Prehistoria: Od kamienia do pisma

Protohistoria to okres przejściowy pomiędzy prehistorią a historią, charakteryzujący się częściowym wykorzystywaniem zapisu pisemnego, ale również silnym wpływem tradycji ustnych i świadectw archeologicznych․

Prehistoria to okres w dziejach ludzkości, który obejmuje czas przed wynalezieniem pisma․ Jest to okres niezwykle długi, sięgający milionów lat wstecz, i obejmujący rozwój człowieka od jego najwcześniejszych form aż do pojawienia się pierwszych cywilizacji․ Brak pisemnych źródeł sprawia, że prehistoria jest badana głównie na podstawie świadectw archeologicznych, takich jak narzędzia, ozdoby, szczątki ludzkie i pozostałości osad․

Prehistoria to okres w dziejach ludzkości, który obejmuje czas przed wynalezieniem pisma․ Jest to okres niezwykle długi, sięgający milionów lat wstecz, i obejmujący rozwój człowieka od jego najwcześniejszych form aż do pojawienia się pierwszych cywilizacji․ Brak pisemnych źródeł sprawia, że prehistoria jest badana głównie na podstawie świadectw archeologicznych, takich jak narzędzia, ozdoby, szczątki ludzkie i pozostałości osad․

Okres prehistoryczny to czas, który rozpoczyna się od pojawienia się pierwszych narzędzi kamiennych, używanych przez naszych przodków, i kończy się wraz z wynalezieniem pisma․ W zależności od regionu świata, ten okres może trwać od kilku tysięcy do kilkudziesięciu tysięcy lat․ W prehistorii wyróżniamy kilka epok, charakteryzujących się specyficznymi narzędziami, technikami i stylem życia․

Prehistoria to okres w dziejach ludzkości, który obejmuje czas przed wynalezieniem pisma․ Jest to okres niezwykle długi, sięgający milionów lat wstecz, i obejmujący rozwój człowieka od jego najwcześniejszych form aż do pojawienia się pierwszych cywilizacji․ Brak pisemnych źródeł sprawia, że prehistoria jest badana głównie na podstawie świadectw archeologicznych, takich jak narzędzia, ozdoby, szczątki ludzkie i pozostałości osad․

Okres prehistoryczny to czas, który rozpoczyna się od pojawienia się pierwszych narzędzi kamiennych, używanych przez naszych przodków, i kończy się wraz z wynalezieniem pisma․ W zależności od regionu świata, ten okres może trwać od kilku tysięcy do kilkudziesięciu tysięcy lat․ W prehistorii wyróżniamy kilka epok, charakteryzujących się specyficznymi narzędziami, technikami i stylem życia․

Prehistoria dzieli się na kilka epok, które charakteryzują się specyficznymi narzędziami, technikami i stylem życia․ Najważniejsze z nich to⁚ Paleolit, Mezolit, Neolit, Epoka Brązu i Epoka Żelaza․ Podział ten jest oparty na technologii wytwarzania narzędzi, a także na zmianach w sposobie życia i organizacji społecznej․

Prehistoria to okres w dziejach ludzkości, który obejmuje czas przed wynalezieniem pisma․ Jest to okres niezwykle długi, sięgający milionów lat wstecz, i obejmujący rozwój człowieka od jego najwcześniejszych form aż do pojawienia się pierwszych cywilizacji․ Brak pisemnych źródeł sprawia, że prehistoria jest badana głównie na podstawie świadectw archeologicznych, takich jak narzędzia, ozdoby, szczątki ludzkie i pozostałości osad․

Okres prehistoryczny to czas, który rozpoczyna się od pojawienia się pierwszych narzędzi kamiennych, używanych przez naszych przodków, i kończy się wraz z wynalezieniem pisma․ W zależności od regionu świata, ten okres może trwać od kilku tysięcy do kilkudziesięciu tysięcy lat․ W prehistorii wyróżniamy kilka epok, charakteryzujących się specyficznymi narzędziami, technikami i stylem życia․

