Różnice kulturowe: Wprowadzenie

Kultura to złożony system wartości‚ norm‚ przekonań i zachowań‚ które kształtują sposób postrzegania świata i interakcji z innymi ludźmi.

Kultura to złożony system wartości‚ norm‚ przekonań i zachowań‚ które kształtują sposób postrzegania świata i interakcji z innymi ludźmi. Współczesny świat charakteryzuje się niezwykłą różnorodnością kulturową‚ co stanowi zarówno wyzwanie‚ jak i szansę dla współczesnego człowieka. Różnice kulturowe‚ czyli odmienności w sposobie życia‚ myślenia‚ komunikowania się i zachowania się ludzi z różnych grup społecznych‚ mogą prowadzić do niezrozumienia‚ konfliktów‚ ale także do wzbogacenia i poszerzenia horyzontów.

Pojęcie kultury jest wieloaspektowe i podlega różnym definicjom. W najprostszym ujęciu kulturę można rozumieć jako sposób życia danej grupy społecznej‚ obejmujący jej wartości‚ normy‚ obyczaje‚ tradycje‚ język‚ religię‚ sztukę‚ technologie i wiele innych elementów. Różnice kulturowe mogą dotyczyć wielu aspektów życia‚ od sposobu ubierania się i jedzenia‚ po relacje międzyludzkie‚ podejście do pracy i czasu‚ a także systemy wartości i hierarchie społeczne.

Wprowadzenie

Pojęcie kultur i różnic kulturowych

Kultura to złożony system wartości‚ norm‚ przekonań i zachowań‚ które kształtują sposób postrzegania świata i interakcji z innymi ludźmi. Współczesny świat charakteryzuje się niezwykłą różnorodnością kulturową‚ co stanowi zarówno wyzwanie‚ jak i szansę dla współczesnego człowieka. Różnice kulturowe‚ czyli odmienności w sposobie życia‚ myślenia‚ komunikowania się i zachowania się ludzi z różnych grup społecznych‚ mogą prowadzić do niezrozumienia‚ konfliktów‚ ale także do wzbogacenia i poszerzenia horyzontów.

Pojęcie kultury jest wieloaspektowe i podlega różnym definicjom. W najprostszym ujęciu kulturę można rozumieć jako sposób życia danej grupy społecznej‚ obejmujący jej wartości‚ normy‚ obyczaje‚ tradycje‚ język‚ religię‚ sztukę‚ technologie i wiele innych elementów. Różnice kulturowe mogą dotyczyć wielu aspektów życia‚ od sposobu ubierania się i jedzenia‚ po relacje międzyludzkie‚ podejście do pracy i czasu‚ a także systemy wartości i hierarchie społeczne.

Znaczenie zrozumienia różnic kulturowych

W dobie globalizacji i intensywnych kontaktów międzykulturowych zrozumienie różnic kulturowych staje się niezwykle istotne. Świadomość kulturowa pozwala na efektywne i harmonijne współdziałanie z ludźmi z różnych kultur‚ uniknięcie konfliktów i nieporozumień‚ a także na lepsze poznanie i docenienie bogactwa i różnorodności ludzkich kultur.

Zrozumienie różnic kulturowych jest kluczowe w wielu dziedzinach życia‚ takich jak biznes‚ edukacja‚ polityka‚ turystyka czy służba zdrowia. Współpraca międzynarodowa‚ negocjacje handlowe‚ nauka i badania‚ a także współżycie społeczne wymagają od nas umiejętności adaptacji do odmiennych kultur i budowania mostów pomiędzy nimi.

Różnice kulturowe są wynikiem odmiennych systemów wartości‚ norm i przekonań‚ które kształtują sposób postrzegania świata i interakcji z innymi ludźmi.

