Peru: Tygiel językowy

Introducción⁚ Perú como un crisol lingüístico

Peru‚ położone w Ameryce Południowej‚ jest krajem o niezwykle bogatej i zróżnicowanej kulturze‚ a także o wyjątkowo bogatej różnorodności językowej. W tym kontekście Peru stanowi prawdziwy „tygiel językowy”‚ gdzie różne języki i odmiany językowe współistnieją i wzajemnie się na siebie wpływają.

1.1. Contexto sociocultural

Peru‚ jako kraj o długiej i złożonej historii‚ charakteryzuje się bogatą i różnorodną strukturą społeczną. W tym kontekście kluczową rolę odgrywa fakt‚ że Peru jest krajem wielokulturowym‚ w którym różne grupy etniczne i społeczności rdzenne współistnieją od wieków. Ta wielokulturowość przejawia się w różnorodności zwyczajów‚ tradycji‚ wierzeń‚ a także w języku.

Historia Peru jest ściśle związana z obecnością różnych grup etnicznych‚ które zamieszkiwały ten obszar przed przybyciem Europejczyków. Do najważniejszych należą Inkowie‚ którzy stworzyli rozległe imperium obejmujące znaczną część Ameryki Południowej. Po podboju Inków przez Hiszpanów w XVI wieku nastąpiła kolonizacja i asymilacja rdzennej ludności. W wyniku tego procesu język hiszpański stał się językiem dominującym‚ a języki rdzenne zostały w dużej mierze zmarginalizowane.

Pomimo dominacji języka hiszpańskiego‚ języki rdzenne przetrwały i nadal są używane przez znaczne części populacji‚ zwłaszcza w obszarach wiejskich i w społecznościach rdzennych. Współistnienie języków hiszpańskiego i rdzennych tworzy złożony i dynamiczny krajobraz językowy Peru‚ który jest nieustannie kształtowany przez procesy językowego kontaktu‚ zmiany i adaptacji.

1.2. Importancia de la diversidad lingüística

Różnorodność językowa Peru ma fundamentalne znaczenie dla zachowania i rozwoju jego bogatej kultury i dziedzictwa. Każdy język odzwierciedla unikalne spojrzenie na świat‚ sposób myślenia‚ wartości i tradycje danej grupy społecznej. Zachowanie różnorodności językowej jest kluczowe dla utrzymania i wzbogacenia bogactwa kulturowego Peru.

Języki rdzenne Peru odgrywają ważną rolę w przekazywaniu wiedzy o historii‚ tradycji i kulturze poszczególnych grup etnicznych. Są one również kluczowe dla zachowania tradycyjnych form wiedzy‚ takich jak medycyna tradycyjna‚ rolnictwo i zarządzanie zasobami naturalnymi. Zanik tych języków oznaczałby utratę bezcennego dziedzictwa kulturowego‚ które jest nie tylko wartością dla Peru‚ ale także dla całej ludzkości.

Różnorodność językowa jest również ważna z punktu widzenia praw człowieka. Każdy człowiek ma prawo do używania swojego języka ojczystego‚ a ochrona i promowanie różnorodności językowej jest niezbędne dla zapewnienia równości i sprawiedliwości społecznej. Wspieranie rozwoju i używania języków rdzennych jest kluczowe dla wzmocnienia tożsamości kulturowej i społecznej poszczególnych grup etnicznych.

Panorama lingüístico del Perú

Peru charakteryzuje się niezwykle zróżnicowanym krajobrazem językowym‚ w którym współistnieje wiele języków‚ zarówno pochodzenia europejskiego‚ jak i rdzennego. Język hiszpański‚ będący dziedzictwem kolonizacji‚ jest językiem urzędowym i dominującym w kraju‚ używanym przez większość populacji. Jednakże‚ obok języka hiszpańskiego‚ istnieje wiele języków rdzennych‚ które są używane przez znaczące grupy społeczne‚ zwłaszcza w obszarach wiejskich i w społecznościach rdzennych.

Według danych z ostatnich lat‚ w Peru używanych jest ponad 47 języków rdzennych‚ należących do różnych rodzin językowych. Największą grupę stanowią języki andyjskie‚ w tym Quechua i Aymara‚ które są używane przez miliony ludzi w całym kraju. Oprócz języków andyjskich‚ w Peru używane są również języki amazońskie‚ które są reprezentowane przez około 40 języków‚ należących do różnych rodzin językowych. Języki amazońskie są używane przez niewielkie grupy społeczne‚ głównie w regionie Amazonii‚ i charakteryzują się dużą różnorodnością.

