Kość podniebienna: Anatomia, struktura, funkcja i patologie

Kość podniebienna (łac. os palatinum) to parzysta kość czaszki, która odgrywa kluczową rolę w tworzeniu podniebienia twardego, dna jamy nosowej oraz jako punkt przyczepu dla mięśni.

Kość podniebienna (łac. os palatinum) to parzysta kość czaszki, która odgrywa kluczową rolę w tworzeniu podniebienia twardego, dna jamy nosowej oraz jako punkt przyczepu dla mięśni. Jest to niewielka, ale niezwykle ważna struktura, która łączy się z wieloma innymi kośćmi czaszki, tworząc złożony układ anatomiczny. W tym artykule przyjrzymy się bliżej anatomii, strukturze, funkcji i patologiom związanym z kością podniebienną. Poznanie tych aspektów jest kluczowe dla zrozumienia złożonych procesów zachodzących w obrębie czaszki, a także dla rozpoznania i leczenia potencjalnych problemów zdrowotnych związanych z tą strukturą.

Kość podniebienna (łac. os palatinum) to parzysta kość czaszki, która odgrywa kluczową rolę w tworzeniu podniebienia twardego, dna jamy nosowej oraz jako punkt przyczepu dla mięśni. Jest to niewielka, ale niezwykle ważna struktura, która łączy się z wieloma innymi kośćmi czaszki, tworząc złożony układ anatomiczny. W tym artykule przyjrzymy się bliżej anatomii, strukturze, funkcji i patologiom związanym z kością podniebienną. Poznanie tych aspektów jest kluczowe dla zrozumienia złożonych procesów zachodzących w obrębie czaszki, a także dla rozpoznania i leczenia potencjalnych problemów zdrowotnych związanych z tą strukturą.

Kość podniebienna, jak sama nazwa wskazuje, stanowi element podniebienia twardego. Składa się z dwóch części⁚ poziomej i pionowej. Płytka pozioma (łac. lamina horizontalis) łączy się z płytką poziomą drugiej kości podniebiennej, tworząc część tylną podniebienia twardego. Płytka pionowa (łac. lamina perpendicularis) natomiast biegnie pionowo i łączy się z trzonem kości klinowej oraz z kością sitową. Kość podniebienna tworzy również dwa wyrostki skrzydłowe (łac. processus pterygoidei), które łączą się z wyrostkami skrzydłowymi kości klinowej. W obrębie kości podniebiennej znajdują się również otwory, takie jak kanał podniebienny (łac. canalis palatinus), który przechodzi przez obie płytki i łączy jamę ustną z jamą nosową.

Kość podniebienna (łac. os palatinum) to parzysta kość czaszki, która odgrywa kluczową rolę w tworzeniu podniebienia twardego, dna jamy nosowej oraz jako punkt przyczepu dla mięśni. Jest to niewielka, ale niezwykle ważna struktura, która łączy się z wieloma innymi kośćmi czaszki, tworząc złożony układ anatomiczny. W tym artykule przyjrzymy się bliżej anatomii, strukturze, funkcji i patologiom związanym z kością podniebienną. Poznanie tych aspektów jest kluczowe dla zrozumienia złożonych procesów zachodzących w obrębie czaszki, a także dla rozpoznania i leczenia potencjalnych problemów zdrowotnych związanych z tą strukturą.

Kość podniebienna, jak sama nazwa wskazuje, stanowi element podniebienia twardego. Składa się z dwóch części⁚ poziomej i pionowej. Płytka pozioma (łac. lamina horizontalis) łączy się z płytką poziomą drugiej kości podniebiennej, tworząc część tylną podniebienia twardego. Płytka pionowa (łac. lamina perpendicularis) natomiast biegnie pionowo i łączy się z trzonem kości klinowej oraz z kością sitową. Kość podniebienna tworzy również dwa wyrostki skrzydłowe (łac. processus pterygoidei), które łączą się z wyrostkami skrzydłowymi kości klinowej. W obrębie kości podniebiennej znajdują się również otwory, takie jak kanał podniebienny (łac. canalis palatinus), który przechodzi przez obie płytki i łączy jamę ustną z jamą nosową.

