Infinitiv w języku hiszpańskim

Introducción⁚ El infinitivo como forma verbal básica

W języku hiszpańskim‚ infinitiv jest podstawową formą czasownika‚ która pozwala nam wyrazić działanie lub stan bez określenia osoby‚ liczby‚ czasu ani trybu.

1.1. Definición del infinitivo

Infinitiv w języku hiszpańskim‚ podobnie jak w innych językach romańskich‚ jest nieodmienioną formą czasownika‚ która reprezentuje rdzeń znaczeniowy czasownika bez wskazywania na konkretną osobę‚ liczbę‚ czas czy tryb. W języku hiszpańskim‚ infinitiv jest zazwyczaj rozpoznawalny przez końcówkę -ar‚ -er lub -ir‚ np. cantar (śpiewać)‚ comer (jeść)‚ vivir (żyć).

Infinitiv jest formą podstawową czasownika‚ z której tworzy się wszystkie inne formy czasowników‚ w tym formy osobowe‚ np. canto (śpiewam)‚ comes (jesz)‚ vive (żyje). W przeciwieństwie do form osobowych‚ infinitiv nie odnosi się do konkretnego podmiotu‚ a jedynie wyraża samą czynność lub stan.

Infinitiv jest kluczowym elementem gramatyki hiszpańskiej‚ ponieważ pozwala na tworzenie różnych konstrukcji gramatycznych‚ w tym np. frazy werbalne‚ konstrukcje gerundowe‚ a także na wyrażanie różnych funkcji gramatycznych w zdaniu‚ takich jak podmiot‚ dopełnienie bezpośrednie‚ dopełnienie pośrednie‚ przydawka.

1.2. Importancia del infinitivo en la gramática española

Infinitiv odgrywa kluczową rolę w gramatyce hiszpańskiej‚ pełniąc wiele funkcji gramatycznych i umożliwiając tworzenie różnych konstrukcji składniowych. Jest to forma czasownika‚ która stanowi podstawę do tworzenia wszystkich innych form czasownikowych‚ co czyni go niezbędnym elementem do budowania zdań w języku hiszpańskim.

Dzięki infinitivowi możliwe jest wyrażenie czynności lub stanu bez konieczności określania osoby‚ liczby‚ czasu ani trybu. Ta elastyczność pozwala na tworzenie zdań o różnym stopniu szczegółowości i precyzji‚ a także na wyrażanie różnych relacji między elementami zdania.

Infinitiv jest również niezbędnym elementem w tworzeniu fraz werbalnych‚ konstrukcji gerundowych i innych konstrukcji składniowych‚ które wzbogacają język hiszpański i nadają mu większą ekspresję i bogactwo.

Morfología del infinitivo

Morfologia infinitiwu w języku hiszpańskim jest stosunkowo prosta. W przeciwieństwie do form osobowych‚ infinitiv nie podlega odmianie przez osoby i liczby. Głównym elementem morfologicznym infinitiwu jest końcówka‚ która wskazuje na koniugację czasownika.

W języku hiszpańskim istnieją trzy podstawowe koniugacje czasowników⁚ pierwsza koniugacja (-ar)‚ druga koniugacja (-er) i trzecia koniugacja (-ir). Końcówka infinitiwu jest identyczna z końcówką rdzenia czasownika‚ np. cantar (śpiewać)‚ comer (jeść)‚ vivir (żyć).

Niektóre czasowniki są nieregularne i ich infinitiv może mieć inną końcówkę niż typowa dla ich koniugacji‚ np. decir (mówić)‚ hacer (robić)‚ poner (kłaść). W przypadku czasowników nieregularnych‚ należy znać ich specyficzne formy infinitiwu‚ aby poprawnie je używać.

2.1. Terminaciones del infinitivo

Końcówki infinitiwu w języku hiszpańskim są kluczowym elementem morfologicznym‚ który pozwala na identyfikację koniugacji czasownika. W języku hiszpańskim istnieją trzy główne koniugacje czasowników⁚ pierwsza koniugacja (-ar)‚ druga koniugacja (-er) i trzecia koniugacja (-ir). Końcówka infinitiwu jest identyczna z końcówką rdzenia czasownika i wskazuje na grupę‚ do której czasownik należy.