Prehistoria dzieli się na kilka epok, które charakteryzują się specyficznymi narzędziami, technikami i stylem życia․ Najważniejsze z nich to⁚ Paleolit, Mezolit, Neolit, Epoka Brązu i Epoka Żelaza․ Podział ten jest oparty na technologii wytwarzania narzędzi, a także na zmianach w sposobie życia i organizacji społecznej․

1․3․1․ Paleolit

Paleolit, zwany także “epoką kamienia starożytnego”, to najdłuższy okres prehistorii, trwający od około 2,6 mln lat temu do około 10 000 lat temu․ W tym okresie ludzie żyli w niewielkich grupach, zajmując się polowaniem i zbieractwem․ Używali narzędzi kamiennych, kościanych i drewnianych, a także rozwijali umiejętności posługiwania się ogniem․

Prehistoria to okres w dziejach ludzkości, który obejmuje czas przed wynalezieniem pisma․ Jest to okres niezwykle długi, sięgający milionów lat wstecz, i obejmujący rozwój człowieka od jego najwcześniejszych form aż do pojawienia się pierwszych cywilizacji․ Brak pisemnych źródeł sprawia, że prehistoria jest badana głównie na podstawie świadectw archeologicznych, takich jak narzędzia, ozdoby, szczątki ludzkie i pozostałości osad․

Okres prehistoryczny to czas, który rozpoczyna się od pojawienia się pierwszych narzędzi kamiennych, używanych przez naszych przodków, i kończy się wraz z wynalezieniem pisma․ W zależności od regionu świata, ten okres może trwać od kilku tysięcy do kilkudziesięciu tysięcy lat․ W prehistorii wyróżniamy kilka epok, charakteryzujących się specyficznymi narzędziami, technikami i stylem życia․

Prehistoria dzieli się na kilka epok, które charakteryzują się specyficznymi narzędziami, technikami i stylem życia․ Najważniejsze z nich to⁚ Paleolit, Mezolit, Neolit, Epoka Brązu i Epoka Żelaza․ Podział ten jest oparty na technologii wytwarzania narzędzi, a także na zmianach w sposobie życia i organizacji społecznej․

1․3․1․ Paleolit

Paleolit, zwany także “epoką kamienia starożytnego”, to najdłuższy okres prehistorii, trwający od około 2,6 mln lat temu do około 10 000 lat temu․ W tym okresie ludzie żyli w niewielkich grupach, zajmując się polowaniem i zbieractwem․ Używali narzędzi kamiennych, kościanych i drewnianych, a także rozwijali umiejętności posługiwania się ogniem․

1․3․2․ Mezolit

Mezolit, czyli “epoka kamienia środkowego”, trwał od około 10 000 do 6 000 lat temu․ W tym okresie nastąpiły znaczące zmiany klimatyczne, co spowodowało zanikanie dużych zwierząt łownych i rozwój nowych technik połowu ryb․ Ludzie zaczęli prowadzić bardziej osiadły tryb życia, a ich narzędzia stały się bardziej wyspecjalizowane․

Prehistoria to okres w dziejach ludzkości, który obejmuje czas przed wynalezieniem pisma․ Jest to okres niezwykle długi, sięgający milionów lat wstecz, i obejmujący rozwój człowieka od jego najwcześniejszych form aż do pojawienia się pierwszych cywilizacji․ Brak pisemnych źródeł sprawia, że prehistoria jest badana głównie na podstawie świadectw archeologicznych, takich jak narzędzia, ozdoby, szczątki ludzkie i pozostałości osad․

Okres prehistoryczny to czas, który rozpoczyna się od pojawienia się pierwszych narzędzi kamiennych, używanych przez naszych przodków, i kończy się wraz z wynalezieniem pisma․ W zależności od regionu świata, ten okres może trwać od kilku tysięcy do kilkudziesięciu tysięcy lat․ W prehistorii wyróżniamy kilka epok, charakteryzujących się specyficznymi narzędziami, technikami i stylem życia․

