Liczba koordynacyjna⁚ definicja, obliczanie, przykłady
Liczba koordynacyjna jest kluczowym pojęciem w chemii koordynacyjnej, opisującym liczbę atomów bezpośrednio związanych z centralnym jonem metalu w kompleksie koordynacyjnym.
Wprowadzenie
Chemię koordynacyjną charakteryzuje tworzenie się kompleksów koordynacyjnych, które składają się z centralnego jonu metalu otoczonego przez atomy lub grupy atomów, zwane ligandami. Liczba koordynacyjna, będąca podstawowym parametrem w chemii koordynacyjnej, odgrywa kluczową rolę w określaniu struktury i właściwości kompleksów.
Zrozumienie pojęcia liczby koordynacyjnej jest niezbędne do efektywnego opisu i przewidywania zachowania kompleksów koordynacyjnych. Pozwala ona na analizę geometrii koordynacyjnej, czyli przestrzennego rozmieszczenia ligandów wokół jonu metalu, co z kolei wpływa na reaktywność i stabilność kompleksu.
W niniejszym rozdziale szczegółowo omówimy definicję liczby koordynacyjnej, metody jej obliczania oraz przedstawimy przykłady ilustrujące jej znaczenie w chemii koordynacyjnej.
Podstawowe definicje w chemii koordynacyjnej
Przed przystąpieniem do szczegółowego omówienia liczby koordynacyjnej, niezbędne jest wprowadzenie podstawowych definicji, które stanowią fundament chemii koordynacyjnej.
Kompleksy koordynacyjne
Kompleksy koordynacyjne to cząsteczki lub jony, które powstają w wyniku połączenia centralnego jonu metalu z ligandami. Ligandy to atomy lub grupy atomów, które posiadają wolne pary elektronowe i mogą tworzyć wiązania koordynacyjne z jonem metalu.
Jon metalu
Jon metalu jest centralnym elementem kompleksu koordynacyjnego. Posiada on niezapełnione orbitale walencyjne, co pozwala mu na przyjmowanie elektronów od ligandów, tworząc wiązania koordynacyjne.
Ligand
Ligand to atom lub grupa atomów, które posiadają wolne pary elektronowe i mogą tworzyć wiązania koordynacyjne z jonem metalu. Ligandy mogą być jedno-, dwu- lub wielokleszczowe, co wpływa na liczbę koordynacyjną.
Sfera koordynacyjna
Sfera koordynacyjna to obszar wokół jonu metalu, w którym znajdują się ligandy. Jest ona zdefiniowana przez odległości między jonem metalu a atomami ligandów.
Kompleksy koordynacyjne
Kompleksy koordynacyjne, zwane również kompleksami metaloorganicznymi, to cząsteczki lub jony, które powstają w wyniku połączenia centralnego jonu metalu z ligandami. Jon metalu, będący akceptorem elektronów, tworzy wiązania koordynacyjne z ligandami, które są donorami elektronów. Te wiązania są zazwyczaj spolaryzowane, z większą gęstością elektronową na ligandach.
Ligandy mogą być jedno-, dwu- lub wielokleszczowe, co wpływa na liczbę koordynacyjną. Ligandy jednozębowe, takie jak woda (H2O) lub amoniak (NH3), tworzą tylko jedno wiązanie koordynacyjne z jonem metalu. Ligandy dwuzębowe, takie jak etylenodiamina (en), tworzą dwa wiązania koordynacyjne, a ligandy wielokleszczowe, takie jak EDTA (kwas etylenodiaminotetraoctowy), mogą tworzyć wiele wiązań koordynacyjnych.
Przykłady kompleksów koordynacyjnych to⁚ tetraaminomiedź(II) ([Cu(NH3)4]2+), heksaaquochrom(III) ([Cr(H2O)6]3+) i tetrahydroksyaluminian(III) ([Al(OH)4]–).
Jon metalu
Jon metalu jest centralnym elementem kompleksu koordynacyjnego i odgrywa kluczową rolę w jego tworzeniu. Posiada on niezapełnione orbitale walencyjne, co pozwala mu na przyjmowanie elektronów od ligandów, tworząc wiązania koordynacyjne. Jon metalu może być kationem, takim jak Cu2+, Fe3+, czy Ni2+, lub może być atomem metalu w stanie zerowym, jak w przypadku kompleksów metaloorganicznych.