Jednym z kluczowych podejść teoretycznych do analizy różnic kulturowych jest postrzeganie kultury jako systemu wartości i norm. Wartości to głęboko zakorzenione przekonania o tym‚ co jest dobre‚ pożądane‚ ważne i właściwe. Normy natomiast określają sposoby zachowania się w danej sytuacji‚ regulaminują społeczne interakcje i stanowią o tym‚ co jest społecznie akceptowane‚ a co nie.

Wartości i normy są przekazywane z pokolenia na pokolenie poprzez proces socjalizacji‚ czyli nauczania i uczenia się w kontekście danej kultury. W procesie socjalizacji nabywamy wiedzę o świecie‚ kształtujemy nasze przekonania i uczymy się wchodzić w interakcje z innymi ludźmi.

Różnice kulturowe wynikają z różnych systemów wartości i norm‚ które są charakterystyczne dla danej kultury. Na przykład‚ w kulturze indywidualistycznej wartość kładziona jest na niezależność‚ samodzielność i osiągnięcia indywidualne‚ natomiast w kulturze kolektywistycznej ważniejsze jest dobro grupy i wspólne działanie.

Jednym z kluczowych podejść teoretycznych do analizy różnic kulturowych jest postrzeganie kultury jako systemu wartości i norm. Wartości to głęboko zakorzenione przekonania o tym‚ co jest dobre‚ pożądane‚ ważne i właściwe. Normy natomiast określają sposoby zachowania się w danej sytuacji‚ regulaminują społeczne interakcje i stanowią o tym‚ co jest społecznie akceptowane‚ a co nie.

Wartości i normy są przekazywane z pokolenia na pokolenie poprzez proces socjalizacji‚ czyli nauczania i uczenia się w kontekście danej kultury. W procesie socjalizacji nabywamy wiedzę o świecie‚ kształtujemy nasze przekonania i uczymy się wchodzić w interakcje z innymi ludźmi.

Różnice kulturowe wynikają z różnych systemów wartości i norm‚ które są charakterystyczne dla danej kultury. Na przykład‚ w kulturze indywidualistycznej wartość kładziona jest na niezależność‚ samodzielność i osiągnięcia indywidualne‚ natomiast w kulturze kolektywistycznej ważniejsze jest dobro grupy i wspólne działanie.

Kultura stanowi kontekst społeczny‚ w którym żyjemy i w którym kształtujemy nasze tożsamości. Kultura wpływa na wszystkie aspekty naszego życia‚ od sposobu ubierania się i jedzenia‚ po relacje międzyludzkie‚ podejście do pracy i czasu‚ a także systemy wartości i hierarchie społeczne.

Kultura jest dynamiczna i stale ewoluuje pod wpływem różnych czynników‚ takich jak globalizacja‚ migracje‚ rozwoju technologii i zmian społecznych. Współczesny świat charakteryzuje się wzrastającą różnorodnością kulturową‚ co stwarza zarówno wyzwania‚ jak i szanse dla współczesnego człowieka.

Jednym z kluczowych podejść teoretycznych do analizy różnic kulturowych jest postrzeganie kultury jako systemu wartości i norm. Wartości to głęboko zakorzenione przekonania o tym‚ co jest dobre‚ pożądane‚ ważne i właściwe. Normy natomiast określają sposoby zachowania się w danej sytuacji‚ regulaminują społeczne interakcje i stanowią o tym‚ co jest społecznie akceptowane‚ a co nie.

Wartości i normy są przekazywane z pokolenia na pokolenie poprzez proces socjalizacji‚ czyli nauczania i uczenia się w kontekście danej kultury. W procesie socjalizacji nabywamy wiedzę o świecie‚ kształtujemy nasze przekonania i uczymy się wchodzić w interakcje z innymi ludźmi.

Różnice kulturowe wynikają z różnych systemów wartości i norm‚ które są charakterystyczne dla danej kultury. Na przykład‚ w kulturze indywidualistycznej wartość kładziona jest na niezależność‚ samodzielność i osiągnięcia indywidualne‚ natomiast w kulturze kolektywistycznej ważniejsze jest dobro grupy i wspólne działanie.