2.Położenie i relacje

Kość podniebienna znajduje się w tylnej części jamy nosowej i jamy ustnej, gdzie łączy się z wieloma innymi kośćmi czaszki. Położona jest poniżej kości klinowej, za kością szczękową i nad kością językową. Tworzy ona część tylną podniebienia twardego, a jej płytka pionowa stanowi część bocznej ściany jamy nosowej. Kość podniebienna łączy się również z kością sitową, tworząc część dna jamy nosowej. Jej wyrostki skrzydłowe łączą się z wyrostkami skrzydłowymi kości klinowej, tworząc część tylnej ściany jamy nosowej.

Kość podniebienna (łac. os palatinum) to parzysta kość czaszki, która odgrywa kluczową rolę w tworzeniu podniebienia twardego, dna jamy nosowej oraz jako punkt przyczepu dla mięśni. Jest to niewielka, ale niezwykle ważna struktura, która łączy się z wieloma innymi kośćmi czaszki, tworząc złożony układ anatomiczny. W tym artykule przyjrzymy się bliżej anatomii, strukturze, funkcji i patologiom związanym z kością podniebienną. Poznanie tych aspektów jest kluczowe dla zrozumienia złożonych procesów zachodzących w obrębie czaszki, a także dla rozpoznania i leczenia potencjalnych problemów zdrowotnych związanych z tą strukturą.

Kość podniebienna, jak sama nazwa wskazuje, stanowi element podniebienia twardego. Składa się z dwóch części⁚ poziomej i pionowej. Płytka pozioma (łac. lamina horizontalis) łączy się z płytką poziomą drugiej kości podniebiennej, tworząc część tylną podniebienia twardego. Płytka pionowa (łac. lamina perpendicularis) natomiast biegnie pionowo i łączy się z trzonem kości klinowej oraz z kością sitową. Kość podniebienna tworzy również dwa wyrostki skrzydłowe (łac. processus pterygoidei), które łączą się z wyrostkami skrzydłowymi kości klinowej. W obrębie kości podniebiennej znajdują się również otwory, takie jak kanał podniebienny (łac. canalis palatinus), który przechodzi przez obie płytki i łączy jamę ustną z jamą nosową.

2.Położenie i relacje

Kość podniebienna znajduje się w tylnej części jamy nosowej i jamy ustnej, gdzie łączy się z wieloma innymi kośćmi czaszki. Położona jest poniżej kości klinowej, za kością szczękową i nad kością językową. Tworzy ona część tylną podniebienia twardego, a jej płytka pionowa stanowi część bocznej ściany jamy nosowej. Kość podniebienna łączy się również z kością sitową, tworząc część dna jamy nosowej. Jej wyrostki skrzydłowe łączą się z wyrostkami skrzydłowymi kości klinowej, tworząc część tylnej ściany jamy nosowej.

2.Struktura

Kość podniebienna składa się z dwóch płytek⁚ poziomej i pionowej, które łączą się ze sobą pod kątem prostym. Płytka pozioma, płaska i trójkątna, tworzy część tylną podniebienia twardego. Jej brzeg przedni łączy się z wyrostkiem podniebiennym kości szczękowej, a brzeg tylny z kością klinową. Płytka pionowa, cienka i prostokątna, stanowi część bocznej ściany jamy nosowej. Jej powierzchnia medialna łączy się z kością sitową, a powierzchnia boczna z kością szczękową. Wyrostki skrzydłowe kości podniebiennej są dwiema niewielkimi strukturami, które łączą się z wyrostkami skrzydłowymi kości klinowej.

Kość podniebienna (łac. os palatinum) to parzysta kość czaszki, która odgrywa kluczową rolę w tworzeniu podniebienia twardego, dna jamy nosowej oraz jako punkt przyczepu dla mięśni. Jest to niewielka, ale niezwykle ważna struktura, która łączy się z wieloma innymi kośćmi czaszki, tworząc złożony układ anatomiczny. W tym artykule przyjrzymy się bliżej anatomii, strukturze, funkcji i patologiom związanym z kością podniebienną. Poznanie tych aspektów jest kluczowe dla zrozumienia złożonych procesów zachodzących w obrębie czaszki, a także dla rozpoznania i leczenia potencjalnych problemów zdrowotnych związanych z tą strukturą.