Prehistoria dzieli się na kilka epok, które charakteryzują się specyficznymi narzędziami, technikami i stylem życia․ Najważniejsze z nich to⁚ Paleolit, Mezolit, Neolit, Epoka Brązu i Epoka Żelaza․ Podział ten jest oparty na technologii wytwarzania narzędzi, a także na zmianach w sposobie życia i organizacji społecznej․

1․3․1․ Paleolit

Paleolit, zwany także “epoką kamienia starożytnego”, to najdłuższy okres prehistorii, trwający od około 2,6 mln lat temu do około 10 000 lat temu․ W tym okresie ludzie żyli w niewielkich grupach, zajmując się polowaniem i zbieractwem․ Używali narzędzi kamiennych, kościanych i drewnianych, a także rozwijali umiejętności posługiwania się ogniem․

1․3․2․ Mezolit

Mezolit, czyli “epoka kamienia środkowego”, trwał od około 10 000 do 6 000 lat temu․ W tym okresie nastąpiły znaczące zmiany klimatyczne, co spowodowało zanikanie dużych zwierząt łownych i rozwój nowych technik połowu ryb․ Ludzie zaczęli prowadzić bardziej osiadły tryb życia, a ich narzędzia stały się bardziej wyspecjalizowane․

1․3․3․ Neolit

Neolit, czyli “epoka kamienia nowego”, trwał od około 6 000 do 3 000 lat temu․ W tym okresie nastąpiła rewolucja neolityczna, czyli przejście od koczowniczego trybu życia do rolnictwa․ Ludzie zaczęli uprawiać ziemię, hodować zwierzęta i budować stałe osady․

Prehistoria to okres w dziejach ludzkości, który obejmuje czas przed wynalezieniem pisma․ Jest to okres niezwykle długi, sięgający milionów lat wstecz, i obejmujący rozwój człowieka od jego najwcześniejszych form aż do pojawienia się pierwszych cywilizacji․ Brak pisemnych źródeł sprawia, że prehistoria jest badana głównie na podstawie świadectw archeologicznych, takich jak narzędzia, ozdoby, szczątki ludzkie i pozostałości osad․

Okres prehistoryczny to czas, który rozpoczyna się od pojawienia się pierwszych narzędzi kamiennych, używanych przez naszych przodków, i kończy się wraz z wynalezieniem pisma․ W zależności od regionu świata, ten okres może trwać od kilku tysięcy do kilkudziesięciu tysięcy lat․ W prehistorii wyróżniamy kilka epok, charakteryzujących się specyficznymi narzędziami, technikami i stylem życia․

Prehistoria dzieli się na kilka epok, które charakteryzują się specyficznymi narzędziami, technikami i stylem życia․ Najważniejsze z nich to⁚ Paleolit, Mezolit, Neolit, Epoka Brązu i Epoka Żelaza․ Podział ten jest oparty na technologii wytwarzania narzędzi, a także na zmianach w sposobie życia i organizacji społecznej․

1․3․1․ Paleolit

Paleolit, zwany także “epoką kamienia starożytnego”, to najdłuższy okres prehistorii, trwający od około 2,6 mln lat temu do około 10 000 lat temu․ W tym okresie ludzie żyli w niewielkich grupach, zajmując się polowaniem i zbieractwem․ Używali narzędzi kamiennych, kościanych i drewnianych, a także rozwijali umiejętności posługiwania się ogniem․

1․3․2․ Mezolit

Mezolit, czyli “epoka kamienia środkowego”, trwał od około 10 000 do 6 000 lat temu․ W tym okresie nastąpiły znaczące zmiany klimatyczne, co spowodowało zanikanie dużych zwierząt łownych i rozwój nowych technik połowu ryb․ Ludzie zaczęli prowadzić bardziej osiadły tryb życia, a ich narzędzia stały się bardziej wyspecjalizowane․

