym przez jądra atomowe i elektrony walencyjne.

Teoria pasmowa stanowi podstawę zrozumienia wielu zjawisk fizycznych, takich jak przewodnictwo elektryczne, własności optyczne, magnetyczne i termiczne materiałów. Znajduje zastosowanie w szerokim zakresie dziedzin, od elektroniki i optoelektroniki po materiałoznawstwo i chemię.

Podstawą teorii pasmowej jest pojęcie pasm energetycznych, które powstają w wyniku oddziaływania elektronów z periodycznym potencjałem kryształu. W atomie izolowanym elektrony zajmują dyskretne poziomy energetyczne. W krysztale, ze względu na bliskość atomów i oddziaływanie między nimi, te poziomy energetyczne rozszczepiają się, tworząc ciągłe pasma energetyczne. Pasma te są oddzielone od siebie zakazanymi strefami, w których elektrony nie mogą się znajdować.

Szerokość pasm i wielkość zakazanych stref zależą od rodzaju atomów, odległości między nimi i siły oddziaływań między nimi. Te czynniki wpływają na właściwości elektryczne materiału, określając jego zdolność do przewodzenia prądu elektrycznego.

Pojęcie Pasm Energetycznych

Pasma energetyczne to ciągłe zakresy dozwolonych wartości energii, które mogą być zajmowane przez elektrony w krysztale. Powstają one w wyniku nakładania się orbitali atomowych sąsiednich atomów w krysztale. Każdy atom ma dyskretne poziomy energetyczne dla swoich elektronów, ale w krysztale te poziomy rozszczepiają się, tworząc pasma.

Pasma energetyczne są oddzielone od siebie zakazanymi strefami, które reprezentują zakresy energii, które elektrony nie mogą zajmować. Szerokość pasm i wielkość zakazanych stref wpływają na właściwości elektryczne materiału.

Wpływ Struktury Krystalicznej

Struktura krystaliczna materiału ma kluczowe znaczenie dla tworzenia się pasm energetycznych. Regularne ułożenie atomów w krysztale prowadzi do okresowego potencjału, który wpływa na ruch elektronów. Ten potencjał powoduje rozszczepienie poziomów energetycznych atomów, tworząc pasma.

Rodzaj struktury krystalicznej, odległość między atomami i symetria kryształu wpływają na szerokość pasm, wielkość zakazanych stref i ostatecznie na właściwości elektryczne materiału.

Związek z Mechaniką Kwantową

Teoria pasmowa jest oparta na zasadach mechaniki kwantowej, która opisuje zachowanie cząstek na poziomie atomowym. W mechanice kwantowej elektrony są traktowane jako fale, a ich energia i pęd są skwantowane, czyli mogą przyjmować tylko dyskretne wartości.

W teorii pasmowej, równanie Schrödingera jest stosowane do opisania ruchu elektronów w periodycznym potencjale kryształu. Rozwiązania tego równania prowadzą do powstania pasm energetycznych i zakazanych stref, które wyjaśniają właściwości elektryczne materiałów.

Teoria pasmowa, znana również jako elektronowa teoria pasmowa, jest fundamentalnym pojęciem w fizyce ciała stałego, które opisuje zachowanie elektronów w kryształach i wyjaśnia ich właściwości elektryczne. Jest to rozszerzenie mechaniki kwantowej na układy periodyczne, takie jak kryształy, gdzie atomy są ułożone w regularne, powtarzalne struktury. W teorii pasmowej, zamiast traktować elektrony jako niezależne cząstki, rozpatruje się je jako fale rozprzestrzeniające się w periodycznym potencjale stworzonym przez jądra atomowe i elektrony walencyjne.

Teoria pasmowa stanowi podstawę zrozumienia wielu zjawisk fizycznych, takich jak przewodnictwo elektryczne, własności optyczne, magnetyczne i termiczne materiałów. Znajduje zastosowanie w szerokim zakresie dziedzin, od elektroniki i optoelektroniki po materiałoznawstwo i chemię.

Podstawą teorii pasmowej jest pojęcie pasm energetycznych, które powstają w wyniku oddziaływania elektronów z periodycznym potencjałem kryształu. W atomie izolowanym elektrony zajmują dyskretne poziomy energetyczne. W krysztale, ze względu na bliskość atomów i oddziaływanie między nimi, te poziomy energetyczne rozszczepiają się, tworząc ciągłe pasma energetyczne. Pasma te są oddzielone od siebie zakazanymi strefami, w których elektrony nie mogą się znajdować.

