Enkadr otwarty w kinie i fotografii: definicja i znaczenie

Enkadr otwarty w kinie i fotografii⁚ definicja i znaczenie

Enkadr otwarty, znany również jako “otwarta kompozycja”, to technika stosowana zarówno w kinie, jak i fotografii, która charakteryzuje się pozostawieniem dużej ilości przestrzeni negatywnej wokół głównego obiektu.

1. Wprowadzenie

Enkadr otwarty to pojęcie kluczowe w dziedzinie kompozycji wizualnej, stosowane zarówno w kinie, jak i fotografii. Stanowi odstępstwo od tradycyjnych zasad kompozycji, które często dążą do wypełnienia kadru obiektami i elementami wizualnymi. W enkadrze otwartym, w przeciwieństwie do tego, dominuje przestrzeń negatywna, tworząc wrażenie otwartości i swobody. Ta technika, choć może wydawać się prosta, ma głębokie znaczenie i wpływa na sposób odbioru obrazu, tworząc specyficzny klimat i podkreślając określone aspekty przedstawionej sceny.

W niniejszym artykule przyjrzymy się bliżej enkadrowi otwartemu, analizując jego definicję, kluczowe elementy, funkcje i wpływ na budowanie napięcia, podkreślanie otoczenia, dynamiki i emocji. Zbadamy również zastosowanie tej techniki w kinie i fotografii, prezentując przykładowe filmy i fotografie, które wykorzystują enkadr otwarty w sposób znaczący.

Zrozumienie enkadru otwartego jako narzędzia kompozycyjnego pozwala na głębsze docenienie kunsztu filmowców i fotografów, którzy świadomie wykorzystują tę technikę, aby wzbogacić swoje dzieła o dodatkowe warstwy znaczeniowe.

2. Definicja enkadru otwartego

Enkadr otwarty, w kontekście kompozycji wizualnej, odnosi się do techniki, która charakteryzuje się pozostawieniem dużej ilości przestrzeni negatywnej wokół głównego obiektu w kadrze. Ta przestrzeń, nie wypełniona przez żadne elementy, tworzy wrażenie otwartości i swobody, kontrastując z tradycyjnymi zasadami kompozycji, które często dążą do wypełnienia kadru w sposób zwarty i uporządkowany.

W enkadrze otwartym główny obiekt zazwyczaj znajduje się w jednej części kadru, podczas gdy pozostała część pozostaje pusta. Ta przestrzeń negatywna nie jest przypadkowa, pełni istotną rolę w budowaniu nastroju, podkreślaniu dynamiki i sugerowaniu możliwości ruchu. Enkadr otwarty może być stosowany zarówno w statycznych, jak i dynamicznych scenach, a jego zastosowanie zależy od zamierzonego efektu wizualnego i emocjonalnego.

W przeciwieństwie do enkadru zamkniętego, gdzie wszystkie elementy kadru są ciasno upakowane, enkadr otwarty tworzy wrażenie przestrzeni i swobody, sugerując, że scena może się rozciągać poza granice kadru. To właśnie ta cecha czyni enkadr otwarty tak skutecznym narzędziem budowania napięcia, podkreślania otoczenia i wzmacniania emocji.

3. Elementy enkadru otwartego

Enkadr otwarty, choć pozornie prosty, składa się z kilku kluczowych elementów, które wpływają na jego efektywność i sposób odbioru. Są to⁚

• Przestrzeń negatywna⁚ To główny element enkadru otwartego, stanowiący obszar nie wypełniony obiektami. Przestrzeń negatywna nie jest pusta, ale pełni istotną rolę w budowaniu nastroju, podkreślaniu dynamiki i sugerowaniu możliwości ruchu.
• Kompozycja⁚ Ułożenie głównego obiektu w kadrze i sposób wykorzystania przestrzeni negatywnej determinują kompozycję. W enkadrze otwartym kompozycja jest zazwyczaj asymetryczna, z głównym obiektem umieszczonym w jednej części kadru, a pozostałą przestrzenią pozostawioną pustą.
• Perspektywa⁚ Perspektywa, z której oglądamy scenę, wpływa na sposób odbioru enkadru otwartego. W enkadrze otwartym często stosuje się perspektywę szerokokątną, która podkreśla przestrzeń i tworzy wrażenie otwartości.
• Ruch⁚ Ruch, zarówno w kadrze, jak i poza nim, może być kluczowym elementem enkadru otwartego. Przestrzeń negatywna może sugerować możliwość ruchu, a sam ruch może być wykorzystany do podkreślenia dynamiki i napięcia.