Kultura stanowi kontekst społeczny‚ w którym żyjemy i w którym kształtujemy nasze tożsamości. Kultura wpływa na wszystkie aspekty naszego życia‚ od sposobu ubierania się i jedzenia‚ po relacje międzyludzkie‚ podejście do pracy i czasu‚ a także systemy wartości i hierarchie społeczne.

Kultura jest dynamiczna i stale ewoluuje pod wpływem różnych czynników‚ takich jak globalizacja‚ migracje‚ rozwoju technologii i zmian społecznych. Współczesny świat charakteryzuje się wzrastającą różnorodnością kulturową‚ co stwarza zarówno wyzwania‚ jak i szanse dla współczesnego człowieka.

W celu systematycznego analizowania różnic kulturowych i lepszego zrozumienia ich wpływu na zachowanie ludzi‚ opracowano różne modele wymiarów kultury.

Wymiar kultury to konkretny aspekt lub cecha charakterystyczna dla danej kultury‚ która pozwala na porównanie i kontrastowanie różnych kultur. Przykładem wymiaru kultury jest stopień indywidualizmu vs. kolektywizmu‚ czyli to‚ czy w danej kulturze ważniejsze jest dobro indywidualne‚ czy dobro grupy.

Różnice kulturowe⁚ Podejście teoretyczne

Kultura jako system wartości i norm

Jednym z kluczowych podejść teoretycznych do analizy różnic kulturowych jest postrzeganie kultury jako systemu wartości i norm. Wartości to głęboko zakorzenione przekonania o tym‚ co jest dobre‚ pożądane‚ ważne i właściwe. Normy natomiast określają sposoby zachowania się w danej sytuacji‚ regulaminują społeczne interakcje i stanowią o tym‚ co jest społecznie akceptowane‚ a co nie.

Wartości i normy są przekazywane z pokolenia na pokolenie poprzez proces socjalizacji‚ czyli nauczania i uczenia się w kontekście danej kultury. W procesie socjalizacji nabywamy wiedzę o świecie‚ kształtujemy nasze przekonania i uczymy się wchodzić w interakcje z innymi ludźmi.

Różnice kulturowe wynikają z różnych systemów wartości i norm‚ które są charakterystyczne dla danej kultury. Na przykład‚ w kulturze indywidualistycznej wartość kładziona jest na niezależność‚ samodzielność i osiągnięcia indywidualne‚ natomiast w kulturze kolektywistycznej ważniejsze jest dobro grupy i wspólne działanie.

Kultura jako kontekst społeczny

Kultura stanowi kontekst społeczny‚ w którym żyjemy i w którym kształtujemy nasze tożsamości. Kultura wpływa na wszystkie aspekty naszego życia‚ od sposobu ubierania się i jedzenia‚ po relacje międzyludzkie‚ podejście do pracy i czasu‚ a także systemy wartości i hierarchie społeczne.

Kultura jest dynamiczna i stale ewoluuje pod wpływem różnych czynników‚ takich jak globalizacja‚ migracje‚ rozwoju technologii i zmian społecznych. Współczesny świat charakteryzuje się wzrastającą różnorodnością kulturową‚ co stwarza zarówno wyzwania‚ jak i szanse dla współczesnego człowieka.

Wymiary kultury

W celu systematycznego analizowania różnic kulturowych i lepszego zrozumienia ich wpływu na zachowanie ludzi‚ opracowano różne modele wymiarów kultury.

Wymiar kultury to konkretny aspekt lub cecha charakterystyczna dla danej kultury‚ która pozwala na porównanie i kontrastowanie różnych kultur. Przykładem wymiaru kultury jest stopień indywidualizmu vs. kolektywizmu‚ czyli to‚ czy w danej kulturze ważniejsze jest dobro indywidualne‚ czy dobro grupy.