Współistnienie języka hiszpańskiego i języków rdzennych tworzy złożony i dynamiczny krajobraz językowy Peru‚ który jest nieustannie kształtowany przez procesy językowego kontaktu‚ zmiany i adaptacji. W niektórych obszarach kraju‚ zwłaszcza w regionach wiejskich‚ obserwuje się zjawisko dwujęzyczności‚ w którym osoby posługują się zarówno językiem hiszpańskim‚ jak i jednym z języków rdzennych. W innych obszarach‚ zwłaszcza w miastach‚ dominuje język hiszpański‚ a języki rdzenne są używane w mniejszym stopniu.

2.1. El papel del español

Język hiszpański‚ będący językiem urzędowym Peru‚ odgrywa dominującą rolę w życiu społecznym‚ gospodarczym i kulturalnym kraju. Jest to język używany przez większość populacji‚ zwłaszcza w obszarach miejskich‚ w edukacji‚ w mediach i w administracji publicznej. Wprowadzenie języka hiszpańskiego do Peru miało miejsce w XVI wieku‚ w wyniku kolonizacji hiszpańskiej. Od tego czasu hiszpański stał się językiem dominującym‚ a języki rdzenne zostały w dużej mierze zmarginalizowane.

Hiszpański w Peru ma swoje własne cechy charakterystyczne‚ które różnią go od innych odmian języka hiszpańskiego. W Peru używana jest odmiana hiszpańskiego zwana “hiszpańskim peruwiańskim”‚ który charakteryzuje się specyficzną wymową‚ gramatyką i słownictwem. Wymowa hiszpańskiego peruwiańskiego różni się od standardowego hiszpańskiego m.in. akcentem i intonacją. Gramatyka hiszpańskiego peruwiańskiego również wykazuje pewne odstępstwa od standardowej gramatyki hiszpańskiej‚ a słownictwo zawiera wiele wyrazów i zwrotów pochodzenia rdzennego‚ które są specyficzne dla Peru.

Hiszpański w Peru jest nie tylko językiem urzędowym‚ ale także językiem‚ który łączy różne grupy społeczne i kulturowe. Jest to język‚ który umożliwia komunikację między ludźmi z różnych regionów i środowisk. Jednakże‚ dominacja języka hiszpańskiego stwarza również wyzwania dla języków rdzennych‚ które są zagrożone zanikiem w niektórych obszarach kraju.

2.2. Lenguas indígenas⁚ un mosaico de culturas

Języki rdzenne Peru stanowią niezwykle bogate i zróżnicowane dziedzictwo kulturowe kraju. Są one świadectwem długiej i złożonej historii Peru‚ a także odzwierciedlają unikalne sposoby postrzegania świata‚ wartości i tradycje poszczególnych grup etnicznych. Języki rdzenne odgrywają kluczową rolę w zachowaniu i przekazywaniu tradycyjnej wiedzy‚ takich jak medycyna tradycyjna‚ rolnictwo‚ zarządzanie zasobami naturalnymi i sztuki.

Języki rdzenne Peru należą do różnych rodzin językowych‚ co świadczy o złożonych i dynamicznych procesach migracji i interakcji między różnymi grupami etnicznymi w historii tego regionu. Największą grupę stanowią języki andyjskie‚ w tym Quechua i Aymara‚ które są używane przez miliony ludzi w całym kraju. Oprócz języków andyjskich‚ w Peru używane są również języki amazońskie‚ które są reprezentowane przez około 40 języków‚ należących do różnych rodzin językowych. Języki amazońskie są używane przez niewielkie grupy społeczne‚ głównie w regionie Amazonii‚ i charakteryzują się dużą różnorodnością.

Współistnienie języków rdzennych i języka hiszpańskiego tworzy złożony i dynamiczny krajobraz językowy Peru‚ który jest nieustannie kształtowany przez procesy językowego kontaktu‚ zmiany i adaptacji. W niektórych obszarach kraju‚ zwłaszcza w regionach wiejskich‚ obserwuje się zjawisko dwujęzyczności‚ w którym osoby posługują się zarówno językiem hiszpańskim‚ jak i jednym z języków rdzennych. W innych obszarach‚ zwłaszcza w miastach‚ dominuje język hiszpański‚ a języki rdzenne są używane w mniejszym stopniu.