Właściwości jonu metalu, takie jak jego ładunek, rozmiar i konfiguracja elektronowa, wpływają na liczbę koordynacyjną i geometrię kompleksu. Na przykład, jony metali przejściowych, takie jak nikiel (Ni2+) i kobalt (Co2+), często tworzą kompleksy o liczbie koordynacyjnej 4 lub 6, podczas gdy jony metali alkalicznych, takie jak lit (Li+) i sód (Na+), zwykle tworzą kompleksy o liczbie koordynacyjnej 4 lub 6.
Jon metalu jest centrum kompleksu koordynacyjnego, a jego właściwości determinują wiele właściwości kompleksu, w tym jego barwę, rozpuszczalność i aktywność chemiczną.
Ligand
Ligand to atom lub grupa atomów, które posiadają wolne pary elektronowe i mogą tworzyć wiązania koordynacyjne z jonem metalu. Ligandy są donorami elektronów w wiązaniu koordynacyjnym, a ich obecność i rodzaj determinują liczbę koordynacyjną i geometrię kompleksu.
Ligandy mogą być jedno-, dwu- lub wielokleszczowe, co wpływa na liczbę koordynacyjną. Ligandy jednozębowe, takie jak woda (H2O) lub amoniak (NH3), tworzą tylko jedno wiązanie koordynacyjne z jonem metalu. Ligandy dwuzębowe, takie jak etylenodiamina (en), tworzą dwa wiązania koordynacyjne, a ligandy wielokleszczowe, takie jak EDTA (kwas etylenodiaminotetraoctowy), mogą tworzyć wiele wiązań koordynacyjnych.
Przykłady ligandów to⁚ woda (H2O), amoniak (NH3), cyjanek (CN–), chlor (Cl–), tlenek węgla (CO), etylenodiamina (en), EDTA (kwas etylenodiaminotetraoctowy).
Sfera koordynacyjna
Sfera koordynacyjna to obszar wokół jonu metalu, w którym znajdują się ligandy. Jest ona zdefiniowana przez odległości między jonem metalu a atomami ligandów. Wewnątrz sfery koordynacyjnej, ligandy są bezpośrednio związane z jonem metalu poprzez wiązania koordynacyjne, tworząc tzw. kompleks koordynacyjny.
Rozmiar i kształt sfery koordynacyjnej zależą od liczby koordynacyjnej, rodzaju ligandów i wielkości jonu metalu. W przypadku kompleksów o większej liczbie koordynacyjnej, sfera koordynacyjna jest większa i bardziej rozciągnięta.
Sfera koordynacyjna jest kluczową koncepcją w chemii koordynacyjnej, ponieważ wpływa na reaktywność i stabilność kompleksów. Na przykład, ligandy w sferze koordynacyjnej mogą wpływać na barwę, rozpuszczalność i aktywność katalityczną kompleksów.
Liczba koordynacyjna
Definicja
Liczba koordynacyjna (CN) to liczba atomów bezpośrednio związanych z centralnym jonem metalu w kompleksie koordynacyjnym. Innymi słowy, CN to liczba ligandów, które są bezpośrednio związane z jonem metalu.
Liczba koordynacyjna jest ważnym parametrem w chemii koordynacyjnej, ponieważ wpływa na geometrię koordynacyjną, czyli przestrzenne rozmieszczenie ligandów wokół jonu metalu. Geometria koordynacyjna z kolei wpływa na reaktywność i stabilność kompleksu.
Obliczanie liczby koordynacyjnej
Liczba koordynacyjna jest obliczana jako suma liczby atomów ligandów bezpośrednio związanych z jonem metalu. Na przykład, w kompleksie [Cu(NH3)4]2+, liczba koordynacyjna miedzi (Cu) wynosi 4, ponieważ jest ona związana z czterema cząsteczkami amoniaku (NH3).
Definicja
Liczba koordynacyjna (CN) to fundamentalne pojęcie w chemii koordynacyjnej, które opisuje liczbę atomów bezpośrednio związanych z centralnym jonem metalu w kompleksie koordynacyjnym. Innymi słowy, CN to liczba ligandów, które są bezpośrednio związane z jonem metalu poprzez wiązania koordynacyjne.
Definicja ta podkreśla bezpośredni charakter wiązań między jonem metalu a ligandami. Nie uwzględnia ona atomów, które znajdują się w odległości większej niż odległość wiązania koordynacyjnego, nawet jeśli są one częścią cząsteczki ligandu.