Szerokość pasm i wielkość zakazanych stref zależą od rodzaju atomów, odległości między nimi i siły oddziaływań między nimi. Te czynniki wpływają na właściwości elektryczne materiału, określając jego zdolność do przewodzenia prądu elektrycznego.

Pojęcie Pasm Energetycznych

Pasma energetyczne to ciągłe zakresy dozwolonych wartości energii, które mogą być zajmowane przez elektrony w krysztale. Powstają one w wyniku nakładania się orbitali atomowych sąsiednich atomów w krysztale. Każdy atom ma dyskretne poziomy energetyczne dla swoich elektronów, ale w krysztale te poziomy rozszczepiają się, tworząc pasma.

Pasma energetyczne są oddzielone od siebie zakazanymi strefami, które reprezentują zakresy energii, które elektrony nie mogą zajmować. Szerokość pasm i wielkość zakazanych stref wpływają na właściwości elektryczne materiału.

Wpływ Struktury Krystalicznej

Struktura krystaliczna materiału ma kluczowe znaczenie dla tworzenia się pasm energetycznych. Regularne ułożenie atomów w krysztale prowadzi do okresowego potencjału, który wpływa na ruch elektronów. Ten potencjał powoduje rozszczepienie poziomów energetycznych atomów, tworząc pasma.

Rodzaj struktury krystalicznej, odległość między atomami i symetria kryształu wpływają na szerokość pasm, wielkość zakazanych stref i ostatecznie na właściwości elektryczne materiału.

Związek z Mechaniką Kwantową

Teoria pasmowa jest oparta na zasadach mechaniki kwantowej, która opisuje zachowanie cząstek na poziomie atomowym. W mechanice kwantowej elektrony są traktowane jako fale, a ich energia i pęd są skwantowane, czyli mogą przyjmować tylko dyskretne wartości.

W teorii pasmowej, równanie Schrödingera jest stosowane do opisania ruchu elektronów w periodycznym potencjale kryształu. Rozwiązania tego równania prowadzą do powstania pasm energetycznych i zakazanych stref, które wyjaśniają właściwości elektryczne materiałów.

W teorii pasmowej wyróżnia się dwa główne rodzaje pasm energetycznych⁚ pas walencyjny i pas przewodnictwa. Pas walencyjny jest najwyżej położonym pasmem energetycznym, które jest całkowicie wypełnione elektronami w temperaturze absolutnego zera. Pas przewodnictwa jest pasmem energetycznym położonym powyżej pasma walencyjnego, które jest zazwyczaj częściowo lub całkowicie puste.

Między pasmem walencyjnym a pasem przewodnictwa znajduje się zakazana strefa, zwana szczeliną energetyczną ($E_g$). Szczelina energetyczna określa wielkość energii, którą elektron musi uzyskać, aby przejść z pasma walencyjnego do pasma przewodnictwa.

Teoria pasmowa, znana również jako elektronowa teoria pasmowa, jest fundamentalnym pojęciem w fizyce ciała stałego, które opisuje zachowanie elektronów w kryształach i wyjaśnia ich właściwości elektryczne. Jest to rozszerzenie mechaniki kwantowej na układy periodyczne, takie jak kryształy, gdzie atomy są ułożone w regularne, powtarzalne struktury. W teorii pasmowej, zamiast traktować elektrony jako niezależne cząstki, rozpatruje się je jako fale rozprzestrzeniające się w periodycznym potencjale stworzonym przez jądra atomowe i elektrony walencyjne.

Teoria pasmowa stanowi podstawę zrozumienia wielu zjawisk fizycznych, takich jak przewodnictwo elektryczne, własności optyczne, magnetyczne i termiczne materiałów. Znajduje zastosowanie w szerokim zakresie dziedzin, od elektroniki i optoelektroniki po materiałoznawstwo i chemię.

Podstawą teorii pasmowej jest pojęcie pasm energetycznych, które powstają w wyniku oddziaływania elektronów z periodycznym potencjałem kryształu. W atomie izolowanym elektrony zajmują dyskretne poziomy energetyczne. W krysztale, ze względu na bliskość atomów i oddziaływanie między nimi, te poziomy energetyczne rozszczepiają się, tworząc ciągłe pasma energetyczne. Pasma te są oddzielone od siebie zakazanymi strefami, w których elektrony nie mogą się znajdować.

Szerokość pasm i wielkość zakazanych stref zależą od rodzaju atomów, odległości między nimi i siły oddziaływań między nimi. Te czynniki wpływają na właściwości elektryczne materiału, określając jego zdolność do przewodzenia prądu elektrycznego.