Kość podniebienna, jak sama nazwa wskazuje, stanowi element podniebienia twardego. Składa się z dwóch części⁚ poziomej i pionowej. Płytka pozioma (łac. lamina horizontalis) łączy się z płytką poziomą drugiej kości podniebiennej, tworząc część tylną podniebienia twardego. Płytka pionowa (łac. lamina perpendicularis) natomiast biegnie pionowo i łączy się z trzonem kości klinowej oraz z kością sitową. Kość podniebienna tworzy również dwa wyrostki skrzydłowe (łac. processus pterygoidei), które łączą się z wyrostkami skrzydłowymi kości klinowej. W obrębie kości podniebiennej znajdują się również otwory, takie jak kanał podniebienny (łac. canalis palatinus), który przechodzi przez obie płytki i łączy jamę ustną z jamą nosową.

2.Położenie i relacje

Kość podniebienna znajduje się w tylnej części jamy nosowej i jamy ustnej, gdzie łączy się z wieloma innymi kośćmi czaszki. Położona jest poniżej kości klinowej, za kością szczękową i nad kością językową. Tworzy ona część tylną podniebienia twardego, a jej płytka pionowa stanowi część bocznej ściany jamy nosowej. Kość podniebienna łączy się również z kością sitową, tworząc część dna jamy nosowej. Jej wyrostki skrzydłowe łączą się z wyrostkami skrzydłowymi kości klinowej, tworząc część tylnej ściany jamy nosowej.

2.Struktura

Kość podniebienna składa się z dwóch płytek⁚ poziomej i pionowej, które łączą się ze sobą pod kątem prostym. Płytka pozioma, płaska i trójkątna, tworzy część tylną podniebienia twardego. Jej brzeg przedni łączy się z wyrostkiem podniebiennym kości szczękowej, a brzeg tylny z kością klinową. Płytka pionowa, cienka i prostokątna, stanowi część bocznej ściany jamy nosowej. Jej powierzchnia medialna łączy się z kością sitową, a powierzchnia boczna z kością szczękową; Wyrostki skrzydłowe kości podniebiennej są dwiema niewielkimi strukturami, które łączą się z wyrostkami skrzydłowymi kości klinowej.

2.2.Płytka pozioma

Płytka pozioma (łac. lamina horizontalis) kości podniebiennej jest płaską, trójkątną strukturą, która łączy się z płytką poziomą drugiej kości podniebiennej, tworząc część tylną podniebienia twardego. Jej brzeg przedni łączy się z wyrostkiem podniebiennym kości szczękowej, a brzeg tylny z kością klinową. Płytka pozioma jest pokryta błoną śluzową, która stanowi część wyściółki jamy ustnej. Na jej powierzchni znajdują się liczne otwory, które stanowią ujście kanałów podniebiennych, przechodzących przez obie płytki kości podniebiennej.

Kość podniebienna (łac. os palatinum) to parzysta kość czaszki, która odgrywa kluczową rolę w tworzeniu podniebienia twardego, dna jamy nosowej oraz jako punkt przyczepu dla mięśni. Jest to niewielka, ale niezwykle ważna struktura, która łączy się z wieloma innymi kośćmi czaszki, tworząc złożony układ anatomiczny. W tym artykule przyjrzymy się bliżej anatomii, strukturze, funkcji i patologiom związanym z kością podniebienną. Poznanie tych aspektów jest kluczowe dla zrozumienia złożonych procesów zachodzących w obrębie czaszki, a także dla rozpoznania i leczenia potencjalnych problemów zdrowotnych związanych z tą strukturą.

Kość podniebienna, jak sama nazwa wskazuje, stanowi element podniebienia twardego. Składa się z dwóch części⁚ poziomej i pionowej. Płytka pozioma (łac. lamina horizontalis) łączy się z płytką poziomą drugiej kości podniebiennej, tworząc część tylną podniebienia twardego. Płytka pionowa (łac; lamina perpendicularis) natomiast biegnie pionowo i łączy się z trzonem kości klinowej oraz z kością sitową. Kość podniebienna tworzy również dwa wyrostki skrzydłowe (łac. processus pterygoidei), które łączą się z wyrostkami skrzydłowymi kości klinowej. W obrębie kości podniebiennej znajdują się również otwory, takie jak kanał podniebienny (łac. canalis palatinus), który przechodzi przez obie płytki i łączy jamę ustną z jamą nosową.