Liczba koordynacyjna jest kluczowym parametrem w chemii koordynacyjnej, ponieważ wpływa na geometrię koordynacyjną kompleksu, czyli przestrzenne rozmieszczenie ligandów wokół jonu metalu. Geometria koordynacyjna z kolei wpływa na reaktywność i stabilność kompleksu.
Obliczanie liczby koordynacyjnej
Obliczenie liczby koordynacyjnej (CN) jest stosunkowo prostym zadaniem, wymagającym jedynie identyfikacji atomów ligandów bezpośrednio związanych z jonem metalu.
W przypadku ligandów jednozębnych, takich jak woda (H2O) lub amoniak (NH3), liczba koordynacyjna jest równa liczbie ligandów. Na przykład, w kompleksie [Cu(NH3)4]2+, liczba koordynacyjna miedzi (Cu) wynosi 4, ponieważ jest ona związana z czterema cząsteczkami amoniaku (NH3).
W przypadku ligandów wielokleszczowych, liczba koordynacyjna jest obliczana jako suma liczby atomów ligandów bezpośrednio związanych z jonem metalu. Na przykład, w kompleksie [Co(en)3]3+, liczba koordynacyjna kobaltu (Co) wynosi 6, ponieważ jest on związany z trzema cząsteczkami etylenodiaminy (en), każda z nich tworząc dwa wiązania koordynacyjne.
Geometria koordynacyjna
Wprowadzenie
Geometria koordynacyjna opisuje przestrzenne rozmieszczenie ligandów wokół centralnego jonu metalu w kompleksie koordynacyjnym. Jest ona ściśle związana z liczbą koordynacyjną, ponieważ liczba ligandów bezpośrednio związanych z jonem metalu determinuje możliwe geometrie.
Geometria koordynacyjna ma znaczący wpływ na reaktywność i stabilność kompleksu. Na przykład, kompleksy o geometrii oktaedrycznej są zazwyczaj bardziej stabilne niż kompleksy o geometrii tetraedrycznej.
W zależności od liczby koordynacyjnej i rodzaju ligandów, możliwe są różne geometrie koordynacyjne, które omówimy w kolejnych podrozdziałach.
Wprowadzenie
Geometria koordynacyjna, czyli przestrzenne rozmieszczenie ligandów wokół centralnego jonu metalu w kompleksie koordynacyjnym, jest ściśle związana z liczbą koordynacyjną. Liczba ligandów bezpośrednio związanych z jonem metalu determinuje możliwe geometrie, które mogą przyjmować kompleksy.
Geometria koordynacyjna ma znaczący wpływ na reaktywność i stabilność kompleksu. Kompleksy o określonych geometriach koordynacyjnych wykazują charakterystyczne właściwości, takie jak barwa, rozpuszczalność, aktywność katalityczna czy magnetyczne.
W zależności od liczby koordynacyjnej i rodzaju ligandów, możliwe są różne geometrie koordynacyjne, które omówimy w kolejnych podrozdziałach. Najczęściej spotykane geometrie to tetraedryczna, kwadratowa płaska, kwadratowa piramidalna, trygonalna bipiramidalna i oktaedryczna.
Rodzaje geometrii koordynacyjnej
Istnieje wiele różnych geometrii koordynacyjnych, które mogą być przyjmowane przez kompleksy koordynacyjne. Najczęściej spotykane geometrie to⁚ tetraedryczna, kwadratowa płaska, kwadratowa piramidalna, trygonalna bipiramidalna i oktaedryczna.
Geometria koordynacyjna jest determinowana przez liczbę koordynacyjną, czyli liczbę ligandów bezpośrednio związanych z jonem metalu, oraz przez rodzaj ligandów. Na przykład, kompleksy o liczbie koordynacyjnej 4 mogą przyjmować geometrię tetraedryczną lub kwadratową płaską, podczas gdy kompleksy o liczbie koordynacyjnej 6 zwykle przyjmują geometrię oktaedryczną.
W kolejnych podrozdziałach szczegółowo omówimy każdą z tych geometrii, przedstawiając ich charakterystyczne cechy i przykłady kompleksów, które je reprezentują.
Geometria tetraedryczna
Geometria tetraedryczna jest jedną z najczęstszych geometrii koordynacyjnych spotykanych w kompleksach koordynacyjnych. W tej geometrii cztery ligandy są rozmieszczone wokół centralnego jonu metalu w narożach tetraedru, tworząc kąty wiązania wynoszące około 109,5°.