Model Trompenaars’a

Jednym z najbardziej popularnych i szeroko stosowanych modeli wymiarów kultury jest model Trompenaars’a. Model ten identyfikuje siedem głównych wymiarów kultury‚ które są odpowiedzialne za różnice w zachowaniu i postrzeganiu świata w różnych kulturach.

Model Trompenaars’a jest cennym narzędziem do analizy różnic kulturowych i zrozumienia ich wpływu na komunikację‚ negocjacje‚ współpracę i relacje międzyludzkie.

Ten wymiar odnosi się do tego‚ czy w danej kulturze nacisk kładziony jest na dobro jednostki‚ czy na dobro grupy.

Ten wymiar odnosi się do tego‚ czy w danej kulturze nacisk kładziony jest na dobro jednostki‚ czy na dobro grupy. W kulturach indywidualistycznych podkreśla się niezależność‚ samodzielność i osiągnięcia indywidualne. Członkowie tych kultur skupiają się na swoich własnych celach i interesach‚ a relacje międzyludzkie są bardziej luźne i oparte na umowach.

W kulturach kolektywistycznych priorytetem jest dobro grupy i wspólne działanie. Członkowie tych kultur czują się silnie związani ze swoją rodziną‚ grupą społeczną i narodem. Relacje międzyludzkie są bardzo ważne i oparte na zaufaniu i lojalności.

Przykładem kultury indywidualistycznej jest Stany Zjednoczone‚ natomiast przykładami kultur kolektywistycznych są Chiny i Japonia.

Ten wymiar odnosi się do tego‚ czy w danej kulturze nacisk kładziony jest na dobro jednostki‚ czy na dobro grupy. W kulturach indywidualistycznych podkreśla się niezależność‚ samodzielność i osiągnięcia indywidualne. Członkowie tych kultur skupiają się na swoich własnych celach i interesach‚ a relacje międzyludzkie są bardziej luźne i oparte na umowach.

W kulturach kolektywistycznych priorytetem jest dobro grupy i wspólne działanie. Członkowie tych kultur czują się silnie związani ze swoją rodziną‚ grupą społeczną i narodem. Relacje międzyludzkie są bardzo ważne i oparte na zaufaniu i lojalności.

Przykładem kultury indywidualistycznej jest Stany Zjednoczone‚ natomiast przykładami kultur kolektywistycznych są Chiny i Japonia.

Ten wymiar odnosi się do tego‚ czy w danej kulturze ważniejsze są zasady i reguły (uniwersalizm)‚ czy relacje i kontekst (partykularyzm). W kulturach uniwersalistycznych zasady i reguły są stosowane w każdej sytuacji i dla każdego człowieka w ten sam sposób.

W kulturach partykularnych zasady i reguły są interpretowane w zależności od kontekstu i relacji między ludźmi. Ważniejsze jest zachowanie harmonii w grupie i dbanie o relacje międzyludzkie‚ niż ścisłe stosowanie zasad.

Przykładem kultury uniwersalistycznej jest Niemcy‚ natomiast przykładami kultur partykularnych są Chiny i Brazylia.

Ten wymiar odnosi się do tego‚ czy w danej kulturze nacisk kładziony jest na dobro jednostki‚ czy na dobro grupy. W kulturach indywidualistycznych podkreśla się niezależność‚ samodzielność i osiągnięcia indywidualne. Członkowie tych kultur skupiają się na swoich własnych celach i interesach‚ a relacje międzyludzkie są bardziej luźne i oparte na umowach.

W kulturach kolektywistycznych priorytetem jest dobro grupy i wspólne działanie. Członkowie tych kultur czują się silnie związani ze swoją rodziną‚ grupą społeczną i narodem. Relacje międzyludzkie są bardzo ważne i oparte na zaufaniu i lojalności.

Przykładem kultury indywidualistycznej jest Stany Zjednoczone‚ natomiast przykładami kultur kolektywistycznych są Chiny i Japonia.