2.2.1. Quechua⁚ la lengua indígena más hablada

Quechua‚ będący językiem z rodziny języków keczuańskich‚ jest najbardziej rozpowszechnionym językiem rdzennym w Peru. Jest używany przez miliony ludzi‚ głównie w regionach Andów‚ ale także w innych częściach kraju. Quechua jest językiem o długiej historii i bogatej kulturze‚ który odgrywa kluczową rolę w życiu społecznym‚ kulturalnym i gospodarczym wielu społeczności w Peru.

Istnieje kilka odmian języka Quechua‚ które różnią się od siebie pod względem wymowy‚ gramatyki i słownictwa. Najbardziej rozpowszechnioną odmianą jest Quechua centralny‚ który jest używany w regionie centralnego Peru. Inne odmiany Quechua to Quechua południowy‚ Quechua północny i Quechua amazoński. Różnice między odmianami Quechua nie są tak duże‚ aby uniemożliwić wzajemne zrozumienie‚ jednakże osoby posługujące się różnymi odmianami Quechua mogą zauważyć różnice w wymowie i gramatyce.

Quechua jest językiem o bogatej literaturze‚ która obejmuje poezję‚ prozę i dramat. W ostatnich latach obserwuje się wzrost zainteresowania językiem Quechua‚ zarówno w Peru‚ jak i na świecie. W Peru prowadzone są programy edukacyjne i kulturalne mające na celu zachowanie i promowanie języka Quechua. Wzrost zainteresowania językiem Quechua jest związany z rosnącą świadomością znaczenia różnorodności językowej i kulturowej.

2.2.2. Aymara⁚ la segunda lengua indígena más hablada

Aymara‚ język z rodziny języków aymar‚ jest drugim najbardziej rozpowszechnionym językiem rdzennym w Peru. Jest używany głównie w regionach południowego Peru‚ zwłaszcza w regionie Puno‚ a także w Boliwii i Chile. Aymara jest językiem o długiej historii i bogatej kulturze‚ który odgrywa kluczową rolę w życiu społecznym‚ kulturalnym i gospodarczym wielu społeczności w Peru.

Język Aymara charakteryzuje się specyficzną gramatyką i słownictwem‚ które różnią się od innych języków rdzennych w Peru. Wymowa języka Aymara również różni się od wymowy języka Quechua. Język Aymara ma swój własny system fonetyczny‚ który obejmuje dźwięki‚ które nie występują w innych językach andyjskich. Język Aymara ma również swój własny system gramatyczny‚ który różni się od gramatyki języka Quechua.

Aymara jest językiem o bogatej literaturze‚ która obejmuje poezję‚ prozę i dramat. W ostatnich latach obserwuje się wzrost zainteresowania językiem Aymara‚ zarówno w Peru‚ jak i na świecie. W Peru prowadzone są programy edukacyjne i kulturalne mające na celu zachowanie i promowanie języka Aymara. Wzrost zainteresowania językiem Aymara jest związany z rosnącą świadomością znaczenia różnorodności językowej i kulturowej.

2.2.3. Lenguas amazónicas⁚ una gran diversidad

Języki amazońskie‚ używane w regionie Amazonii w Peru‚ reprezentują niezwykle bogatą i zróżnicowaną grupę językową. W regionie Amazonii w Peru używanych jest około 40 języków amazońskich‚ które należą do różnych rodzin językowych. Języki amazońskie są używane przez niewielkie grupy społeczne‚ głównie w regionie Amazonii‚ i charakteryzują się dużą różnorodnością fonetyczną‚ gramatyczną i leksykalną.

Języki amazońskie są często określane jako “języki izolowane”‚ co oznacza‚ że nie są spokrewnione z żadną inną rodziną językową; Ich pochodzenie i historia są często niejasne‚ co czyni je jeszcze bardziej fascynującymi. Wiele języków amazońskich jest zagrożonych wyginięciem‚ ponieważ są używane przez niewielkie grupy społeczne‚ które są narażone na wpływ języka hiszpańskiego i innych języków dominujących.