2.Położenie i relacje

Kość podniebienna znajduje się w tylnej części jamy nosowej i jamy ustnej, gdzie łączy się z wieloma innymi kośćmi czaszki. Położona jest poniżej kości klinowej, za kością szczękową i nad kością językową. Tworzy ona część tylną podniebienia twardego, a jej płytka pionowa stanowi część bocznej ściany jamy nosowej. Kość podniebienna łączy się również z kością sitową, tworząc część dna jamy nosowej. Jej wyrostki skrzydłowe łączą się z wyrostkami skrzydłowymi kości klinowej, tworząc część tylnej ściany jamy nosowej.

2;Struktura

Kość podniebienna składa się z dwóch płytek⁚ poziomej i pionowej, które łączą się ze sobą pod kątem prostym. Płytka pozioma, płaska i trójkątna, tworzy część tylną podniebienia twardego. Jej brzeg przedni łączy się z wyrostkiem podniebiennym kości szczękowej, a brzeg tylny z kością klinową. Płytka pionowa, cienka i prostokątna, stanowi część bocznej ściany jamy nosowej. Jej powierzchnia medialna łączy się z kością sitową, a powierzchnia boczna z kością szczękową. Wyrostki skrzydłowe kości podniebiennej są dwiema niewielkimi strukturami, które łączą się z wyrostkami skrzydłowymi kości klinowej.

2.2.Płytka pozioma

Płytka pozioma (łac. lamina horizontalis) kości podniebiennej jest płaską, trójkątną strukturą, która łączy się z płytką poziomą drugiej kości podniebiennej, tworząc część tylną podniebienia twardego. Jej brzeg przedni łączy się z wyrostkiem podniebiennym kości szczękowej, a brzeg tylny z kością klinową. Płytka pozioma jest pokryta błoną śluzową, która stanowi część wyściółki jamy ustnej. Na jej powierzchni znajdują się liczne otwory, które stanowią ujście kanałów podniebiennych, przechodzących przez obie płytki kości podniebiennej.

2.2;Płytka pionowa

Płytka pionowa (łac. lamina perpendicularis) kości podniebiennej jest cienką, prostokątną strukturą, która stanowi część bocznej ściany jamy nosowej. Jej powierzchnia medialna łączy się z kością sitową, a powierzchnia boczna z kością szczękową. Płytka pionowa uczestniczy w tworzeniu dna jamy nosowej i jest pokryta błoną śluzową, która stanowi część wyściółki jamy nosowej. Na jej powierzchni znajdują się liczne otwory, które stanowią ujście kanałów podniebiennych, przechodzących przez obie płytki kości podniebiennej.

Kość podniebienna (łac. os palatinum) to parzysta kość czaszki, która odgrywa kluczową rolę w tworzeniu podniebienia twardego, dna jamy nosowej oraz jako punkt przyczepu dla mięśni. Jest to niewielka, ale niezwykle ważna struktura, która łączy się z wieloma innymi kośćmi czaszki, tworząc złożony układ anatomiczny. W tym artykule przyjrzymy się bliżej anatomii, strukturze, funkcji i patologiom związanym z kością podniebienną. Poznanie tych aspektów jest kluczowe dla zrozumienia złożonych procesów zachodzących w obrębie czaszki, a także dla rozpoznania i leczenia potencjalnych problemów zdrowotnych związanych z tą strukturą.

Kość podniebienna, jak sama nazwa wskazuje, stanowi element podniebienia twardego. Składa się z dwóch części⁚ poziomej i pionowej. Płytka pozioma (łac. lamina horizontalis) łączy się z płytką poziomą drugiej kości podniebiennej, tworząc część tylną podniebienia twardego. Płytka pionowa (łac. lamina perpendicularis) natomiast biegnie pionowo i łączy się z trzonem kości klinowej oraz z kością sitową. Kość podniebienna tworzy również dwa wyrostki skrzydłowe (łac. processus pterygoidei), które łączą się z wyrostkami skrzydłowymi kości klinowej. W obrębie kości podniebiennej znajdują się również otwory, takie jak kanał podniebienny (łac. canalis palatinus), który przechodzi przez obie płytki i łączy jamę ustną z jamą nosową.