1․3․3․ Neolit

Neolit, czyli “epoka kamienia nowego”, trwał od około 6 000 do 3 000 lat temu․ W tym okresie nastąpiła rewolucja neolityczna, czyli przejście od koczowniczego trybu życia do rolnictwa․ Ludzie zaczęli uprawiać ziemię, hodować zwierzęta i budować stałe osady․

1․3․4․ Epoka brązu

Epoka brązu, trwająca od około 3 000 do 1 000 lat p․n․e․, charakteryzowała się rozwojem metalurgii i wykorzystywaniem brązu do produkcji narzędzi, broni i ozdób․ W tym okresie nastąpił rozwój handlu i wzrost złożoności organizacji społecznej․

Prehistoria to okres w dziejach ludzkości, który obejmuje czas przed wynalezieniem pisma․ Jest to okres niezwykle długi, sięgający milionów lat wstecz, i obejmujący rozwój człowieka od jego najwcześniejszych form aż do pojawienia się pierwszych cywilizacji․ Brak pisemnych źródeł sprawia, że prehistoria jest badana głównie na podstawie świadectw archeologicznych, takich jak narzędzia, ozdoby, szczątki ludzkie i pozostałości osad․

Okres prehistoryczny to czas, który rozpoczyna się od pojawienia się pierwszych narzędzi kamiennych, używanych przez naszych przodków, i kończy się wraz z wynalezieniem pisma․ W zależności od regionu świata, ten okres może trwać od kilku tysięcy do kilkudziesięciu tysięcy lat․ W prehistorii wyróżniamy kilka epok, charakteryzujących się specyficznymi narzędziami, technikami i stylem życia․

Prehistoria dzieli się na kilka epok, które charakteryzują się specyficznymi narzędziami, technikami i stylem życia․ Najważniejsze z nich to⁚ Paleolit, Mezolit, Neolit, Epoka Brązu i Epoka Żelaza․ Podział ten jest oparty na technologii wytwarzania narzędzi, a także na zmianach w sposobie życia i organizacji społecznej․

1․3․1․ Paleolit

Paleolit, zwany także “epoką kamienia starożytnego”, to najdłuższy okres prehistorii, trwający od około 2,6 mln lat temu do około 10 000 lat temu․ W tym okresie ludzie żyli w niewielkich grupach, zajmując się polowaniem i zbieractwem․ Używali narzędzi kamiennych, kościanych i drewnianych, a także rozwijali umiejętności posługiwania się ogniem․

1․3․2․ Mezolit

Mezolit, czyli “epoka kamienia środkowego”, trwał od około 10 000 do 6 000 lat temu․ W tym okresie nastąpiły znaczące zmiany klimatyczne, co spowodowało zanikanie dużych zwierząt łownych i rozwój nowych technik połowu ryb․ Ludzie zaczęli prowadzić bardziej osiadły tryb życia, a ich narzędzia stały się bardziej wyspecjalizowane․

1․3․3․ Neolit

Neolit, czyli “epoka kamienia nowego”, trwał od około 6 000 do 3 000 lat temu․ W tym okresie nastąpiła rewolucja neolityczna, czyli przejście od koczowniczego trybu życia do rolnictwa․ Ludzie zaczęli uprawiać ziemię, hodować zwierzęta i budować stałe osady․

1․3․4․ Epoka brązu

Epoka brązu, trwająca od około 3 000 do 1 000 lat p․n․e․, charakteryzowała się rozwojem metalurgii i wykorzystywaniem brązu do produkcji narzędzi, broni i ozdób․ W tym okresie nastąpił rozwój handlu i wzrost złożoności organizacji społecznej․

1․3․5․ Epoka żelaza

Epoka żelaza, rozpoczynająca się około 1 000 lat p․n․e․, charakteryzowała się wykorzystaniem żelaza do produkcji narzędzi i broni․ Żelazo było bardziej odporne i trwałe niż brąz, co doprowadziło do rozwoju nowych technologii i zmian w organizacji społecznej․