Języki amazońskie odgrywają kluczową rolę w zachowaniu i przekazywaniu tradycyjnej wiedzy‚ takich jak medycyna tradycyjna‚ rolnictwo‚ zarządzanie zasobami naturalnymi i sztuki. Są one również ważnym elementem tożsamości kulturowej społeczności amazońskich. Zachowanie języków amazońskich jest kluczowe dla zachowania bogactwa kulturowego i różnorodności biologicznej regionu Amazonii.

Variedades lingüísticas en el Perú

Różnorodność językowa Peru przejawia się nie tylko w liczbie używanych języków‚ ale także w różnorodności odmian językowych‚ zarówno w języku hiszpańskim‚ jak i w językach rdzennych. Odmiany językowe‚ zwane również dialektami lub socjolektami‚ to odmiany języka‚ które różnią się od siebie pod względem wymowy‚ gramatyki‚ słownictwa i stylu. Różnice między odmianami językowymi są często związane z czynnikami geograficznymi‚ społecznymi i kulturowymi.

W przypadku języka hiszpańskiego w Peru możemy wyróżnić kilka odmian regionalnych‚ które różnią się od siebie pod względem wymowy‚ gramatyki i słownictwa. Na przykład‚ hiszpański używany w regionie Lima różni się od hiszpańskiego używanego w regionie Arequipa. Różnice te są związane z wpływem języków rdzennych‚ a także z historycznymi i społecznymi czynnikami.

Podobnie‚ języki rdzenne w Peru charakteryzują się różnorodnością odmian językowych. Na przykład‚ w języku Quechua możemy wyróżnić kilka odmian regionalnych‚ które różnią się od siebie pod względem wymowy‚ gramatyki i słownictwa. Różnice te są często związane z wpływem języka hiszpańskiego‚ a także z historycznymi i społecznymi czynnikami. Różnorodność odmian językowych w Peru odzwierciedla bogactwo i złożoność jego kultury i historii.

3.1. Dialectos y variedades del español

Hiszpański w Peru‚ podobnie jak w innych krajach Ameryki Łacińskiej‚ charakteryzuje się dużą różnorodnością dialektów i odmian. Różnice te wynikają z wpływu języków rdzennych‚ historycznych procesów kolonizacji‚ a także z czynników społecznych i kulturowych. W Peru możemy wyróżnić kilka głównych odmian hiszpańskiego‚ które różnią się od siebie pod względem wymowy‚ gramatyki‚ słownictwa i stylu.

Jedną z najbardziej charakterystycznych cech hiszpańskiego w Peru jest wymowa. W niektórych regionach‚ takich jak Lima‚ używany jest bardziej “otwarty” sposób wymowy samogłosek‚ podczas gdy w innych regionach‚ takich jak Arequipa‚ wymowa jest bardziej “zamknięta”. Różnice w wymowie mogą dotyczyć również spółgłosek‚ a także akcentu i intonacji.

Gramatyka hiszpańskiego w Peru również wykazuje pewne różnice w porównaniu ze standardową gramatyką hiszpańską. Na przykład‚ w niektórych regionach używane są specyficzne konstrukcje gramatyczne‚ które nie są typowe dla standardowego hiszpańskiego; Słownictwo hiszpańskiego w Peru również zawiera wiele wyrazów i zwrotów pochodzenia rdzennego‚ które są specyficzne dla danego regionu. Różnorodność dialektów i odmian hiszpańskiego w Peru jest bogatym dziedzictwem kulturowym i językowym kraju.

3.2. Variedades de las lenguas indígenas

Języki rdzenne Peru‚ podobnie jak języki hiszpański‚ charakteryzują się dużą różnorodnością odmian regionalnych i dialektów. Różnice te wynikają z wpływu języka hiszpańskiego‚ historycznych procesów kolonizacji‚ a także z czynników społecznych i kulturowych. W przypadku każdego języka rdzennego możemy wyróżnić kilka głównych odmian‚ które różnią się od siebie pod względem wymowy‚ gramatyki‚ słownictwa i stylu.

Na przykład‚ w języku Quechua możemy wyróżnić kilka odmian regionalnych‚ takich jak Quechua centralny‚ Quechua południowy‚ Quechua północny i Quechua amazoński. Różnice między tymi odmianami są często związane z wpływem języka hiszpańskiego‚ a także z historycznymi i społecznymi czynnikami. Wymowa‚ gramatyka i słownictwo Quechua centralnego różnią się od Quechua południowego‚ a także od innych odmian.