2.Położenie i relacje

Kość podniebienna znajduje się w tylnej części jamy nosowej i jamy ustnej, gdzie łączy się z wieloma innymi kośćmi czaszki. Położona jest poniżej kości klinowej, za kością szczękową i nad kością językową. Tworzy ona część tylną podniebienia twardego, a jej płytka pionowa stanowi część bocznej ściany jamy nosowej. Kość podniebienna łączy się również z kością sitową, tworząc część dna jamy nosowej. Jej wyrostki skrzydłowe łączą się z wyrostkami skrzydłowymi kości klinowej, tworząc część tylnej ściany jamy nosowej.

2.Struktura

Kość podniebienna składa się z dwóch płytek⁚ poziomej i pionowej, które łączą się ze sobą pod kątem prostym. Płytka pozioma, płaska i trójkątna, tworzy część tylną podniebienia twardego. Jej brzeg przedni łączy się z wyrostkiem podniebiennym kości szczękowej, a brzeg tylny z kością klinową. Płytka pionowa, cienka i prostokątna, stanowi część bocznej ściany jamy nosowej. Jej powierzchnia medialna łączy się z kością sitową, a powierzchnia boczna z kością szczękową. Wyrostki skrzydłowe kości podniebiennej są dwiema niewielkimi strukturami, które łączą się z wyrostkami skrzydłowymi kości klinowej.

2.2.Płytka pozioma

Płytka pozioma (łac. lamina horizontalis) kości podniebiennej jest płaską, trójkątną strukturą, która łączy się z płytką poziomą drugiej kości podniebiennej, tworząc część tylną podniebienia twardego. Jej brzeg przedni łączy się z wyrostkiem podniebiennym kości szczękowej, a brzeg tylny z kością klinową. Płytka pozioma jest pokryta błoną śluzową, która stanowi część wyściółki jamy ustnej. Na jej powierzchni znajdują się liczne otwory, które stanowią ujście kanałów podniebiennych, przechodzących przez obie płytki kości podniebiennej.

2.2.Płytka pionowa

Płytka pionowa (łac. lamina perpendicularis) kości podniebiennej jest cienką, prostokątną strukturą, która stanowi część bocznej ściany jamy nosowej. Jej powierzchnia medialna łączy się z kością sitową, a powierzchnia boczna z kością szczękową. Płytka pionowa uczestniczy w tworzeniu dna jamy nosowej i jest pokryta błoną śluzową, która stanowi część wyściółki jamy nosowej. Na jej powierzchni znajdują się liczne otwory, które stanowią ujście kanałów podniebiennych, przechodzących przez obie płytki kości podniebiennej.

2.2.3. Wyrostki skrzydłowe

Wyrostki skrzydłowe (łac. processus pterygoidei) kości podniebiennej są dwiema niewielkimi strukturami, które łączą się z wyrostkami skrzydłowymi kości klinowej. Wyrostki te są ważne dla prawidłowego funkcjonowania jamy nosowej i jamy ustnej. Stanowią one punkt przyczepu dla mięśni, a także uczestniczą w tworzeniu części tylnej ściany jamy nosowej.

Kość podniebienna⁚ Anatomia, struktura, funkcje i patologie

Wprowadzenie

Kość podniebienna (łac. os palatinum) to parzysta kość czaszki, która odgrywa kluczową rolę w tworzeniu podniebienia twardego, dna jamy nosowej oraz jako punkt przyczepu dla mięśni. Jest to niewielka, ale niezwykle ważna struktura, która łączy się z wieloma innymi kośćmi czaszki, tworząc złożony układ anatomiczny. W tym artykule przyjrzymy się bliżej anatomii, strukturze, funkcji i patologiom związanym z kością podniebienną. Poznanie tych aspektów jest kluczowe dla zrozumienia złożonych procesów zachodzących w obrębie czaszki, a także dla rozpoznania i leczenia potencjalnych problemów zdrowotnych związanych z tą strukturą.

Anatomia kości podniebiennej

Kość podniebienna, jak sama nazwa wskazuje, stanowi element podniebienia twardego. Składa się z dwóch części⁚ poziomej i pionowej. Płytka pozioma (łac. lamina horizontalis) łączy się z płytką poziomą drugiej kości podniebiennej, tworząc część tylną podniebienia twardego. Płytka pionowa (łac. lamina perpendicularis) natomiast biegnie pionowo i łączy się z trzonem kości klinowej oraz z kością sitową. Kość podniebienna tworzy również dwa wyrostki skrzydłowe (łac. processus pterygoidei), które łączą się z wyrostkami skrzydłowymi kości klinowej. W obrębie kości podniebiennej znajdują się również otwory, takie jak kanał podniebienny (łac. canalis palatinus), który przechodzi przez obie płytki i łączy jamę ustną z jamą nosową.