Prehistoria to okres w dziejach ludzkości, który obejmuje czas przed wynalezieniem pisma․ Jest to okres niezwykle długi, sięgający milionów lat wstecz, i obejmujący rozwój człowieka od jego najwcześniejszych form aż do pojawienia się pierwszych cywilizacji․ Brak pisemnych źródeł sprawia, że prehistoria jest badana głównie na podstawie świadectw archeologicznych, takich jak narzędzia, ozdoby, szczątki ludzkie i pozostałości osad;

Okres prehistoryczny to czas, który rozpoczyna się od pojawienia się pierwszych narzędzi kamiennych, używanych przez naszych przodków, i kończy się wraz z wynalezieniem pisma․ W zależności od regionu świata, ten okres może trwać od kilku tysięcy do kilkudziesięciu tysięcy lat․ W prehistorii wyróżniamy kilka epok, charakteryzujących się specyficznymi narzędziami, technikami i stylem życia․

Prehistoria dzieli się na kilka epok, które charakteryzują się specyficznymi narzędziami, technikami i stylem życia․ Najważniejsze z nich to⁚ Paleolit, Mezolit, Neolit, Epoka Brązu i Epoka Żelaza․ Podział ten jest oparty na technologii wytwarzania narzędzi, a także na zmianach w sposobie życia i organizacji społecznej․

1․3․1․ Paleolit

Paleolit, zwany także “epoką kamienia starożytnego”, to najdłuższy okres prehistorii, trwający od około 2,6 mln lat temu do około 10 000 lat temu․ W tym okresie ludzie żyli w niewielkich grupach, zajmując się polowaniem i zbieractwem․ Używali narzędzi kamiennych, kościanych i drewnianych, a także rozwijali umiejętności posługiwania się ogniem․

1․3․2․ Mezolit

Mezolit, czyli “epoka kamienia środkowego”, trwał od około 10 000 do 6 000 lat temu․ W tym okresie nastąpiły znaczące zmiany klimatyczne, co spowodowało zanikanie dużych zwierząt łownych i rozwój nowych technik połowu ryb․ Ludzie zaczęli prowadzić bardziej osiadły tryb życia, a ich narzędzia stały się bardziej wyspecjalizowane․

1․3․3․ Neolit

Neolit, czyli “epoka kamienia nowego”, trwał od około 6 000 do 3 000 lat temu․ W tym okresie nastąpiła rewolucja neolityczna, czyli przejście od koczowniczego trybu życia do rolnictwa․ Ludzie zaczęli uprawiać ziemię, hodować zwierzęta i budować stałe osady․

1․3․4․ Epoka brązu

Epoka brązu, trwająca od około 3 000 do 1 000 lat p․n․e․, charakteryzowała się rozwojem metalurgii i wykorzystywaniem brązu do produkcji narzędzi, broni i ozdób․ W tym okresie nastąpił rozwój handlu i wzrost złożoności organizacji społecznej․

1․3․5․ Epoka żelaza

Epoka żelaza, rozpoczynająca się około 1 000 lat p․n․e․, charakteryzowała się wykorzystaniem żelaza do produkcji narzędzi i broni․ Żelazo było bardziej odporne i trwałe niż brąz, co doprowadziło do rozwoju nowych technologii i zmian w organizacji społecznej․

Archeologia jest nauką, która bada przeszłość człowieka poprzez analizę materialnych pozostałości jego działalności․

Prehistoria to okres w dziejach ludzkości, który obejmuje czas przed wynalezieniem pisma․ Jest to okres niezwykle długi, sięgający milionów lat wstecz, i obejmujący rozwój człowieka od jego najwcześniejszych form aż do pojawienia się pierwszych cywilizacji․ Brak pisemnych źródeł sprawia, że prehistoria jest badana głównie na podstawie świadectw archeologicznych, takich jak narzędzia, ozdoby, szczątki ludzkie i pozostałości osad․