Kompleksy o geometrii tetraedrycznej są zazwyczaj mniej stabilne niż kompleksy o geometrii oktaedrycznej, ponieważ tetraedr jest mniej symetryczny niż oktaedr. Dodatkowo, w przypadku kompleksów tetraedrycznych, ligandy są bardziej oddalone od siebie, co może prowadzić do słabszych wiązań koordynacyjnych.
Przykłady kompleksów o geometrii tetraedrycznej to⁚ tetraaminomiedź(II) ([Cu(NH3)4]2+), tetrahydroksyaluminian(III) ([Al(OH)4]–) i tetrachlorożelazo(III) ([FeCl4]–).
Geometria kwadratowa płaska
Geometria kwadratowa płaska charakteryzuje się czterema ligandami rozmieszczonymi wokół centralnego jonu metalu w narożach kwadratu, tworząc kąty wiązania wynoszące 90°.
Kompleksy o geometrii kwadratowej płaskiej są często spotykane w przypadku jonów metali przejściowych, takich jak nikiel (Ni2+), platyna (Pt2+) i pallad (Pd2+).
Przykłady kompleksów o geometrii kwadratowej płaskiej to⁚ tetraaminonikiel(II) ([Ni(NH3)4]2+), tetrachloroauran(III) ([AuCl4]–) i tetracyjanopallad(II) ([Pd(CN)4]2-).
Geometria kwadratowa piramidalna
Geometria kwadratowa piramidalna charakteryzuje się pięcioma ligandami rozmieszczonymi wokół centralnego jonu metalu; Cztery ligandy tworzą podstawę kwadratu, a piąty ligand znajduje się nad nią, tworząc wierzchołek piramidy.
Kompleksy o geometrii kwadratowej piramidalnej są często spotykane w przypadku jonów metali przejściowych, takich jak miedź (Cu2+) i chrom (Cr3+).
Przykłady kompleksów o geometrii kwadratowej piramidalnej to⁚ pentaaminomiedź(II) ([Cu(NH3)5]2+), pentaaminonikiel(II) ([Ni(NH3)5]2+) i pentaaminokobalt(III) ([Co(NH3)5]3+).
Geometria trygonalna bipiramidalna
Geometria trygonalna bipiramidalna charakteryzuje się pięcioma ligandami rozmieszczonymi wokół centralnego jonu metalu. Trzy ligandy tworzą trójkąt równoboczny w płaszczyźnie równikowej, a dwa pozostałe ligandy znajdują się nad i pod tą płaszczyzną, tworząc wierzchołki piramidy.
Kompleksy o geometrii trygonalnej bipiramidalnej są często spotykane w przypadku jonów metali przejściowych, takich jak fosfor (P5+) i arsen (As5+).
Przykłady kompleksów o geometrii trygonalnej bipiramidalnej to⁚ pentafluorofosfor(V) ([PF5]), pentafluoroarsen(V) ([AsF5]) i pentachloroantymon(V) ([SbCl5]).
Geometria oktaedryczna
Geometria oktaedryczna jest jedną z najczęstszych geometrii koordynacyjnych spotykanych w kompleksach koordynacyjnych. W tej geometrii sześć ligandów jest rozmieszczonych wokół centralnego jonu metalu w narożach oktaedru, tworząc kąty wiązania wynoszące 90°.
Kompleksy o geometrii oktaedrycznej są zazwyczaj bardziej stabilne niż kompleksy o innych geometriach, ponieważ oktaedr jest bardziej symetryczny. Dodatkowo, w przypadku kompleksów oktaedrycznych, ligandy są bardziej oddalone od siebie, co może prowadzić do silniejszych wiązań koordynacyjnych.
Przykłady kompleksów o geometrii oktaedrycznej to⁚ heksaaquochrom(III) ([Cr(H2O)6]3+), heksaaminokobalt(III) ([Co(NH3)6]3+) i heksacyjanoferr(III) ([Fe(CN)6]3-).
Wpływ czynników na geometrię koordynacyjną
Geometria koordynacyjna kompleksu, czyli przestrzenne rozmieszczenie ligandów wokół centralnego jonu metalu, nie jest stała i może być modyfikowana przez różne czynniki. Najważniejsze z nich to⁚ rozmiar jonu metalu, rodzaj ligandów i efekty elektronowe.