Podobnie‚ w języku Aymara możemy wyróżnić kilka odmian regionalnych‚ które różnią się od siebie pod względem wymowy‚ gramatyki i słownictwa. Różnice te są często związane z wpływem języka hiszpańskiego‚ a także z historycznymi i społecznymi czynnikami. Różnorodność odmian językowych w językach rdzennych Peru jest bogatym dziedzictwem kulturowym i językowym kraju.

3.3. Contacto lingüístico y cambio lingüístico

Współistnienie języka hiszpańskiego i języków rdzennych w Peru stworzyło złożony i dynamiczny krajobraz językowy‚ charakteryzujący się intensywnym kontaktem językowym i ciągłymi procesami językowej zmiany. Kontakt językowy to zjawisko‚ które zachodzi‚ gdy dwa lub więcej języków wchodzi ze sobą w interakcję‚ co prowadzi do wzajemnego wpływu na ich struktury i użycie. W Peru kontakt językowy między hiszpańskim a językami rdzennymi jest widoczny na wielu poziomach‚ od wymowy i gramatyki‚ po słownictwo i styl.

Wymowa języka hiszpańskiego w Peru została w znacznym stopniu ukształtowana przez wpływ języków rdzennych. Na przykład‚ w niektórych regionach Peru‚ gdzie dominuje język Quechua‚ hiszpański charakteryzuje się specyficzną wymową samogłosek‚ która jest podobna do wymowy w języku Quechua. Podobnie‚ gramatyka hiszpańskiego w Peru została w niektórych przypadkach ukształtowana przez gramatykę języków rdzennych. Na przykład‚ w niektórych regionach Peru‚ gdzie dominuje język Aymara‚ hiszpański charakteryzuje się specyficzną konstrukcją zdania‚ która jest podobna do konstrukcji zdania w języku Aymara.

Słownictwo hiszpańskiego w Peru zawiera wiele wyrazów i zwrotów pochodzenia rdzennego‚ które weszły do języka hiszpańskiego w wyniku kontaktu językowego; Wiele z tych wyrazów i zwrotów odnosi się do specyficznych dla Peru pojęć‚ takich jak nazwy roślin‚ zwierząt‚ narzędzi i zwyczajów. Kontakt językowy między hiszpańskim a językami rdzennymi doprowadził do powstania nowych odmian językowych‚ które charakteryzują się specyficznymi cechami‚ odzwierciedlającymi bogactwo i złożoność kultury i historii Peru.

Sociolingüística en el Perú

Sociolingwistyka w Peru odgrywa kluczową rolę w badaniu i rozumieniu złożonych relacji między językiem a społeczeństwem. Pozwala ona na analizę wpływu czynników społecznych‚ kulturowych‚ ekonomicznych i politycznych na używanie języka‚ a także na badanie różnorodności odmian językowych i ich znaczenia w kontekście społecznym. W Peru‚ gdzie współistnieje wiele języków i odmian językowych‚ sociolingwistyka jest szczególnie ważna dla zrozumienia dynamiki językowej i jej wpływu na życie społeczne.

Sociolingwistyka w Peru skupia się na badaniu takich zagadnień‚ jak⁚ dwujęzyczność i wielojęzyczność‚ kontakty językowe‚ zmiany językowe‚ a także na analizie statusu społecznego i prestiżu poszczególnych języków i odmian językowych. Badania sociolingwistyczne w Peru pozwalają na lepsze zrozumienie procesów językowych‚ które zachodzą w kraju‚ a także na identyfikację wyzwań i możliwości związanych z zachowaniem różnorodności językowej.

Sociolingwistyka w Peru jest ważnym narzędziem dla rozwoju polityki językowej‚ która ma na celu ochronę i promowanie różnorodności językowej. Badania sociolingwistyczne dostarczają informacji na temat potrzeb i oczekiwań społeczności językowych‚ a także na temat wpływu polityki językowej na życie społeczne. Dzięki temu mogą one pomóc w opracowywaniu skutecznych strategii zachowania i rozwoju różnorodności językowej w Peru.