2.Położenie i relacje

Kość podniebienna znajduje się w tylnej części jamy nosowej i jamy ustnej, gdzie łączy się z wieloma innymi kośćmi czaszki. Położona jest poniżej kości klinowej, za kością szczękową i nad kością językową. Tworzy ona część tylną podniebienia twardego, a jej płytka pionowa stanowi część bocznej ściany jamy nosowej. Kość podniebienna łączy się również z kością sitową, tworząc część dna jamy nosowej. Jej wyrostki skrzydłowe łączą się z wyrostkami skrzydłowymi kości klinowej, tworząc część tylnej ściany jamy nosowej.

2.Struktura

Kość podniebienna składa się z dwóch płytek⁚ poziomej i pionowej, które łączą się ze sobą pod kątem prostym. Płytka pozioma, płaska i trójkątna, tworzy część tylną podniebienia twardego. Jej brzeg przedni łączy się z wyrostkiem podniebiennym kości szczękowej, a brzeg tylny z kością klinową. Płytka pionowa, cienka i prostokątna, stanowi część bocznej ściany jamy nosowej. Jej powierzchnia medialna łączy się z kością sitową, a powierzchnia boczna z kością szczękową. Wyrostki skrzydłowe kości podniebiennej są dwiema niewielkimi strukturami, które łączą się z wyrostkami skrzydłowymi kości klinowej.

2.2.Płytka pozioma

Płytka pozioma (łac. lamina horizontalis) kości podniebiennej jest płaską, trójkątną strukturą, która łączy się z płytką poziomą drugiej kości podniebiennej, tworząc część tylną podniebienia twardego. Jej brzeg przedni łączy się z wyrostkiem podniebiennym kości szczękowej, a brzeg tylny z kością klinową. Płytka pozioma jest pokryta błoną śluzową, która stanowi część wyściółki jamy ustnej. Na jej powierzchni znajdują się liczne otwory, które stanowią ujście kanałów podniebiennych, przechodzących przez obie płytki kości podniebiennej.

2.2.Płytka pionowa

Płytka pionowa (łac. lamina perpendicularis) kości podniebiennej jest cienką, prostokątną strukturą, która stanowi część bocznej ściany jamy nosowej. Jej powierzchnia medialna łączy się z kością sitową, a powierzchnia boczna z kością szczękową. Płytka pionowa uczestniczy w tworzeniu dna jamy nosowej i jest pokryta błoną śluzową, która stanowi część wyściółki jamy nosowej. Na jej powierzchni znajdują się liczne otwory, które stanowią ujście kanałów podniebiennych, przechodzących przez obie płytki kości podniebiennej.

2.2.Wyrostki skrzydłowe

Wyrostki skrzydłowe (łac. processus pterygoidei) kości podniebiennej są dwiema niewielkimi strukturami, które łączą się z wyrostkami skrzydłowymi kości klinowej. Wyrostki te są ważne dla prawidłowego funkcjonowania jamy nosowej i jamy ustnej. Stanowią one punkt przyczepu dla mięśni, a także uczestniczą w tworzeniu części tylnej ściany jamy nosowej.

Funkcje kości podniebiennej

Kość podniebienna pełni kilka ważnych funkcji w obrębie czaszki. Najważniejszą z nich jest tworzenie części tylnej podniebienia twardego, które oddziela jamę ustną od jamy nosowej. Pozwala to na oddzielne funkcjonowanie tych dwóch przestrzeni, co jest niezbędne dla prawidłowego oddychania, połykania i mowy. Płytka pionowa kości podniebiennej stanowi część bocznej ściany jamy nosowej, co wpływa na kształt i funkcję tej przestrzeni. Wyrostki skrzydłowe kości podniebiennej stanowią punkt przyczepu dla mięśni, które uczestniczą w ruchu żuchwy i języka. Kość podniebienna odgrywa również rolę w ochronie narządów jamy ustnej, tworząc część twardości podniebienia. Wreszcie, kość podniebienna jest ważna dla prawidłowego rozwoju twarzy i szczęki.