Czasowniki pierwszej koniugacji kończą się na -ar‚ np. cantar (śpiewać)‚ hablar (mówić)‚ amar (kochać). Czasowniki drugiej koniugacji kończą się na -er‚ np. comer (jeść)‚ beber (pić)‚ leer (czytać). Czasowniki trzeciej koniugacji kończą się na -ir‚ np. vivir (żyć)‚ escribir (pisać)‚ dormir (spać).

Istnieją również czasowniki nieregularne‚ których infinitiv ma inną końcówkę niż typowa dla ich koniugacji‚ np. decir (mówić)‚ hacer (robić)‚ poner (kłaść). W przypadku czasowników nieregularnych‚ należy znać ich specyficzne formy infinitiwu‚ aby poprawnie je używać.

2.2. Conjugación del infinitivo

Infinitiv w języku hiszpańskim nie podlega odmianie przez osoby i liczby. Jest to forma nieosobowa czasownika‚ która wyraża czynność lub stan bez określenia osoby wykonującej tę czynność. W przeciwieństwie do form osobowych‚ infinitiv nie odnosi się do konkretnego podmiotu‚ a jedynie wyraża samą czynność lub stan.

W języku hiszpańskim‚ infinitiv jest punktem wyjścia do tworzenia wszystkich innych form czasownikowych‚ w tym form osobowych. Formy osobowe czasowników są tworzone poprzez dodanie odpowiednich końcówek do rdzenia czasownika‚ który jest reprezentowany przez infinitiv. Na przykład‚ infinitiv cantar (śpiewać) jest rdzeniem czasownika‚ z którego tworzy się formy osobowe‚ takie jak canto (śpiewam)‚ cantas (śpiewasz)‚ canta (śpiewa) itd.

Infinitiv jest również wykorzystywany w tworzeniu różnych konstrukcji gramatycznych‚ takich jak frazy werbalne‚ konstrukcje gerundowe‚ a także w wyrażaniu różnych funkcji gramatycznych w zdaniu‚ takich jak podmiot‚ dopełnienie bezpośrednie‚ dopełnienie pośrednie‚ przydawka.

Tipos de verbos en infinitivo

W języku hiszpańskim‚ czasowniki w formie infinitiwu dzielą się na trzy główne kategorie⁚ czasowniki regularne‚ nieregularne i defektywne. Podział ten opiera się na sposobie koniugacji i tworzenia form osobowych z infinitiwu.

Czasowniki regularne to te‚ które podlegają standardowym zasadom koniugacji‚ a ich formy osobowe są tworzone poprzez dodanie odpowiednich końcówek do rdzenia czasownika. Na przykład‚ czasownik cantar (śpiewać) jest czasownikiem regularnym pierwszej koniugacji‚ a jego formy osobowe są tworzone poprzez dodanie końcówek -o‚ -as‚ -a‚ -amos‚ -áis‚ -an do rdzenia cant-‚ np. canto (śpiewam)‚ cantas (śpiewasz)‚ canta (śpiewa) itd.

Czasowniki nieregularne to te‚ które nie podlegają standardowym zasadom koniugacji i mają nietypowe formy osobowe. Na przykład‚ czasownik decir (mówić) jest czasownikiem nieregularnym‚ a jego formy osobowe różnią się od tych‚ które można by oczekiwać w oparciu o standardowe zasady koniugacji.

Czasowniki defektywne to te‚ które nie mają wszystkich form osobowych. Na przykład‚ czasownik haber (być) nie ma formy pierwszej osoby liczby pojedynczej w czasie teraźniejszym.

3.1. Verbos regulares

Czasowniki regularne w języku hiszpańskim to te‚ które podlegają standardowym zasadom koniugacji i ich formy osobowe są tworzone poprzez dodanie odpowiednich końcówek do rdzenia czasownika. W języku hiszpańskim istnieją trzy główne koniugacje czasowników⁚ pierwsza koniugacja (-ar)‚ druga koniugacja (-er) i trzecia koniugacja (-ir). Czasowniki regularne w każdej z tych koniugacji mają identyczne końcówki dla poszczególnych form osobowych.

Na przykład‚ czasownik cantar (śpiewać) jest czasownikiem regularnym pierwszej koniugacji. Jego formy osobowe w czasie teraźniejszym są tworzone poprzez dodanie końcówek -o‚ -as‚ -a‚ -amos‚ -áis‚ -an do rdzenia cant-‚ np. canto (śpiewam)‚ cantas (śpiewasz)‚ canta (śpiewa)‚ cantamos (śpiewamy)‚ cantáis (śpiewacie)‚ cantan (śpiewają).