4.1. El papel de la sociolingüística en la comprensión de la diversidad lingüística

Sociolingwistyka odgrywa kluczową rolę w zrozumieniu złożonej i dynamicznej rzeczywistości językowej Peru. Pozwala ona na analizę wpływu czynników społecznych‚ kulturowych‚ ekonomicznych i politycznych na używanie języka‚ a także na badanie różnorodności odmian językowych i ich znaczenia w kontekście społecznym. W Peru‚ gdzie współistnieje wiele języków i odmian językowych‚ sociolingwistyka jest niezbędna do kompleksowego poznania dynamiki językowej i jej wpływu na życie społeczne.

Dzięki sociolingwistyce możemy lepiej zrozumieć‚ w jaki sposób języki i odmiany językowe są używane w różnych kontekstach społecznych‚ jak wpływają na tożsamość i postrzeganie siebie i innych‚ a także jak kształtują relacje między ludźmi. Sociolingwistyka pozwala nam również na analizę zjawisk takich jak dwujęzyczność‚ wielojęzyczność‚ kontakty językowe‚ zmiany językowe‚ a także na badanie statusu społecznego i prestiżu poszczególnych języków i odmian językowych.

W Peru‚ gdzie języki rdzenne są często marginalizowane‚ a hiszpański dominuje w życiu publicznym‚ sociolingwistyka może pomóc w zrozumieniu‚ w jaki sposób te procesy wpływają na zachowanie i rozwój różnorodności językowej. Badania sociolingwistyczne dostarczają cennej wiedzy o wpływie polityki językowej na życie społeczne‚ o potrzebach i oczekiwaniach społeczności językowych‚ a także o wyzwaniach i możliwościach związanych z zachowaniem i rozwojem różnorodności językowej.

4.2. Desafíos y oportunidades para la diversidad lingüística

Różnorodność językowa Peru stoi przed wieloma wyzwaniami‚ ale także oferuje wiele możliwości rozwoju i wzmacniania. Jednym z głównych wyzwań jest utrata języków rdzennych‚ która jest spowodowana wieloma czynnikami‚ w tym migracją do miast‚ presją języka hiszpańskiego‚ brakiem dostępu do edukacji w języku rdzennym‚ a także brakiem uznania i szacunku dla języków rdzennych.

Jednocześnie‚ różnorodność językowa Peru stwarza wiele możliwości rozwoju i wzmacniania. Języki rdzenne są bogactwem kulturowym i źródłem wiedzy o historii‚ tradycji‚ medycynie tradycyjnej i zarządzaniu zasobami naturalnymi. Zachowanie i promowanie języków rdzennych może przyczynić się do rozwoju turystyki‚ edukacji‚ kultury i gospodarki.

Wzmocnienie różnorodności językowej w Peru wymaga skoordynowanych działań ze strony rządu‚ organizacji pozarządowych‚ społeczności rdzennych i wszystkich obywateli. Konieczne jest stworzenie warunków sprzyjających zachowaniu i promowaniu języków rdzennych‚ w tym zapewnienie dostępu do edukacji w języku rdzennym‚ wzmocnienie praw językowych‚ a także promowanie kultury i tradycji rdzennych.

4.3. Política lingüística y revitalización lingüística

Polityka językowa w Peru ma kluczowe znaczenie dla zachowania i promowania różnorodności językowej kraju. W ostatnich latach Peru podjęło kroki w celu wzmocnienia praw językowych rdzennych ludów i promowania ich języków. W 2011 roku Peru przyjęło ustawę o języku‚ która uznaje języki rdzenne za języki urzędowe i gwarantuje ich używanie w edukacji‚ administracji publicznej i mediach.

Jednakże‚ wdrożenie tej ustawy napotyka na wiele wyzwań. Brak zasobów‚ infrastruktury i kadry nauczycielskiej‚ a także uprzedzenia wobec języków rdzennych stanowią bariery dla pełnego wdrożenia polityki językowej. Wzmacnianie różnorodności językowej w Peru wymaga skoordynowanych działań ze strony rządu‚ organizacji pozarządowych‚ społeczności rdzennych i wszystkich obywateli.

Kluczową rolę odgrywa revitalizacja językowa‚ która ma na celu ożywienie i wzmocnienie języków rdzennych. Revitalizacja językowa obejmuje takie działania‚ jak⁚ tworzenie programów edukacyjnych w języku rdzennym‚ promowanie używania języka rdzennego w mediach‚ a także wspieranie rozwoju literatury i kultury w języku rdzennym. Wzmacnianie różnorodności językowej w Peru jest zadaniem długofalowym‚ które wymaga zaangażowania wszystkich stron.