Ten wymiar odnosi się do tego‚ czy w danej kulturze ważniejsze są zasady i reguły (uniwersalizm)‚ czy relacje i kontekst (partykularyzm). W kulturach uniwersalistycznych zasady i reguły są stosowane w każdej sytuacji i dla każdego człowieka w ten sam sposób.

W kulturach partykularnych zasady i reguły są interpretowane w zależności od kontekstu i relacji między ludźmi. Ważniejsze jest zachowanie harmonii w grupie i dbanie o relacje międzyludzkie‚ niż ścisłe stosowanie zasad.

Przykładem kultury uniwersalistycznej jest Niemcy‚ natomiast przykładami kultur partykularnych są Chiny i Brazylia.

Ten wymiar odnosi się do tego‚ w jaki sposób ludzie w danej kulturze oddzielają życie zawodowe od życia prywatnego. W kulturach specyficznych granica między życiem zawodowym a życiem prywatnym jest ostra.

W kulturach dyfuzyjnych granica między życiem zawodowym a życiem prywatnym jest bardziej rozmyta. Relacje międzyludzkie są ważne zarówno w kontekście zawodowym‚ jak i prywatnym.

Przykładem kultury specyficznej jest Stany Zjednoczone‚ natomiast przykładami kultur dyfuzyjnych są Francja i Włochy.

Ten wymiar odnosi się do tego‚ czy w danej kulturze nacisk kładziony jest na dobro jednostki‚ czy na dobro grupy. W kulturach indywidualistycznych podkreśla się niezależność‚ samodzielność i osiągnięcia indywidualne. Członkowie tych kultur skupiają się na swoich własnych celach i interesach‚ a relacje międzyludzkie są bardziej luźne i oparte na umowach.

W kulturach kolektywistycznych priorytetem jest dobro grupy i wspólne działanie. Członkowie tych kultur czują się silnie związani ze swoją rodziną‚ grupą społeczną i narodem. Relacje międzyludzkie są bardzo ważne i oparte na zaufaniu i lojalności.

Przykładem kultury indywidualistycznej jest Stany Zjednoczone‚ natomiast przykładami kultur kolektywistycznych są Chiny i Japonia.

Ten wymiar odnosi się do tego‚ czy w danej kulturze ważniejsze są zasady i reguły (uniwersalizm)‚ czy relacje i kontekst (partykularyzm). W kulturach uniwersalistycznych zasady i reguły są stosowane w każdej sytuacji i dla każdego człowieka w ten sam sposób.

W kulturach partykularnych zasady i reguły są interpretowane w zależności od kontekstu i relacji między ludźmi. Ważniejsze jest zachowanie harmonii w grupie i dbanie o relacje międzyludzkie‚ niż ścisłe stosowanie zasad.

Przykładem kultury uniwersalistycznej jest Niemcy‚ natomiast przykładami kultur partykularnych są Chiny i Brazylia.

Ten wymiar odnosi się do tego‚ w jaki sposób ludzie w danej kulturze oddzielają życie zawodowe od życia prywatnego. W kulturach specyficznych granica między życiem zawodowym a życiem prywatnym jest ostra.

W kulturach dyfuzyjnych granica między życiem zawodowym a życiem prywatnym jest bardziej rozmyta. Relacje międzyludzkie są ważne zarówno w kontekście zawodowym‚ jak i prywatnym.

Przykładem kultury specyficznej jest Stany Zjednoczone‚ natomiast przykładami kultur dyfuzyjnych są Francja i Włochy.

Ten wymiar odnosi się do tego‚ w jaki sposób ludzie w danej kulturze wyrażają swoje emocje. W kulturach neutralnych emocjonalnie emocje są kontrolowane i wyrażane w sposób umiarkowany.

W kulturach afektywnych emocje są wyrażane otwarcie i bez ograniczeń. Uśmiech‚ głos i mimika są ważnymi elementami komunikacji.

Przykładem kultury neutralnej emocjonalnie jest Japonia‚ natomiast przykładami kultur afektywnych są Włochy i Brazylia.