Połączenie tych elementów tworzy spójną kompozycję, która wpływa na sposób odbioru obrazu i przekazuje określone znaczenia.

3.1. Przestrzeń negatywna

Przestrzeń negatywna, zwana również przestrzenią pustą, stanowi kluczowy element enkadru otwartego. To obszar w kadrze, który nie jest wypełniony żadnymi obiektami, pozostaje pusty. Choć może wydawać się, że ta przestrzeń nic nie wnosi, w rzeczywistości pełni istotną rolę w budowaniu nastroju, podkreślaniu dynamiki i sugerowaniu możliwości ruchu. Przestrzeń negatywna nie jest pustą przestrzenią, ale stanowi integralny element kompozycji, nadając obrazowi głębię i znaczenie.

W enkadrze otwartym przestrzeń negatywna jest zazwyczaj duża i dominuje nad głównym obiektem. To właśnie ta dominacja przestrzeni negatywnej nadaje obrazowi wrażenie otwartości i swobody. Przestrzeń ta może sugerować, że scena rozciąga się poza granice kadru, a główny obiekt jest jedynie fragmentem większej całości. Przestrzeń negatywna może również sugerować możliwość ruchu, zarówno w kadrze, jak i poza nim, tworząc poczucie dynamiki i napięcia.

Przestrzeń negatywna w enkadrze otwartym nie jest przypadkowa. Jest to świadomy wybór kompozycyjny, który wpływa na sposób odbioru obrazu i przekazuje określone znaczenia. W zależności od kontekstu, przestrzeń negatywna może symbolizować pustkę, samotność, niepewność, ale również swobodę, przestrzeń do działania i możliwość rozwoju.

3.2. Kompozycja

Kompozycja w enkadrze otwartym charakteryzuje się asymetrycznością i dominacją przestrzeni negatywnej. Główny obiekt zazwyczaj znajduje się w jednej części kadru, pozostawiając pozostałą część pustą. To właśnie ta asymetria i dominacja przestrzeni negatywnej nadają obrazowi wrażenie otwartości i swobody. W przeciwieństwie do kompozycji symetrycznych, które dążą do równowagi i harmonii, kompozycja w enkadrze otwartym jest dynamiczna i niezrównoważona, co wpływa na sposób odbioru obrazu i budowanie napięcia.

Ułożenie głównego obiektu w kadrze i sposób wykorzystania przestrzeni negatywnej są kluczowe dla kompozycji. W enkadrze otwartym główny obiekt często umieszczony jest na krawędzi kadru, co podkreśla jego izolację i sugeruje możliwość ruchu. Może być również umieszczony w środkowej części kadru, ale z dużą ilością przestrzeni negatywnej wokół niego, co tworzy wrażenie otwartości i swobody. Ważne jest również, aby przestrzeń negatywna była odpowiednio rozłożona, aby nie przytłoczyła głównego obiektu, ale jednocześnie nie była zbyt mała, aby nie zatracić efektu otwartości.

Kompozycja w enkadrze otwartym jest narzędziem, które pozwala na podkreślenie określonych elementów obrazu i przekazanie określonych znaczeń. Dobrze skomponowany enkadr otwarty może wzmacniać emocje, budować napięcie, podkreślać dynamikę i sugerować możliwości ruchu.

3.3. Perspektywa

Perspektywa, z której oglądamy scenę, ma znaczący wpływ na sposób odbioru enkadru otwartego. W enkadrze otwartym często stosuje się perspektywę szerokokątną, która podkreśla przestrzeń i tworzy wrażenie otwartości. Ta perspektywa pozwala na uchwycenie większej ilości otoczenia, co z kolei wzmacnia efekt otwartości i swobody. Szerokokątna perspektywa może również podkreślać dynamikę sceny, sugerując ruch i energię.