Rozmiar jonu metalu wpływa na liczbę koordynacyjną i geometrię kompleksu. Jony metali o mniejszym rozmiarze często tworzą kompleksy o niższej liczbie koordynacyjnej i geometrii tetraedrycznej, podczas gdy jony metali o większym rozmiarze często tworzą kompleksy o wyższej liczbie koordynacyjnej i geometrii oktaedrycznej.
Rodzaj ligandów również wpływa na geometrię kompleksu. Na przykład, ligandy wielokleszczowe, takie jak EDTA, często tworzą kompleksy o geometrii oktaedrycznej, podczas gdy ligandy jednozębowe, takie jak woda, mogą tworzyć kompleksy o różnych geometriach, w zależności od rozmiaru jonu metalu i innych czynników.
Rozmiar jonu metalu
Rozmiar jonu metalu jest jednym z kluczowych czynników wpływających na geometrię koordynacyjną kompleksu. Jony metali o mniejszym rozmiarze często tworzą kompleksy o niższej liczbie koordynacyjnej i geometrii tetraedrycznej, ponieważ mają mniejszą przestrzeń do zakwaterowania większej liczby ligandów.
Na przykład, jony metali alkalicznych, takie jak lit (Li+) i sód (Na+), zwykle tworzą kompleksy o liczbie koordynacyjnej 4 lub 6, podczas gdy jony metali przejściowych, takie jak nikiel (Ni2+) i kobalt (Co2+), często tworzą kompleksy o liczbie koordynacyjnej 4 lub 6.
Jony metali o większym rozmiarze często tworzą kompleksy o wyższej liczbie koordynacyjnej i geometrii oktaedrycznej, ponieważ mają więcej przestrzeni do zakwaterowania większej liczby ligandów.
Rodzaj ligandów
Rodzaj ligandów, czyli atomów lub grup atomów, które są bezpośrednio związane z jonem metalu, ma znaczący wpływ na geometrię koordynacyjną kompleksu.
Ligandy wielokleszczowe, takie jak EDTA (kwas etylenodiaminotetraoctowy), często tworzą kompleksy o geometrii oktaedrycznej, ponieważ mogą tworzyć wiele wiązań koordynacyjnych z jonem metalu, stabilizując tym samym strukturę oktaedryczną.
Ligandy jednozębowe, takie jak woda (H2O) lub amoniak (NH3), mogą tworzyć kompleksy o różnych geometriach, w zależności od rozmiaru jonu metalu i innych czynników. Na przykład, kompleks tetraaminomiedź(II) ([Cu(NH3)4]2+) ma geometrię kwadratową płaską, podczas gdy kompleks heksaaquochrom(III) ([Cr(H2O)6]3+) ma geometrię oktaedryczną.
Efekty elektronowe
Efekty elektronowe, takie jak obecność elektronów w orbitalach walencyjnych jonu metalu i ligandów, również wpływają na geometrię koordynacyjną kompleksu.
Na przykład, jony metali przejściowych, które mają niezapełnione orbitale d, często tworzą kompleksy o geometrii oktaedrycznej, ponieważ pozwala to na optymalne rozmieszczenie elektronów w tych orbitalach.
Efekty elektronowe mogą również wpływać na stabilność kompleksów. Na przykład, kompleksy o silniejszych wiązaniach koordynacyjnych, które wynikają z lepszego dopasowania orbitali, są bardziej stabilne;
Zastosowanie koncepcji liczby koordynacyjnej
Koncepcja liczby koordynacyjnej ma szerokie zastosowanie w chemii koordynacyjnej, w tym w syntezie, charakteryzacji i rozwoju nowych materiałów.
Synteza kompleksów koordynacyjnych
Zrozumienie liczby koordynacyjnej jest kluczowe dla skutecznego projektowania i syntezy kompleksów koordynacyjnych o pożądanych właściwościach.
Charakteryzacja kompleksów koordynacyjnych
Liczba koordynacyjna jest jednym z najważniejszych parametrów charakteryzujących kompleksy koordynacyjne. Pozwala ona na określenie geometrii kompleksu, a tym samym na przewidywanie jego właściwości fizycznych i chemicznych.
Rozwój nowych materiałów
Koncepcja liczby koordynacyjnej jest wykorzystywana w rozwoju nowych materiałów o specjalnych właściwościach, takich jak katalizatory, materiały magnetyczne i materiały luminescencyjne.