Ten wymiar odnosi się do tego‚ czy w danej kulturze nacisk kładziony jest na dobro jednostki‚ czy na dobro grupy. W kulturach indywidualistycznych podkreśla się niezależność‚ samodzielność i osiągnięcia indywidualne. Członkowie tych kultur skupiają się na swoich własnych celach i interesach‚ a relacje międzyludzkie są bardziej luźne i oparte na umowach.

W kulturach kolektywistycznych priorytetem jest dobro grupy i wspólne działanie. Członkowie tych kultur czują się silnie związani ze swoją rodziną‚ grupą społeczną i narodem. Relacje międzyludzkie są bardzo ważne i oparte na zaufaniu i lojalności.

Przykładem kultury indywidualistycznej jest Stany Zjednoczone‚ natomiast przykładami kultur kolektywistycznych są Chiny i Japonia.

Ten wymiar odnosi się do tego‚ czy w danej kulturze ważniejsze są zasady i reguły (uniwersalizm)‚ czy relacje i kontekst (partykularyzm). W kulturach uniwersalistycznych zasady i reguły są stosowane w każdej sytuacji i dla każdego człowieka w ten sam sposób.

W kulturach partykularnych zasady i reguły są interpretowane w zależności od kontekstu i relacji między ludźmi. Ważniejsze jest zachowanie harmonii w grupie i dbanie o relacje międzyludzkie‚ niż ścisłe stosowanie zasad.

Przykładem kultury uniwersalistycznej jest Niemcy‚ natomiast przykładami kultur partykularnych są Chiny i Brazylia.

Ten wymiar odnosi się do tego‚ w jaki sposób ludzie w danej kulturze oddzielają życie zawodowe od życia prywatnego. W kulturach specyficznych granica między życiem zawodowym a życiem prywatnym jest ostra.

W kulturach dyfuzyjnych granica między życiem zawodowym a życiem prywatnym jest bardziej rozmyta. Relacje międzyludzkie są ważne zarówno w kontekście zawodowym‚ jak i prywatnym.

Przykładem kultury specyficznej jest Stany Zjednoczone‚ natomiast przykładami kultur dyfuzyjnych są Francja i Włochy.

Ten wymiar odnosi się do tego‚ w jaki sposób ludzie w danej kulturze wyrażają swoje emocje. W kulturach neutralnych emocjonalnie emocje są kontrolowane i wyrażane w sposób umiarkowany.

W kulturach afektywnych emocje są wyrażane otwarcie i bez ograniczeń. Uśmiech‚ głos i mimika są ważnymi elementami komunikacji.

Przykładem kultury neutralnej emocjonalnie jest Japonia‚ natomiast przykładami kultur afektywnych są Włochy i Brazylia.

Ten wymiar odnosi się do tego‚ jakie wartości są ważniejsze w danej kulturze⁚ osiągnięcia i sukces (orientacja na osiągnięcia)‚ czy relacje międzyludzkie i harmonijna współpraca (orientacja na relacje).

W kulturach z orientacją na osiągnięcia podkreśla się indywidualne sukcesy‚ ambicję i konkurencję. W kulturach z orientacją na relacje ważniejsze jest dbanie o relacje międzyludzkie‚ wspólne działanie i harmonijna współpraca.

Przykładem kultury z orientacją na osiągnięcia jest Stany Zjednoczone‚ natomiast przykładami kultur z orientacją na relacje są Chiny i Japonia.

Główne wymiary kultury według Trompenaars’a

Indywidualizm vs. kolektywizm

Ten wymiar odnosi się do tego‚ czy w danej kulturze nacisk kładziony jest na dobro jednostki‚ czy na dobro grupy. W kulturach indywidualistycznych podkreśla się niezależność‚ samodzielność i osiągnięcia indywidualne. Członkowie tych kultur skupiają się na swoich własnych celach i interesach‚ a relacje międzyludzkie są bardziej luźne i oparte na umowach.