Podobnie‚ czasownik comer (jeść) jest czasownikiem regularnym drugiej koniugacji‚ a jego formy osobowe w czasie teraźniejszym są tworzone poprzez dodanie końcówek -o‚ -es‚ -e‚ -emos‚ -éis‚ -en do rdzenia com-‚ np. como (jem)‚ comes (jesz)‚ come (je)‚ comemos (jemy)‚ coméis (jecie)‚ comen (jedzą).

Czasowniki regularne są łatwe do koniugowania‚ ponieważ ich formy osobowe są tworzone zgodnie z ustalonymi wzorami. Dzięki temu‚ nauka koniugacji czasowników regularnych jest stosunkowo prosta.

3.2. Verbos irregulares

Czasowniki nieregularne w języku hiszpańskim to te‚ które nie podlegają standardowym zasadom koniugacji i mają nietypowe formy osobowe. Ich formy osobowe nie są tworzone poprzez dodanie standardowych końcówek do rdzenia czasownika‚ lecz podlegają nieregularnym zmianom w rdzeniu lub końcówce.

Na przykład‚ czasownik decir (mówić) jest czasownikiem nieregularnym. Jego formy osobowe w czasie teraźniejszym są następujące⁚ digo (mówię)‚ dices (mówisz)‚ dice (mówi)‚ decimos (mówimy)‚ decís (mówicie)‚ dicen (mówią). Jak widać‚ rdzeń czasownika decir zmienia się w poszczególnych formach osobowych.

Istnieje wiele czasowników nieregularnych w języku hiszpańskim. Niektóre z nich są bardzo częste‚ np. hacer (robić)‚ poner (kłaść)‚ ir (iść)‚ tener (mieć)‚ venir (przychodzić). Nauka koniugacji czasowników nieregularnych wymaga dodatkowego wysiłku‚ ponieważ nie można ich koniugować na podstawie standardowych wzorów.

3.3. Verbos defectivos

Czasowniki defektywne w języku hiszpańskim to te‚ które nie mają wszystkich form osobowych. Oznacza to‚ że brakuje im niektórych form w danym czasie lub trybie. Defektywność czasowników może być spowodowana różnymi czynnikami‚ np. ograniczeniami semantycznymi‚ historycznymi lub gramatycznymi.

Na przykład‚ czasownik haber (być) jest czasownikiem defektywnym‚ ponieważ nie ma formy pierwszej osoby liczby pojedynczej w czasie teraźniejszym. Zamiast hago (jestem)‚ używa się formy soy (jestem). Podobnie‚ czasownik soler (mieć w zwyczaju) nie ma form w czasie przyszłym i przyszłym złożonym. W tych przypadkach‚ aby wyrazić czas przyszły‚ należy użyć innych konstrukcji gramatycznych.

Czasowniki defektywne są stosunkowo rzadkie‚ ale ważne jest‚ aby znać ich specyficzne cechy‚ aby poprawnie ich używać.

Función gramatical del infinitivo

Infinitiv w języku hiszpańskim pełni wiele funkcji gramatycznych w zdaniu‚ co czyni go wszechstronnym i elastycznym elementem składniowym. Może pełnić rolę podmiotu‚ dopełnienia bezpośredniego‚ dopełnienia pośredniego‚ przydawki‚ a także innych funkcji‚ w zależności od kontekstu zdania.

Jako podmiot‚ infinitiv wyraża czynność lub stan‚ który jest tematem zdania. Na przykład‚ w zdaniu Cantar es mi pasión (Śpiewanie jest moją pasją)‚ infinitiv cantar pełni rolę podmiotu.

Jako dopełnienie bezpośrednie‚ infinitiv wskazuje na obiekt‚ na który działa czynność wyrażona przez czasownik w zdaniu. Na przykład‚ w zdaniu Quiero aprender a bailar (Chcę nauczyć się tańczyć)‚ infinitiv bailar pełni rolę dopełnienia bezpośredniego.

Jako dopełnienie pośrednie‚ infinitiv wskazuje na osobę lub rzecz‚ dla której wykonuje się czynność wyrażona przez czasownik w zdaniu. Na przykład‚ w zdaniu Le gusta leer (On lubi czytać)‚ infinitiv leer pełni rolę dopełnienia pośredniego.

Jako przydawka‚ infinitiv opisuje lub modyfikuje rzeczownik lub zaimek w zdaniu. Na przykład‚ w zdaniu Tengo ganas de viajar (Mam ochotę na podróżowanie)‚ infinitiv viajar pełni rolę przydawki.

Różnorodność funkcji gramatycznych‚ które może pełnić infinitiv‚ czyni go niezwykle ważnym elementem składniowym w języku hiszpańskim.

4.1. Infinitivo como sujeto

Infinitiv może pełnić rolę podmiotu w zdaniu‚ wyrażając czynność lub stan‚ który jest tematem zdania. W tym przypadku‚ infinitiv działa jako rzeczownik‚ który jest podmiotem czasownika w zdaniu.

Na przykład‚ w zdaniu Cantar es mi pasión (Śpiewanie jest moją pasją)‚ infinitiv cantar pełni rolę podmiotu. Jest to czynność‚ która jest tematem zdania i o której mówi się‚ że jest pasją osoby mówiącej.

W tym przykładzie‚ infinitiv cantar jest podmiotem czasownika es (jest). Czasownik es jest w trzeciej osobie liczby pojedynczej i odnosi się do podmiotu cantar‚ który jest również w liczbie pojedynczej.

Infinitiv jako podmiot jest często używany w zdaniach‚ w których wyraża się ogólne pojęcia‚ abstrakcyjne idee lub czynności‚ które nie są przypisane do konkretnej osoby.

4.2. Infinitivo como complemento directo

Infinitiv może pełnić rolę dopełnienia bezpośredniego w zdaniu‚ wskazując na obiekt‚ na który działa czynność wyrażona przez czasownik w zdaniu. W tym przypadku‚ infinitiv działa jako rzeczownik‚ który jest dopełnieniem bezpośrednim czasownika w zdaniu.

Na przykład‚ w zdaniu Quiero aprender a bailar (Chcę nauczyć się tańczyć)‚ infinitiv bailar pełni rolę dopełnienia bezpośredniego. Jest to czynność‚ na którą działa czynność wyrażona przez czasownik aprender (nauczyć się).

W tym przykładzie‚ infinitiv bailar jest dopełnieniem bezpośrednim czasownika aprender. Czasownik aprender jest w pierwszej osobie liczby pojedynczej i wymaga dopełnienia bezpośredniego‚ które wskazuje na obiekt‚ na który działa czynność uczenia się.

Infinitiv jako dopełnienie bezpośrednie jest często używany w zdaniach‚ w których wyraża się czynność‚ która jest celem lub rezultatem innej czynności.

4.3. Infinitivo como complemento indirecto

Infinitiv może pełnić rolę dopełnienia pośredniego w zdaniu‚ wskazując na osobę lub rzecz‚ dla której wykonuje się czynność wyrażona przez czasownik w zdaniu. W tym przypadku‚ infinitiv działa jako rzeczownik‚ który jest dopełnieniem pośrednim czasownika w zdaniu.

Na przykład‚ w zdaniu Le gusta leer (On lubi czytać)‚ infinitiv leer pełni rolę dopełnienia pośredniego. Jest to czynność‚ która jest wykonywana dla osoby‚ o której mówi się w zdaniu (le‚ czyli jemu).

W tym przykładzie‚ infinitiv leer jest dopełnieniem pośrednim czasownika gusta (lubić). Czasownik gusta jest w trzeciej osobie liczby pojedynczej i wymaga dopełnienia pośredniego‚ które wskazuje na osobę‚ dla której czynność lubienia jest wykonywana.

Infinitiv jako dopełnienie pośrednie jest często używany w zdaniach‚ w których wyraża się czynność‚ która jest skierowana do konkretnej osoby lub rzeczy.

4.4. Infinitivo como atributo

Infinitiv może pełnić rolę przydawki w zdaniu‚ opisując lub modyfikując rzeczownik lub zaimek w zdaniu. W tym przypadku‚ infinitiv działa jako rzeczownik‚ który jest przydawką do rzeczownika lub zaimka w zdaniu.

Na przykład‚ w zdaniu Tengo ganas de viajar (Mam ochotę na podróżowanie)‚ infinitiv viajar pełni rolę przydawki. Jest to czynność‚ która opisuje rzeczownik ganas (ochotę).

W tym przykładzie‚ infinitiv viajar jest przydawką do rzeczownika ganas. Rzeczownik ganas jest w liczbie pojedynczej i wymaga przydawki‚ która opisuje rodzaj ochoty‚ o której mówi się w zdaniu.

Infinitiv jako przydawka jest często używany w zdaniach‚ w których wyraża się czynność‚ która jest powodem lub celem innej czynności.

Ejemplos de uso del infinitivo en la oración

Aby lepiej zrozumieć różne funkcje gramatyczne infinitiwu w języku hiszpańskim‚ przyjrzyjmy się kilku przykładom zdań‚ w których infinitiv pełni różne role składniowe.

W zdaniu Cantar es mi pasión (Śpiewanie jest moją pasją)‚ infinitiv cantar pełni rolę podmiotu. Jest to czynność‚ która jest tematem zdania i o której mówi się‚ że jest pasją osoby mówiącej.

W zdaniu Quiero aprender a bailar (Chcę nauczyć się tańczyć)‚ infinitiv bailar pełni rolę dopełnienia bezpośredniego. Jest to czynność‚ na którą działa czynność wyrażona przez czasownik aprender (nauczyć się).

W zdaniu Le gusta leer (On lubi czytać)‚ infinitiv leer pełni rolę dopełnienia pośredniego. Jest to czynność‚ która jest wykonywana dla osoby‚ o której mówi się w zdaniu (le‚ czyli jemu).

W zdaniu Tengo ganas de viajar (Mam ochotę na podróżowanie)‚ infinitiv viajar pełni rolę przydawki. Jest to czynność‚ która opisuje rzeczownik ganas (ochotę).

Te przykłady pokazują‚ jak wszechstronny jest infinitiv w języku hiszpańskim i jak wiele różnych funkcji gramatycznych może pełnić w zdaniu.

5.1. Oraciones con infinitivo como sujeto

W zdaniach‚ w których infinitiv pełni rolę podmiotu‚ wyraża czynność lub stan‚ który jest tematem zdania. Infinitiv działa wówczas jako rzeczownik‚ który jest podmiotem czasownika w zdaniu.

Oto kilka przykładów zdań z infinitivem jako podmiotem⁚

• Cantar es mi pasión. (Śpiewanie jest moją pasją.)
• Viajar es una experiencia enriquecedora. (Podróżowanie jest wzbogacającym doświadczeniem.)
• Comer sano es importante para la salud. (Zdrowe odżywianie jest ważne dla zdrowia.)
• Aprender un nuevo idioma es un reto. (Nauka nowego języka to wyzwanie.)
• Ser feliz es el objetivo de la vida. (Bycie szczęśliwym jest celem życia.)

W tych zdaniach‚ infinitiwy cantar‚ viajar‚ comer‚ aprender i ser pełnią rolę podmiotu i są tematem zdań. Czasowniki w tych zdaniach (es‚ es‚ es‚ es‚ es) są w trzeciej osobie liczby pojedynczej i odnoszą się do podmiotów‚ które są również w liczbie pojedynczej.

Zdania z infinitivem jako podmiotem są często używane do wyrażania ogólnych pojęć‚ abstrakcyjnych idei lub czynności‚ które nie są przypisane do konkretnej osoby;

5.2. Oraciones con infinitivo como complemento directo

W zdaniach‚ w których infinitiv pełni rolę dopełnienia bezpośredniego‚ wskazuje na obiekt‚ na który działa czynność wyrażona przez czasownik w zdaniu. Infinitiv działa wówczas jako rzeczownik‚ który jest dopełnieniem bezpośrednim czasownika w zdaniu.

Oto kilka przykładów zdań z infinitivem jako dopełnieniem bezpośrednim⁚

• Quiero aprender a bailar. (Chcę nauczyć się tańczyć.)
• Prefiero leer un libro que ver la televisión. (Wolę czytać książkę niż oglądać telewizję.)
• Deberías intentar hablar en español. (Powinieneś spróbować mówić po hiszpańsku.)
• Espero ganar la lotería. (Mam nadzieję wygrać na loterii.)
• Te aconsejo visitar el museo. (Radzę ci odwiedzić muzeum.)

W tych zdaniach‚ infinitiwy bailar‚ leer‚ hablar‚ ganar i visitar pełnią rolę dopełnienia bezpośredniego i są obiektami czynności wyrażonych przez czasowniki aprender‚ preferir‚ intentar‚ esperar i aconsejar.

Zdania z infinitivem jako dopełnieniem bezpośrednim są często używane do wyrażania czynności‚ która jest celem lub rezultatem innej czynności.

5.3. Oraciones con infinitivo como complemento indirecto

W zdaniach‚ w których infinitiv pełni rolę dopełnienia pośredniego‚ wskazuje na osobę lub rzecz‚ dla której wykonuje się czynność wyrażona przez czasownik w zdaniu. Infinitiv działa wówczas jako rzeczownik‚ który jest dopełnieniem pośrednim czasownika w zdaniu.

Oto kilka przykładów zdań z infinitivem jako dopełnieniem pośrednim⁚

• Le gusta leer. (On lubi czytać.)
• A mi me encanta cantar. (Ja uwielbiam śpiewać.)
• Te recomiendo visitar el parque. (Polecam ci odwiedzić park.)
• Nos gusta jugar al fútbol. (My lubimy grać w piłkę nożną.)
• Les encanta viajar por el mundo. (Oni uwielbiają podróżować po świecie.)

W tych zdaniach‚ infinitiwy leer‚ cantar‚ visitar‚ jugar i viajar pełnią rolę dopełnienia pośredniego i są obiektami czynności wyrażonych przez czasowniki gusta‚ encanta‚ recomiendo‚ gusta i encanta. Dopełnienie pośrednie wskazuje na osobę lub rzecz‚ dla której czynność jest wykonywana.

Zdania z infinitivem jako dopełnieniem pośrednim są często używane do wyrażania czynności‚ która jest skierowana do konkretnej osoby lub rzeczy.

5.4. Oraciones con infinitivo como atributo

W zdaniach‚ w których infinitiv pełni rolę przydawki‚ opisuje lub modyfikuje rzeczownik lub zaimek w zdaniu. Infinitiv działa wówczas jako rzeczownik‚ który jest przydawką do rzeczownika lub zaimka w zdaniu.

Oto kilka przykładów zdań z infinitivem jako przydawką⁚

• Tengo ganas de viajar. (Mam ochotę na podróżowanie.)
• Su deseo es vivir en la playa. (Jego pragnieniem jest mieszkanie nad morzem;)
• La mejor manera de aprender es practicar. (Najlepszym sposobem na naukę jest praktyka.)
• Su objetivo es ganar el campeonato. (Jego celem jest zdobycie mistrzostwa.)
• La idea es crear un negocio propio. (Pomysł polega na stworzeniu własnej firmy.)

W tych zdaniach‚ infinitiwy viajar‚ vivir‚ aprender‚ ganar i crear pełnią rolę przydawki i opisują lub modyfikują rzeczowniki ganas‚ deseo‚ manera‚ objetivo i idea.

Zdania z infinitivem jako przydawką są często używane do wyrażania czynności‚ która jest powodem lub celem innej czynności.

Conclusión⁚ El infinitivo como herramienta fundamental en la gramática española

Infinitiv jest niezwykle ważnym elementem gramatyki hiszpańskiej‚ ponieważ pozwala na wyrażanie czynności lub stanu bez konieczności określania osoby‚ liczby‚ czasu ani trybu. Ta elastyczność czyni go wszechstronnym narzędziem‚ które może być używane w różnych kontekstach i do wyrażania różnorodnych myśli i idei.

Infinitiv pełni wiele funkcji gramatycznych w zdaniu‚ takich jak podmiot‚ dopełnienie bezpośrednie‚ dopełnienie pośrednie‚ przydawka‚ a także inne funkcje‚ w zależności od kontekstu zdania. Dodatkowo‚ infinitiv jest niezbędnym elementem w tworzeniu fraz werbalnych‚ konstrukcji gerundowych i innych konstrukcji składniowych‚ które wzbogacają język hiszpański i nadają mu większą ekspresję i bogactwo.

Zrozumienie funkcji i zastosowania infinitiwu jest kluczowe dla opanowania gramatyki hiszpańskiej i płynnego posługiwania się tym językiem.