W przeciwieństwie do perspektywy wąskokątnej, która skupia uwagę na głównym obiekcie, perspektywa szerokokątna pozwala na uchwycenie większego kontekstu i stworzenie wrażenia głębi. To właśnie ta głębia i otwartość są charakterystyczne dla enkadru otwartego. Perspektywa szerokokątna może również wpływać na proporcje obiektów w kadrze, podkreślając ich rozmiar i znaczenie w kontekście otoczenia.

Wybór perspektywy w enkadrze otwartym jest świadomym wyborem kompozycyjnym, który wpływa na sposób odbioru obrazu i przekazuje określone znaczenia. Perspektywa szerokokątna może podkreślać izolację głównego obiektu, sugerować możliwość ruchu, a także wzmacniać emocje i budować napięcie.

3.4. Ruch

Ruch, zarówno w kadrze, jak i poza nim, odgrywa kluczową rolę w enkadrze otwartym. Przestrzeń negatywna w enkadrze otwartym może sugerować możliwość ruchu, a sam ruch może być wykorzystany do podkreślenia dynamiki i napięcia. Ruch w kadrze może być rzeczywisty, np. w postaci poruszającego się obiektu, lub sugerowany przez kompozycję i przestrzeń negatywną. W enkadrze otwartym ruch często jest skierowany w stronę przestrzeni negatywnej, co tworzy wrażenie, że scena może się rozciągać poza granice kadru.

Ruch w enkadrze otwartym może być wykorzystany do budowania napięcia i podkreślania emocji. Na przykład, jeśli główny obiekt porusza się w stronę przestrzeni negatywnej, może to sugerować, że coś się wydarzy, lub że obiekt jest w drodze do miejsca, które znajduje się poza kadrem. Ruch może również służyć do podkreślenia dynamiki sceny i stworzenia wrażenia energii. Na przykład, w scenie akcji ruch może być wykorzystany do podkreślenia szybkości i intensywności wydarzeń.

Ruch w enkadrze otwartym może być również wykorzystany do stworzenia wrażenia głębi i przestrzeni. Jeśli główny obiekt porusza się w głąb przestrzeni negatywnej, może to stworzyć wrażenie, że scena jest trójwymiarowa i rozciąga się poza granice kadru. Ruch może również służyć do podkreślenia relacji między obiektami w kadrze, np. poprzez pokazanie, jak jeden obiekt podąża za drugim.

4. Funkcje enkadru otwartego

Enkadr otwarty pełni wiele funkcji w filmie i fotografii, wpływając na sposób odbioru obrazu i przekazując określone znaczenia. Oto najważniejsze funkcje enkadru otwartego⁚

• Tworzenie napięcia i niepewności⁚ Przestrzeń negatywna w enkadrze otwartym może budować napięcie i niepewność, sugerując, że coś może się wydarzyć poza kadrem lub że główny obiekt może być zagrożony. To właśnie ta niepewność i tajemnica sprawiają, że enkadr otwarty jest tak skutecznym narzędziem w budowaniu napięcia i emocji.
• Podkreślenie znaczenia otoczenia⁚ Enkadr otwarty pozwala na podkreślenie znaczenia otoczenia, w którym rozgrywa się akcja. Przestrzeń negatywna może sugerować kontekst, w którym znajduje się główny obiekt, i podkreślać jego relację z otoczeniem. To pozwala na stworzenie bardziej złożonego i wiarygodnego obrazu rzeczywistości.
• Zwiększenie dynamiki i ruchu⁚ Enkadr otwarty może zwiększyć dynamikę i ruch w kadrze. Przestrzeń negatywna może sugerować możliwość ruchu, a sam ruch może być wykorzystany do podkreślenia dynamiki i energii sceny. To pozwala na stworzenie bardziej dynamicznego i angażującego obrazu.
• Wzmocnienie emocji⁚ Enkadr otwarty może wzmocnić emocje w kadrze. Przestrzeń negatywna może być wykorzystana do stworzenia wrażenia samotności, izolacji, ale również swobody i przestrzeni. To pozwala na stworzenie bardziej emocjonalnie angażującego obrazu.

Zrozumienie funkcji enkadru otwartego pozwala na głębsze docenienie kunsztu filmowców i fotografów, którzy świadomie wykorzystują tę technikę, aby wzbogacić swoje dzieła o dodatkowe warstwy znaczeniowe.