Okres prehistoryczny to czas, który rozpoczyna się od pojawienia się pierwszych narzędzi kamiennych, używanych przez naszych przodków, i kończy się wraz z wynalezieniem pisma․ W zależności od regionu świata, ten okres może trwać od kilku tysięcy do kilkudziesięciu tysięcy lat․ W prehistorii wyróżniamy kilka epok, charakteryzujących się specyficznymi narzędziami, technikami i stylem życia․

Prehistoria dzieli się na kilka epok, które charakteryzują się specyficznymi narzędziami, technikami i stylem życia․ Najważniejsze z nich to⁚ Paleolit, Mezolit, Neolit, Epoka Brązu i Epoka Żelaza․ Podział ten jest oparty na technologii wytwarzania narzędzi, a także na zmianach w sposobie życia i organizacji społecznej․

1․3․1․ Paleolit

Paleolit, zwany także “epoką kamienia starożytnego”, to najdłuższy okres prehistorii, trwający od około 2,6 mln lat temu do około 10 000 lat temu․ W tym okresie ludzie żyli w niewielkich grupach, zajmując się polowaniem i zbieractwem․ Używali narzędzi kamiennych, kościanych i drewnianych, a także rozwijali umiejętności posługiwania się ogniem․

1․3․2․ Mezolit

Mezolit, czyli “epoka kamienia środkowego”, trwał od około 10 000 do 6 000 lat temu․ W tym okresie nastąpiły znaczące zmiany klimatyczne, co spowodowało zanikanie dużych zwierząt łownych i rozwój nowych technik połowu ryb․ Ludzie zaczęli prowadzić bardziej osiadły tryb życia, a ich narzędzia stały się bardziej wyspecjalizowane․

1․3․3․ Neolit

Neolit, czyli “epoka kamienia nowego”, trwał od około 6 000 do 3 000 lat temu․ W tym okresie nastąpiła rewolucja neolityczna, czyli przejście od koczowniczego trybu życia do rolnictwa․ Ludzie zaczęli uprawiać ziemię, hodować zwierzęta i budować stałe osady․

1․3․4․ Epoka brązu

Epoka brązu, trwająca od około 3 000 do 1 000 lat p․n․e․, charakteryzowała się rozwojem metalurgii i wykorzystywaniem brązu do produkcji narzędzi, broni i ozdób․ W tym okresie nastąpił rozwój handlu i wzrost złożoności organizacji społecznej․

1․3․5․ Epoka żelaza

Epoka żelaza, rozpoczynająca się około 1 000 lat p․n․e․, charakteryzowała się wykorzystaniem żelaza do produkcji narzędzi i broni․ Żelazo było bardziej odporne i trwałe niż brąz, co doprowadziło do rozwoju nowych technologii i zmian w organizacji społecznej․

Archeologia jest nauką, która bada przeszłość człowieka poprzez analizę materialnych pozostałości jego działalności․

Archeologia jest dyscypliną naukową, która stosuje metody naukowe do badania przeszłości ludzkości poprzez analizę materialnych pozostałości działalności człowieka․ Archeolodzy wykorzystują różne techniki, takie jak wykopaliska, analizę artefaktów, datowanie radiowęglowe i analizę krajobrazu, aby odkrywać i interpretować przeszłość․

Prehistoria i jej znaczenie dla historii

1․1․ Prehistoria ─ okres przed zapisem pisemnym

Prehistoria to okres w dziejach ludzkości, który obejmuje czas przed wynalezieniem pisma․ Jest to okres niezwykle długi, sięgający milionów lat wstecz, i obejmujący rozwój człowieka od jego najwcześniejszych form aż do pojawienia się pierwszych cywilizacji․ Brak pisemnych źródeł sprawia, że prehistoria jest badana głównie na podstawie świadectw archeologicznych, takich jak narzędzia, ozdoby, szczątki ludzkie i pozostałości osad․