W kulturach kolektywistycznych priorytetem jest dobro grupy i wspólne działanie. Członkowie tych kultur czują się silnie związani ze swoją rodziną‚ grupą społeczną i narodem. Relacje międzyludzkie są bardzo ważne i oparte na zaufaniu i lojalności.

Przykładem kultury indywidualistycznej jest Stany Zjednoczone‚ natomiast przykładami kultur kolektywistycznych są Chiny i Japonia.

Uniwersalizm vs. partykularyzm

Ten wymiar odnosi się do tego‚ czy w danej kulturze ważniejsze są zasady i reguły (uniwersalizm)‚ czy relacje i kontekst (partykularyzm). W kulturach uniwersalistycznych zasady i reguły są stosowane w każdej sytuacji i dla każdego człowieka w ten sam sposób.

W kulturach partykularnych zasady i reguły są interpretowane w zależności od kontekstu i relacji między ludźmi. Ważniejsze jest zachowanie harmonii w grupie i dbanie o relacje międzyludzkie‚ niż ścisłe stosowanie zasad.

Przykładem kultury uniwersalistycznej jest Niemcy‚ natomiast przykładami kultur partykularnych są Chiny i Brazylia.

Specyficzność vs. dyfuzja

Ten wymiar odnosi się do tego‚ w jaki sposób ludzie w danej kulturze oddzielają życie zawodowe od życia prywatnego. W kulturach specyficznych granica między życiem zawodowym a życiem prywatnym jest ostra.

W kulturach dyfuzyjnych granica między życiem zawodowym a życiem prywatnym jest bardziej rozmyta. Relacje międzyludzkie są ważne zarówno w kontekście zawodowym‚ jak i prywatnym.

Przykładem kultury specyficznej jest Stany Zjednoczone‚ natomiast przykładami kultur dyfuzyjnych są Francja i Włochy.

Neutralność emocjonalna vs. afektywność

Ten wymiar odnosi się do tego‚ w jaki sposób ludzie w danej kulturze wyrażają swoje emocje. W kulturach neutralnych emocjonalnie emocje są kontrolowane i wyrażane w sposób umiarkowany.

W kulturach afektywnych emocje są wyrażane otwarcie i bez ograniczeń. Uśmiech‚ głos i mimika są ważnymi elementami komunikacji.

Przykładem kultury neutralnej emocjonalnie jest Japonia‚ natomiast przykładami kultur afektywnych są Włochy i Brazylia.

Orientacja na osiągnięcia vs. orientacja na relacje

Ten wymiar odnosi się do tego‚ jakie wartości są ważniejsze w danej kulturze⁚ osiągnięcia i sukces (orientacja na osiągnięcia)‚ czy relacje międzyludzkie i harmonijna współpraca (orientacja na relacje).

W kulturach z orientacją na osiągnięcia podkreśla się indywidualne sukcesy‚ ambicję i konkurencję. W kulturach z orientacją na relacje ważniejsze jest dbanie o relacje międzyludzkie‚ wspólne działanie i harmonijna współpraca.

Przykładem kultury z orientacją na osiągnięcia jest Stany Zjednoczone‚ natomiast przykładami kultur z orientacją na relacje są Chiny i Japonia.

Czas linearny vs. czas cykliczny

Ten wymiar odnosi się do tego‚ jak ludzie w danej kulturze postrzegają czas. W kulturach z liniowym postrzeganiem czasu czas jest traktowany jako linia prosta‚ z jasno określonymi punktami odniesienia.

W kulturach z cyklicznym postrzeganiem czasu czas jest traktowany jako cykl‚ który się powtarza. Ważniejsze jest tutaj harmonijne współistnienie z cyklem natury i tradycją.

Przykładem kultury z liniowym postrzeganiem czasu jest Niemcy‚ natomiast przykładami kultur z cyklicznym postrzeganiem czasu są Chiny i Indie.