4.1. Tworzenie napięcia i niepewności

Jedną z kluczowych funkcji enkadru otwartego jest budowanie napięcia i niepewności. Przestrzeń negatywna, ta pusta przestrzeń wokół głównego obiektu, działa jak zaproszenie do wyobraźni, skłaniając widza do zadawania pytań i spekulacji. Ta pustka, zamiast dawać poczucie bezpieczeństwa i uporządkowania, wzbudza niepokój i zachęca do rozważania tego, co może się znajdować poza kadrem.

W filmie enkadr otwarty może być wykorzystywany do podkreślenia zagrożenia, które czyha na bohatera. Postać stojąca na krawędzi kadru, z dużą ilością przestrzeni negatywnej za nią, może sugerować, że jest narażona na niebezpieczeństwo, a widz może odczuwać niepokój, zastanawiając się, co może się wydarzyć. Podobnie, w fotografii enkadr otwarty może być wykorzystywany do stworzenia atmosfery tajemnicy i niepewności. Na przykład, zdjęcie samotnego drzewa na polu, z dużą ilością przestrzeni negatywnej wokół niego, może wzbudzić w widzu pytanie o to, co się tam kryje.

Tworzenie napięcia i niepewności poprzez enkadr otwarty jest subtelnym i skutecznym sposobem na angażowanie widza i zachęcanie go do aktywnego udziału w odbiorze obrazu. To właśnie ta niepewność i tajemnica sprawiają, że enkadr otwarty jest tak skutecznym narzędziem w budowaniu napięcia i emocji.

4.2. Podkreślenie znaczenia otoczenia

Enkadr otwarty, poprzez zastosowanie przestrzeni negatywnej, pozwala na podkreślenie znaczenia otoczenia, w którym rozgrywa się akcja. Ta pusta przestrzeń, zamiast być jedynie pustką, staje się integralną częścią obrazu, nadając mu kontekst i głębię. Przestrzeń negatywna nie jest przypadkowa, a jej rozłożenie i kształt mogą sugerować różne rzeczy o otoczeniu, w którym znajduje się główny obiekt.

Na przykład, w filmie scena rozgrywająca się na pustym placu, z dużą ilością przestrzeni negatywnej wokół głównego bohatera, może sugerować samotność, izolację i poczucie pustki. Z drugiej strony, scena rozgrywająca się na zatłoczonym rynku, z niewielką ilością przestrzeni negatywnej, może sugerować chaos, zamieszanie i poczucie przytłoczenia. W fotografii enkadr otwarty może być wykorzystywany do podkreślenia piękna krajobrazu lub do stworzenia wrażenia przestrzeni i głębi. Na przykład, zdjęcie samotnego drzewa na polu, z dużą ilością przestrzeni negatywnej wokół niego, może podkreślić piękno i rozległość krajobrazu.

Podkreślenie znaczenia otoczenia poprzez enkadr otwarty pozwala na stworzenie bardziej złożonego i wiarygodnego obrazu rzeczywistości. Widz nie tylko widzi główny obiekt, ale również odczuwa kontekst, w którym się on znajduje, co wzbogaca jego doświadczenie i pozwala na głębsze zrozumienie obrazu.

4.3. Zwiększenie dynamiki i ruchu

Enkadr otwarty, poprzez umiejętne wykorzystanie przestrzeni negatywnej, może znacząco zwiększyć dynamikę i ruch w kadrze. Ta pusta przestrzeń, zamiast być statycznym elementem, staje się przestrzenią możliwości, sugerując, że akcja może się rozwijać poza granice kadru, a główny obiekt może się poruszać w dowolnym kierunku. To właśnie ta sugerowana możliwość ruchu dodaje obrazowi dynamiki i energii.

W filmie enkadr otwarty często jest wykorzystywany w scenach akcji, gdzie szybkie ruchy postaci i obiektów są podkreślone przez dużą ilość przestrzeni negatywnej. Widz ma wrażenie, że akcja rozgrywa się w szerokim, otwartym środowisku, a bohaterowie mogą poruszać się swobodnie w dowolnym kierunku. