Gaz idealny jest modelem teoretycznym, który opisuje zachowanie gazu w idealnych warunkach, gdzie cząsteczki nie oddziałują ze sobą i mają zerową objętość․
Pojęcie gazu idealnego stanowi fundamentalne narzędzie w fizyce i chemii, służące do zrozumienia i modelowania zachowania gazów w różnych warunkach․ W rzeczywistości, żadne rzeczywiste gazy nie spełniają idealnych założeń, jednak model ten jest niezwykle przydatny w opisie wielu zjawisk, zwłaszcza w przypadku niskich ciśnień i wysokich temperatur․ Gaz idealny jest modelem teoretycznym, który opisuje zachowanie gazu w idealnych warunkach, gdzie cząsteczki nie oddziałują ze sobą i mają zerową objętość․ Pomimo tego, że model ten jest uproszczeniem rzeczywistości, pozwala na zrozumienie podstawowych praw rządzących zachowaniem gazów․
Pojęcie gazu idealnego stanowi fundamentalne narzędzie w fizyce i chemii, służące do zrozumienia i modelowania zachowania gazów w różnych warunkach․ W rzeczywistości, żadne rzeczywiste gazy nie spełniają idealnych założeń, jednak model ten jest niezwykle przydatny w opisie wielu zjawisk, zwłaszcza w przypadku niskich ciśnień i wysokich temperatur․ Gaz idealny jest modelem teoretycznym, który opisuje zachowanie gazu w idealnych warunkach, gdzie cząsteczki nie oddziałują ze sobą i mają zerową objętość․ Pomimo tego, że model ten jest uproszczeniem rzeczywistości, pozwala na zrozumienie podstawowych praw rządzących zachowaniem gazów․
Gaz idealny to hipotetyczny gaz, którego cząsteczki nie oddziałują ze sobą i mają zerową objętość․ W rzeczywistości, żadne rzeczywiste gazy nie spełniają tych założeń, jednak model gazu idealnego jest niezwykle przydatny w opisie wielu zjawisk, zwłaszcza w przypadku niskich ciśnień i wysokich temperatur․ Gaz idealny charakteryzuje się następującymi właściwościami⁚
- Brak oddziaływań międzycząsteczkowych
- Zerowa objętość cząsteczek
- Cząsteczki poruszają się losowo i chaotycznie
- Zderzenia między cząsteczkami są sprężyste
Model gazu idealnego pozwala na zastosowanie prostych praw gazowych, takich jak prawo Boyle’a, prawo Charlesa, prawo Gay-Lussaca i prawo Avogadra, które opisują zależność między ciśnieniem, objętością, temperaturą i liczbą moli gazu․
Pojęcie gazu idealnego stanowi fundamentalne narzędzie w fizyce i chemii, służące do zrozumienia i modelowania zachowania gazów w różnych warunkach․ W rzeczywistości, żadne rzeczywiste gazy nie spełniają idealnych założeń, jednak model ten jest niezwykle przydatny w opisie wielu zjawisk, zwłaszcza w przypadku niskich ciśnień i wysokich temperatur․ Gaz idealny jest modelem teoretycznym, który opisuje zachowanie gazu w idealnych warunkach, gdzie cząsteczki nie oddziałują ze sobą i mają zerową objętość․ Pomimo tego, że model ten jest uproszczeniem rzeczywistości, pozwala na zrozumienie podstawowych praw rządzących zachowaniem gazów․
Gaz idealny to hipotetyczny gaz, którego cząsteczki nie oddziałują ze sobą i mają zerową objętość․ W rzeczywistości, żadne rzeczywiste gazy nie spełniają tych założeń, jednak model gazu idealnego jest niezwykle przydatny w opisie wielu zjawisk, zwłaszcza w przypadku niskich ciśnień i wysokich temperatur․ Gaz idealny charakteryzuje się następującymi właściwościami⁚
- Brak oddziaływań międzycząsteczkowych
- Zerowa objętość cząsteczek
- Cząsteczki poruszają się losowo i chaotycznie
- Zderzenia między cząsteczkami są sprężyste
Model gazu idealnego pozwala na zastosowanie prostych praw gazowych, takich jak prawo Boyle’a, prawo Charlesa, prawo Gay-Lussaca i prawo Avogadra, które opisują zależność między ciśnieniem, objętością, temperaturą i liczbą moli gazu․
Podstawowe prawa gazowe opisują zależność między ciśnieniem ($P$), objętością ($V$), temperaturą ($T$) i liczbą moli ($n$) gazu idealnego․ Te prawa są empiryczne, oparte na obserwacjach i eksperymentach, i stanowią podstawę dla zrozumienia zachowania gazów․
Pojęcie gazu idealnego stanowi fundamentalne narzędzie w fizyce i chemii, służące do zrozumienia i modelowania zachowania gazów w różnych warunkach․ W rzeczywistości, żadne rzeczywiste gazy nie spełniają idealnych założeń, jednak model ten jest niezwykle przydatny w opisie wielu zjawisk, zwłaszcza w przypadku niskich ciśnień i wysokich temperatur․ Gaz idealny jest modelem teoretycznym, który opisuje zachowanie gazu w idealnych warunkach, gdzie cząsteczki nie oddziałują ze sobą i mają zerową objętość․ Pomimo tego, że model ten jest uproszczeniem rzeczywistości, pozwala na zrozumienie podstawowych praw rządzących zachowaniem gazów․
Gaz idealny to hipotetyczny gaz, którego cząsteczki nie oddziałują ze sobą i mają zerową objętość․ W rzeczywistości, żadne rzeczywiste gazy nie spełniają tych założeń, jednak model gazu idealnego jest niezwykle przydatny w opisie wielu zjawisk, zwłaszcza w przypadku niskich ciśnień i wysokich temperatur․ Gaz idealny charakteryzuje się następującymi właściwościami⁚
- Brak oddziaływań międzycząsteczkowych
- Zerowa objętość cząsteczek
- Cząsteczki poruszają się losowo i chaotycznie
- Zderzenia między cząsteczkami są sprężyste
Model gazu idealnego pozwala na zastosowanie prostych praw gazowych, takich jak prawo Boyle’a, prawo Charlesa, prawo Gay-Lussaca i prawo Avogadra, które opisują zależność między ciśnieniem, objętością, temperaturą i liczbą moli gazu․
Podstawowe prawa gazowe opisują zależność między ciśnieniem ($P$), objętością ($V$), temperaturą ($T$) i liczbą moli ($n$) gazu idealnego․ Te prawa są empiryczne, oparte na obserwacjach i eksperymentach, i stanowią podstawę dla zrozumienia zachowania gazów․
Prawo Boyle’a
Prawo Boyle’a opisuje zależność między ciśnieniem i objętością gazu idealnego przy stałej temperaturze․ Prawo to mówi, że iloczyn ciśnienia i objętości gazu idealnego jest stały⁚
$P ot V = const$
Oznacza to, że przy stałej temperaturze, jeśli zwiększymy ciśnienie gazu, jego objętość zmniejszy się proporcjonalnie, i odwrotnie․
Pojęcie gazu idealnego stanowi fundamentalne narzędzie w fizyce i chemii, służące do zrozumienia i modelowania zachowania gazów w różnych warunkach․ W rzeczywistości, żadne rzeczywiste gazy nie spełniają idealnych założeń, jednak model ten jest niezwykle przydatny w opisie wielu zjawisk, zwłaszcza w przypadku niskich ciśnień i wysokich temperatur․ Gaz idealny jest modelem teoretycznym, który opisuje zachowanie gazu w idealnych warunkach, gdzie cząsteczki nie oddziałują ze sobą i mają zerową objętość․ Pomimo tego, że model ten jest uproszczeniem rzeczywistości, pozwala na zrozumienie podstawowych praw rządzących zachowaniem gazów․
Gaz idealny to hipotetyczny gaz, którego cząsteczki nie oddziałują ze sobą i mają zerową objętość․ W rzeczywistości, żadne rzeczywiste gazy nie spełniają tych założeń, jednak model gazu idealnego jest niezwykle przydatny w opisie wielu zjawisk, zwłaszcza w przypadku niskich ciśnień i wysokich temperatur․ Gaz idealny charakteryzuje się następującymi właściwościami⁚
- Brak oddziaływań międzycząsteczkowych
- Zerowa objętość cząsteczek
- Cząsteczki poruszają się losowo i chaotycznie
- Zderzenia między cząsteczkami są sprężyste
Model gazu idealnego pozwala na zastosowanie prostych praw gazowych, takich jak prawo Boyle’a, prawo Charlesa, prawo Gay-Lussaca i prawo Avogadra, które opisują zależność między ciśnieniem, objętością, temperaturą i liczbą moli gazu․
Podstawowe prawa gazowe opisują zależność między ciśnieniem ($P$), objętością ($V$), temperaturą ($T$) i liczbą moli ($n$) gazu idealnego․ Te prawa są empiryczne, oparte na obserwacjach i eksperymentach, i stanowią podstawę dla zrozumienia zachowania gazów․
Prawo Boyle’a
Prawo Boyle’a opisuje zależność między ciśnieniem i objętością gazu idealnego przy stałej temperaturze․ Prawo to mówi, że iloczyn ciśnienia i objętości gazu idealnego jest stały⁚
$P ot V = const$
Oznacza to, że przy stałej temperaturze, jeśli zwiększymy ciśnienie gazu, jego objętość zmniejszy się proporcjonalnie, i odwrotnie․
Prawo Charlesa
Prawo Charlesa opisuje zależność między objętością i temperaturą gazu idealnego przy stałym ciśnieniu․ Prawo to mówi, że objętość gazu idealnego jest proporcjonalna do jego temperatury w skali Kelvina⁚
$V ot T = const$
Oznacza to, że przy stałym ciśnieniu, jeśli zwiększymy temperaturę gazu, jego objętość również się zwiększy proporcjonalnie, i odwrotnie․
Pojęcie gazu idealnego stanowi fundamentalne narzędzie w fizyce i chemii, służące do zrozumienia i modelowania zachowania gazów w różnych warunkach․ W rzeczywistości, żadne rzeczywiste gazy nie spełniają idealnych założeń, jednak model ten jest niezwykle przydatny w opisie wielu zjawisk, zwłaszcza w przypadku niskich ciśnień i wysokich temperatur․ Gaz idealny jest modelem teoretycznym, który opisuje zachowanie gazu w idealnych warunkach, gdzie cząsteczki nie oddziałują ze sobą i mają zerową objętość․ Pomimo tego, że model ten jest uproszczeniem rzeczywistości, pozwala na zrozumienie podstawowych praw rządzących zachowaniem gazów․
Gaz idealny to hipotetyczny gaz, którego cząsteczki nie oddziałują ze sobą i mają zerową objętość․ W rzeczywistości, żadne rzeczywiste gazy nie spełniają tych założeń, jednak model gazu idealnego jest niezwykle przydatny w opisie wielu zjawisk, zwłaszcza w przypadku niskich ciśnień i wysokich temperatur․ Gaz idealny charakteryzuje się następującymi właściwościami⁚
- Brak oddziaływań międzycząsteczkowych
- Zerowa objętość cząsteczek
- Cząsteczki poruszają się losowo i chaotycznie
- Zderzenia między cząsteczkami są sprężyste
Model gazu idealnego pozwala na zastosowanie prostych praw gazowych, takich jak prawo Boyle’a, prawo Charlesa, prawo Gay-Lussaca i prawo Avogadra, które opisują zależność między ciśnieniem, objętością, temperaturą i liczbą moli gazu․
Podstawowe prawa gazowe opisują zależność między ciśnieniem ($P$), objętością ($V$), temperaturą ($T$) i liczbą moli ($n$) gazu idealnego․ Te prawa są empiryczne, oparte na obserwacjach i eksperymentach, i stanowią podstawę dla zrozumienia zachowania gazów․
Prawo Boyle’a
Prawo Boyle’a opisuje zależność między ciśnieniem i objętością gazu idealnego przy stałej temperaturze․ Prawo to mówi, że iloczyn ciśnienia i objętości gazu idealnego jest stały⁚
$P ot V = const$
Oznacza to, że przy stałej temperaturze, jeśli zwiększymy ciśnienie gazu, jego objętość zmniejszy się proporcjonalnie, i odwrotnie․
Prawo Charlesa
Prawo Charlesa opisuje zależność między objętością i temperaturą gazu idealnego przy stałym ciśnieniu․ Prawo to mówi, że objętość gazu idealnego jest proporcjonalna do jego temperatury w skali Kelvina⁚
$V ot T = const$
Oznacza to, że przy stałym ciśnieniu, jeśli zwiększymy temperaturę gazu, jego objętość również się zwiększy proporcjonalnie, i odwrotnie․
Prawo Gay-Lussaca
Prawo Gay-Lussaca opisuje zależność między ciśnieniem i temperaturą gazu idealnego przy stałej objętości․ Prawo to mówi, że ciśnienie gazu idealnego jest proporcjonalne do jego temperatury w skali Kelvina⁚
$P ot T = const$
Oznacza to, że przy stałej objętości, jeśli zwiększymy temperaturę gazu, jego ciśnienie również się zwiększy proporcjonalnie, i odwrotnie․
Pojęcie gazu idealnego stanowi fundamentalne narzędzie w fizyce i chemii, służące do zrozumienia i modelowania zachowania gazów w różnych warunkach․ W rzeczywistości, żadne rzeczywiste gazy nie spełniają idealnych założeń, jednak model ten jest niezwykle przydatny w opisie wielu zjawisk, zwłaszcza w przypadku niskich ciśnień i wysokich temperatur․ Gaz idealny jest modelem teoretycznym, który opisuje zachowanie gazu w idealnych warunkach, gdzie cząsteczki nie oddziałują ze sobą i mają zerową objętość․ Pomimo tego, że model ten jest uproszczeniem rzeczywistości, pozwala na zrozumienie podstawowych praw rządzących zachowaniem gazów․
Gaz idealny to hipotetyczny gaz, którego cząsteczki nie oddziałują ze sobą i mają zerową objętość․ W rzeczywistości, żadne rzeczywiste gazy nie spełniają tych założeń, jednak model gazu idealnego jest niezwykle przydatny w opisie wielu zjawisk, zwłaszcza w przypadku niskich ciśnień i wysokich temperatur․ Gaz idealny charakteryzuje się następującymi właściwościami⁚
- Brak oddziaływań międzycząsteczkowych
- Zerowa objętość cząsteczek
- Cząsteczki poruszają się losowo i chaotycznie
- Zderzenia między cząsteczkami są sprężyste
Model gazu idealnego pozwala na zastosowanie prostych praw gazowych, takich jak prawo Boyle’a, prawo Charlesa, prawo Gay-Lussaca i prawo Avogadra, które opisują zależność między ciśnieniem, objętością, temperaturą i liczbą moli gazu․
Podstawowe prawa gazowe opisują zależność między ciśnieniem ($P$), objętością ($V$), temperaturą ($T$) i liczbą moli ($n$) gazu idealnego․ Te prawa są empiryczne, oparte na obserwacjach i eksperymentach, i stanowią podstawę dla zrozumienia zachowania gazów․
Prawo Boyle’a
Prawo Boyle’a opisuje zależność między ciśnieniem i objętością gazu idealnego przy stałej temperaturze․ Prawo to mówi, że iloczyn ciśnienia i objętości gazu idealnego jest stały⁚
$P ot V = const$
Oznacza to, że przy stałej temperaturze, jeśli zwiększymy ciśnienie gazu, jego objętość zmniejszy się proporcjonalnie, i odwrotnie․
Prawo Charlesa
Prawo Charlesa opisuje zależność między objętością i temperaturą gazu idealnego przy stałym ciśnieniu․ Prawo to mówi, że objętość gazu idealnego jest proporcjonalna do jego temperatury w skali Kelvina⁚
$V ot T = const$
Oznacza to, że przy stałym ciśnieniu, jeśli zwiększymy temperaturę gazu, jego objętość również się zwiększy proporcjonalnie, i odwrotnie․
Prawo Gay-Lussaca
Prawo Gay-Lussaca opisuje zależność między ciśnieniem i temperaturą gazu idealnego przy stałej objętości․ Prawo to mówi, że ciśnienie gazu idealnego jest proporcjonalne do jego temperatury w skali Kelvina⁚
$P ot T = const$
Oznacza to, że przy stałej objętości, jeśli zwiększymy temperaturę gazu, jego ciśnienie również się zwiększy proporcjonalnie, i odwrotnie․
Prawo Avogadra
Prawo Avogadra opisuje zależność między objętością i liczbą moli gazu idealnego przy stałym ciśnieniu i temperaturze․ Prawo to mówi, że objętość gazu idealnego jest proporcjonalna do liczby moli gazu⁚
$V ot n = const$
Oznacza to, że przy stałym ciśnieniu i temperaturze, jeśli zwiększymy liczbę moli gazu, jego objętość również się zwiększy proporcjonalnie, i odwrotnie․
Pojęcie gazu idealnego stanowi fundamentalne narzędzie w fizyce i chemii, służące do zrozumienia i modelowania zachowania gazów w różnych warunkach․ W rzeczywistości, żadne rzeczywiste gazy nie spełniają idealnych założeń, jednak model ten jest niezwykle przydatny w opisie wielu zjawisk, zwłaszcza w przypadku niskich ciśnień i wysokich temperatur․ Gaz idealny jest modelem teoretycznym, który opisuje zachowanie gazu w idealnych warunkach, gdzie cząsteczki nie oddziałują ze sobą i mają zerową objętość․ Pomimo tego, że model ten jest uproszczeniem rzeczywistości, pozwala na zrozumienie podstawowych praw rządzących zachowaniem gazów․
Gaz idealny to hipotetyczny gaz, którego cząsteczki nie oddziałują ze sobą i mają zerową objętość․ W rzeczywistości, żadne rzeczywiste gazy nie spełniają tych założeń, jednak model gazu idealnego jest niezwykle przydatny w opisie wielu zjawisk, zwłaszcza w przypadku niskich ciśnień i wysokich temperatur․ Gaz idealny charakteryzuje się następującymi właściwościami⁚
- Brak oddziaływań międzycząsteczkowych
- Zerowa objętość cząsteczek
- Cząsteczki poruszają się losowo i chaotycznie
- Zderzenia między cząsteczkami są sprężyste
Model gazu idealnego pozwala na zastosowanie prostych praw gazowych, takich jak prawo Boyle’a, prawo Charlesa, prawo Gay-Lussaca i prawo Avogadra, które opisują zależność między ciśnieniem, objętością, temperaturą i liczbą moli gazu․
Podstawowe prawa gazowe opisują zależność między ciśnieniem ($P$), objętością ($V$), temperaturą ($T$) i liczbą moli ($n$) gazu idealnego․ Te prawa są empiryczne, oparte na obserwacjach i eksperymentach, i stanowią podstawę dla zrozumienia zachowania gazów․
Prawo Boyle’a
Prawo Boyle’a opisuje zależność między ciśnieniem i objętością gazu idealnego przy stałej temperaturze․ Prawo to mówi, że iloczyn ciśnienia i objętości gazu idealnego jest stały⁚
$P ot V = const$
Oznacza to, że przy stałej temperaturze, jeśli zwiększymy ciśnienie gazu, jego objętość zmniejszy się proporcjonalnie, i odwrotnie․
Prawo Charlesa
Prawo Charlesa opisuje zależność między objętością i temperaturą gazu idealnego przy stałym ciśnieniu․ Prawo to mówi, że objętość gazu idealnego jest proporcjonalna do jego temperatury w skali Kelvina⁚
$V ot T = const$
Oznacza to, że przy stałym ciśnieniu, jeśli zwiększymy temperaturę gazu, jego objętość również się zwiększy proporcjonalnie, i odwrotnie․
Prawo Gay-Lussaca
Prawo Gay-Lussaca opisuje zależność między ciśnieniem i temperaturą gazu idealnego przy stałej objętości․ Prawo to mówi, że ciśnienie gazu idealnego jest proporcjonalne do jego temperatury w skali Kelvina⁚
$P ot T = const$
Oznacza to, że przy stałej objętości, jeśli zwiększymy temperaturę gazu, jego ciśnienie również się zwiększy proporcjonalnie, i odwrotnie․
Prawo Avogadra
Prawo Avogadra opisuje zależność między objętością i liczbą moli gazu idealnego przy stałym ciśnieniu i temperaturze․ Prawo to mówi, że objętość gazu idealnego jest proporcjonalna do liczby moli gazu⁚
$V ot n = const$
Oznacza to, że przy stałym ciśnieniu i temperaturze, jeśli zwiększymy liczbę moli gazu, jego objętość również się zwiększy proporcjonalnie, i odwrotnie․
Teoria kinetyczna gazów wyjaśnia zachowanie gazów na poziomie mikroskopowym, zakładając, że gaz składa się z cząsteczek, które poruszają się losowo i chaotycznie, zderzając się ze sobą i ze ścianami pojemnika․ Teoria ta pozwala na wyjaśnienie podstawowych praw gazowych oraz na obliczenie średniej prędkości cząsteczek gazu․
Gaz ideal⁚ model, zachowanie, przykłady
Wprowadzenie
Pojęcie gazu idealnego stanowi fundamentalne narzędzie w fizyce i chemii, służące do zrozumienia i modelowania zachowania gazów w różnych warunkach․ W rzeczywistości, żadne rzeczywiste gazy nie spełniają idealnych założeń, jednak model ten jest niezwykle przydatny w opisie wielu zjawisk, zwłaszcza w przypadku niskich ciśnień i wysokich temperatur․ Gaz idealny jest modelem teoretycznym, który opisuje zachowanie gazu w idealnych warunkach, gdzie cząsteczki nie oddziałują ze sobą i mają zerową objętość․ Pomimo tego, że model ten jest uproszczeniem rzeczywistości, pozwala na zrozumienie podstawowych praw rządzących zachowaniem gazów․
Pojęcie gazu idealnego
Gaz idealny to hipotetyczny gaz, którego cząsteczki nie oddziałują ze sobą i mają zerową objętość․ W rzeczywistości, żadne rzeczywiste gazy nie spełniają tych założeń, jednak model gazu idealnego jest niezwykle przydatny w opisie wielu zjawisk, zwłaszcza w przypadku niskich ciśnień i wysokich temperatur․ Gaz idealny charakteryzuje się następującymi właściwościami⁚
- Brak oddziaływań międzycząsteczkowych
- Zerowa objętość cząsteczek
- Cząsteczki poruszają się losowo i chaotycznie
- Zderzenia między cząsteczkami są sprężyste
Model gazu idealnego pozwala na zastosowanie prostych praw gazowych, takich jak prawo Boyle’a, prawo Charlesa, prawo Gay-Lussaca i prawo Avogadra, które opisują zależność między ciśnieniem, objętością, temperaturą i liczbą moli gazu․
Podstawowe prawa gazowe
Podstawowe prawa gazowe opisują zależność między ciśnieniem ($P$), objętością ($V$), temperaturą ($T$) i liczbą moli ($n$) gazu idealnego․ Te prawa są empiryczne, oparte na obserwacjach i eksperymentach, i stanowią podstawę dla zrozumienia zachowania gazów․
Prawo Boyle’a
Prawo Boyle’a opisuje zależność między ciśnieniem i objętością gazu idealnego przy stałej temperaturze․ Prawo to mówi, że iloczyn ciśnienia i objętości gazu idealnego jest stały⁚
$P ot V = const$
Oznacza to, że przy stałej temperaturze, jeśli zwiększymy ciśnienie gazu, jego objętość zmniejszy się proporcjonalnie, i odwrotnie․
Prawo Charlesa
Prawo Charlesa opisuje zależność między objętością i temperaturą gazu idealnego przy stałym ciśnieniu․ Prawo to mówi, że objętość gazu idealnego jest proporcjonalna do jego temperatury w skali Kelvina⁚
$V ot T = const$
Oznacza to, że przy stałym ciśnieniu, jeśli zwiększymy temperaturę gazu, jego objętość również się zwiększy proporcjonalnie, i odwrotnie․
Prawo Gay-Lussaca
Prawo Gay-Lussaca opisuje zależność między ciśnieniem i temperaturą gazu idealnego przy stałej objętości․ Prawo to mówi, że ciśnienie gazu idealnego jest proporcjonalne do jego temperatury w skali Kelvina⁚
$P ot T = const$
Oznacza to, że przy stałej objętości, jeśli zwiększymy temperaturę gazu, jego ciśnienie również się zwiększy proporcjonalnie, i odwrotnie․
Prawo Avogadra
Prawo Avogadra opisuje zależność między objętością i liczbą moli gazu idealnego przy stałym ciśnieniu i temperaturze․ Prawo to mówi, że objętość gazu idealnego jest proporcjonalna do liczby moli gazu⁚
$V ot n = const$
Oznacza to, że przy stałym ciśnieniu i temperaturze, jeśli zwiększymy liczbę moli gazu, jego objętość również się zwiększy proporcjonalnie, i odwrotnie․
Teoria kinetyczna gazów
Teoria kinetyczna gazów wyjaśnia zachowanie gazów na poziomie mikroskopowym, zakładając, że gaz składa się z cząsteczek, które poruszają się losowo i chaotycznie, zderzając się ze sobą i ze ścianami pojemnika․ Teoria ta pozwala na wyjaśnienie podstawowych praw gazowych oraz na obliczenie średniej prędkości cząsteczek gazu․
Ruch cząsteczkowy
Cząsteczki gazu idealnego poruszają się losowo i chaotycznie, zderzając się ze sobą i ze ścianami pojemnika․ Ruch ten jest nieuporządkowany i nieprzewidywalny, ale jego średnia wartość może być opisana za pomocą pojęcia średniej prędkości cząsteczki․