Pojęcie Pasm Energetycznych

Pasma energetyczne to ciągłe zakresy dozwolonych wartości energii, które mogą być zajmowane przez elektrony w krysztale. Powstają one w wyniku nakładania się orbitali atomowych sąsiednich atomów w krysztale. Każdy atom ma dyskretne poziomy energetyczne dla swoich elektronów, ale w krysztale te poziomy rozszczepiają się, tworząc pasma.

Pasma energetyczne są oddzielone od siebie zakazanymi strefami, które reprezentują zakresy energii, które elektrony nie mogą zajmować. Szerokość pasm i wielkość zakazanych stref wpływają na właściwości elektryczne materiału.

Wpływ Struktury Krystalicznej

Struktura krystaliczna materiału ma kluczowe znaczenie dla tworzenia się pasm energetycznych. Regularne ułożenie atomów w krysztale prowadzi do okresowego potencjału, który wpływa na ruch elektronów. Ten potencjał powoduje rozszczepienie poziomów energetycznych atomów, tworząc pasma.

Rodzaj struktury krystalicznej, odległość między atomami i symetria kryształu wpływają na szerokość pasm, wielkość zakazanych stref i ostatecznie na właściwości elektryczne materiału.

Związek z Mechaniką Kwantową

Teoria pasmowa jest oparta na zasadach mechaniki kwantowej, która opisuje zachowanie cząstek na poziomie atomowym. W mechanice kwantowej elektrony są traktowane jako fale, a ich energia i pęd są skwantowane, czyli mogą przyjmować tylko dyskretne wartości.

W teorii pasmowej, równanie Schrödingera jest stosowane do opisania ruchu elektronów w periodycznym potencjale kryształu. Rozwiązania tego równania prowadzą do powstania pasm energetycznych i zakazanych stref, które wyjaśniają właściwości elektryczne materiałów.

W teorii pasmowej wyróżnia się dwa główne rodzaje pasm energetycznych⁚ pas walencyjny i pas przewodnictwa. Pas walencyjny jest najwyżej położonym pasmem energetycznym, które jest całkowicie wypełnione elektronami w temperaturze absolutnego zera. Pas przewodnictwa jest pasmem energetycznym położonym powyżej pasma walencyjnego, które jest zazwyczaj częściowo lub całkowicie puste.

Między pasmem walencyjnym a pasem przewodnictwa znajduje się zakazana strefa, zwana szczeliną energetyczną ($E_g$). Szczelina energetyczna określa wielkość energii, którą elektron musi uzyskać, aby przejść z pasma walencyjnego do pasma przewodnictwa.

Pas Walencyjny

Pas walencyjny jest najwyżej położonym pasmem energetycznym, które jest całkowicie wypełnione elektronami w temperaturze absolutnego zera. Elektrony w paśmie walencyjnym są związane z atomami i nie mogą swobodnie poruszać się w krysztale.

W temperaturze pokojowej, niektóre elektrony w paśmie walencyjnym mogą uzyskać wystarczająco dużo energii, aby przejść do pasma przewodnictwa, co prowadzi do przewodnictwa elektrycznego. Jednak w większości materiałów, pas walencyjny jest całkowicie wypełniony, a elektrony nie mogą swobodnie poruszać się.

Teoria Pasmowa w Fizyce Ciała Stałego

Wprowadzenie

Teoria pasmowa, znana również jako elektronowa teoria pasmowa, jest fundamentalnym pojęciem w fizyce ciała stałego, które opisuje zachowanie elektronów w kryształach i wyjaśnia ich właściwości elektryczne. Jest to rozszerzenie mechaniki kwantowej na układy periodyczne, takie jak kryształy, gdzie atomy są ułożone w regularne, powtarzalne struktury. W teorii pasmowej, zamiast traktować elektrony jako niezależne cząstki, rozpatruje się je jako fale rozprzestrzeniające się w periodycznym potencjale stworzonym przez jądra atomowe i elektrony walencyjne.

Teoria pasmowa stanowi podstawę zrozumienia wielu zjawisk fizycznych, takich jak przewodnictwo elektryczne, własności optyczne, magnetyczne i termiczne materiałów. Znajduje zastosowanie w szerokim zakresie dziedzin, od elektroniki i optoelektroniki po materiałoznawstwo i chemię.