Synteza kompleksów koordynacyjnych
Zrozumienie liczby koordynacyjnej jest kluczowe dla skutecznego projektowania i syntezy kompleksów koordynacyjnych o pożądanych właściwościach.
Na przykład, jeśli chcemy zsyntetyzować kompleks o geometrii oktaedrycznej, musimy wybrać jon metalu i ligandy, które będą tworzyć sześć wiązań koordynacyjnych.
W przypadku syntezy kompleksów o niższej liczbie koordynacyjnej, takich jak tetraedryczna lub kwadratowa płaska, należy wybrać ligandy, które będą tworzyć odpowiednią liczbę wiązań koordynacyjnych.
Znajomość liczby koordynacyjnej pozwala również na przewidywanie reaktywności kompleksów i ich zdolności do tworzenia wiązań z innymi cząsteczkami.
Autor artykułu w sposób profesjonalny i kompleksowy omawia pojęcie liczby koordynacyjnej. Prezentacja definicji, metod obliczania i przykładów jest logiczna i uporządkowana. Artykuł stanowi cenne źródło informacji dla studentów chemii i innych osób zainteresowanych tematyką kompleksów koordynacyjnych.
Artykuł jest napisany w sposób przystępny i zrozumiały dla szerokiego grona odbiorców. Autor umiejętnie łączy teorię z praktyką, przedstawiając przykłady ilustrujące omawiane zagadnienia. Polecam ten artykuł wszystkim, którzy chcą pogłębić swoją wiedzę na temat chemii koordynacyjnej.
Autor artykułu w sposób klarowny i zrozumiały wyjaśnia pojęcie liczby koordynacyjnej. Przykładowe ilustracje i schematy graficzne ułatwiają zrozumienie omawianych zagadnień. Polecam ten artykuł wszystkim, którzy chcą pogłębić swoją wiedzę na temat chemii koordynacyjnej.
Autor artykułu w sposób jasny i logiczny przedstawia definicję liczby koordynacyjnej, jej znaczenie i metody obliczania. Artykuł stanowi doskonałe wprowadzenie do tematu, które może być przydatne dla studentów chemii i innych osób zainteresowanych tą dziedziną.
Autor artykułu w sposób profesjonalny i zrozumiały omawia pojęcie liczby koordynacyjnej, przedstawiając przykłady ilustrujące jej znaczenie w chemii koordynacyjnej. Artykuł stanowi cenne źródło informacji dla studentów chemii i innych osób zainteresowanych tematyką kompleksów koordynacyjnych.
Artykuł jest napisany w sposób zwięzły i treściwy, a jednocześnie przystępny dla czytelnika. Autor w sposób jasny i logiczny przedstawia definicję liczby koordynacyjnej, jej znaczenie i metody obliczania. Polecam ten artykuł studentom chemii i wszystkim zainteresowanym tematyką kompleksów koordynacyjnych.
Autor artykułu w sposób jasny i zwięzły przedstawia definicję liczby koordynacyjnej oraz jej znaczenie w chemii koordynacyjnej. Przykładowe ilustracje i schematy graficzne ułatwiają zrozumienie omawianych zagadnień. Artykuł stanowi doskonałe wprowadzenie do tematu, które może być przydatne dla studentów chemii i innych osób zainteresowanych tą dziedziną.
Artykuł stanowi wartościowe wprowadzenie do pojęcia liczby koordynacyjnej w chemii koordynacyjnej. Prezentacja definicji, metod obliczania i przykładów jest klarowna i przystępna. Szczegółowe omówienie podstawowych definicji w chemii koordynacyjnej, takich jak kompleksy koordynacyjne, jon metalu i ligand, ułatwia zrozumienie omawianego tematu. Polecam ten artykuł studentom chemii i wszystkim zainteresowanym tematyką kompleksów koordynacyjnych.
Artykuł jest napisany w sposób przystępny i zrozumiały dla szerokiego grona odbiorców. Autor umiejętnie łączy teorię z praktyką, przedstawiając przykłady ilustrujące omawiane zagadnienia. Polecam ten artykuł wszystkim, którzy chcą pogłębić swoją wiedzę na temat chemii koordynacyjnej.
Artykuł stanowi doskonałe wprowadzenie do tematu liczby koordynacyjnej w chemii koordynacyjnej. Autor w sposób zwięzły i treściwy przedstawia definicję, metody obliczania i przykłady. Polecam ten artykuł studentom chemii i wszystkim zainteresowanym tą dziedziną.