1․2․ Okres prehistoryczny⁚ Definicja i zakres

Okres prehistoryczny to czas, który rozpoczyna się od pojawienia się pierwszych narzędzi kamiennych, używanych przez naszych przodków, i kończy się wraz z wynalezieniem pisma․ W zależności od regionu świata, ten okres może trwać od kilku tysięcy do kilkudziesięciu tysięcy lat․ W prehistorii wyróżniamy kilka epok, charakteryzujących się specyficznymi narzędziami, technikami i stylem życia․

1․3․ Podział prehistorii na epoki⁚

Prehistoria dzieli się na kilka epok, które charakteryzują się specyficznymi narzędziami, technikami i stylem życia․ Najważniejsze z nich to⁚ Paleolit, Mezolit, Neolit, Epoka Brązu i Epoka Żelaza․ Podział ten jest oparty na technologii wytwarzania narzędzi, a także na zmianach w sposobie życia i organizacji społecznej․

1․3․1․ Paleolit

Paleolit, zwany także “epoką kamienia starożytnego”, to najdłuższy okres prehistorii, trwający od około 2,6 mln lat temu do około 10 000 lat temu․ W tym okresie ludzie żyli w niewielkich grupach, zajmując się polowaniem i zbieractwem․ Używali narzędzi kamiennych, kościanych i drewnianych, a także rozwijali umiejętności posługiwania się ogniem․

1․3․2․ Mezolit

Mezolit, czyli “epoka kamienia środkowego”, trwał od około 10 000 do 6 000 lat temu․ W tym okresie nastąpiły znaczące zmiany klimatyczne, co spowodowało zanikanie dużych zwierząt łownych i rozwój nowych technik połowu ryb․ Ludzie zaczęli prowadzić bardziej osiadły tryb życia, a ich narzędzia stały się bardziej wyspecjalizowane․

1․3․3․ Neolit

Neolit, czyli “epoka kamienia nowego”, trwał od około 6 000 do 3 000 lat temu․ W tym okresie nastąpiła rewolucja neolityczna, czyli przejście od koczowniczego trybu życia do rolnictwa․ Ludzie zaczęli uprawiać ziemię, hodować zwierzęta i budować stałe osady․

1․3․4․ Epoka brązu

Epoka brązu, trwająca od około 3 000 do 1 000 lat p․n․e․, charakteryzowała się rozwojem metalurgii i wykorzystywaniem brązu do produkcji narzędzi, broni i ozdób․ W tym okresie nastąpił rozwój handlu i wzrost złożoności organizacji społecznej․

1․3․5․ Epoka żelaza

Epoka żelaza, rozpoczynająca się około 1 000 lat p․n․e․, charakteryzowała się wykorzystaniem żelaza do produkcji narzędzi i broni․ Żelazo było bardziej odporne i trwałe niż brąz, co doprowadziło do rozwoju nowych technologii i zmian w organizacji społecznej․

2․ Archeologia ─ klucz do zrozumienia prehistorii

Archeologia jest nauką, która bada przeszłość człowieka poprzez analizę materialnych pozostałości jego działalności․

2․1․ Archeologia jako dyscyplina naukowa

Archeologia jest dyscypliną naukową, która stosuje metody naukowe do badania przeszłości ludzkości poprzez analizę materialnych pozostałości działalności człowieka․ Archeolodzy wykorzystują różne techniki, takie jak wykopaliska, analizę artefaktów, datowanie radiowęglowe i analizę krajobrazu, aby odkrywać i interpretować przeszłość․

2․2․ Metody badawcze w archeologii

Archeolodzy stosują szereg metod badawczych, aby odkrywać i interpretować przeszłość․ Do najważniejszych metod należą⁚ wykopaliska archeologiczne, analizę artefaktów, datowanie radiowęglowe, analizę krajobrazu i analizę danych historycznych․