Podstawy Teorii Pasmowej

Podstawą teorii pasmowej jest pojęcie pasm energetycznych, które powstają w wyniku oddziaływania elektronów z periodycznym potencjałem kryształu. W atomie izolowanym elektrony zajmują dyskretne poziomy energetyczne; W krysztale, ze względu na bliskość atomów i oddziaływanie między nimi, te poziomy energetyczne rozszczepiają się, tworząc ciągłe pasma energetyczne. Pasma te są oddzielone od siebie zakazanymi strefami, w których elektrony nie mogą się znajdować.

Szerokość pasm i wielkość zakazanych stref zależą od rodzaju atomów, odległości między nimi i siły oddziaływań między nimi. Te czynniki wpływają na właściwości elektryczne materiału, określając jego zdolność do przewodzenia prądu elektrycznego.

Pojęcie Pasm Energetycznych

Pasma energetyczne to ciągłe zakresy dozwolonych wartości energii, które mogą być zajmowane przez elektrony w krysztale. Powstają one w wyniku nakładania się orbitali atomowych sąsiednich atomów w krysztale. Każdy atom ma dyskretne poziomy energetyczne dla swoich elektronów, ale w krysztale te poziomy rozszczepiają się, tworząc pasma.

Pasma energetyczne są oddzielone od siebie zakazanymi strefami, które reprezentują zakresy energii, które elektrony nie mogą zajmować. Szerokość pasm i wielkość zakazanych stref wpływają na właściwości elektryczne materiału.

Wpływ Struktury Krystalicznej

Struktura krystaliczna materiału ma kluczowe znaczenie dla tworzenia się pasm energetycznych. Regularne ułożenie atomów w krysztale prowadzi do okresowego potencjału, który wpływa na ruch elektronów. Ten potencjał powoduje rozszczepienie poziomów energetycznych atomów, tworząc pasma.

Rodzaj struktury krystalicznej, odległość między atomami i symetria kryształu wpływają na szerokość pasm, wielkość zakazanych stref i ostatecznie na właściwości elektryczne materiału.

Związek z Mechaniką Kwantową

Teoria pasmowa jest oparta na zasadach mechaniki kwantowej, która opisuje zachowanie cząstek na poziomie atomowym. W mechanice kwantowej elektrony są traktowane jako fale, a ich energia i pęd są skwantowane, czyli mogą przyjmować tylko dyskretne wartości.

W teorii pasmowej, równanie Schrödingera jest stosowane do opisania ruchu elektronów w periodycznym potencjale kryształu. Rozwiązania tego równania prowadzą do powstania pasm energetycznych i zakazanych stref, które wyjaśniają właściwości elektryczne materiałów.

Rodzaje Pasm Energetycznych

W teorii pasmowej wyróżnia się dwa główne rodzaje pasm energetycznych⁚ pas walencyjny i pas przewodnictwa. Pas walencyjny jest najwyżej położonym pasmem energetycznym, które jest całkowicie wypełnione elektronami w temperaturze absolutnego zera. Pas przewodnictwa jest pasmem energetycznym położonym powyżej pasma walencyjnego, które jest zazwyczaj częściowo lub całkowicie puste.

Między pasmem walencyjnym a pasem przewodnictwa znajduje się zakazana strefa, zwana szczeliną energetyczną ($E_g$). Szczelina energetyczna określa wielkość energii, którą elektron musi uzyskać, aby przejść z pasma walencyjnego do pasma przewodnictwa.

Pas Walencyjny

Pas walencyjny jest najwyżej położonym pasmem energetycznym, które jest całkowicie wypełnione elektronami w temperaturze absolutnego zera. Elektrony w paśmie walencyjnym są związane z atomami i nie mogą swobodnie poruszać się w krysztale.

W temperaturze pokojowej, niektóre elektrony w paśmie walencyjnym mogą uzyskać wystarczająco dużo energii, aby przejść do pasma przewodnictwa, co prowadzi do przewodnictwa elektrycznego. Jednak w większości materiałów, pas walencyjny jest całkowicie wypełniony, a elektrony nie mogą swobodnie poruszać się.

Pas Przewodnictwa

Pas przewodnictwa jest pasmem energetycznym położonym powyżej pasma walencyjnego. W przeciwieństwie do pasma walencyjnego, pas przewodnictwa jest zazwyczaj częściowo lub całkowicie pusty. Elektrony w paśmie przewodnictwa są swobodne i mogą łatwo poruszać się w krysztale, co prowadzi do przewodnictwa elektrycznego.

Aby elektron mógł przejść z pasma walencyjnego do pasma przewodnictwa, musi uzyskać wystarczająco dużo energii, aby pokonać szczelinę energetyczną. Ta energia może być dostarczona przez ciepło, światło lub pole elektryczne.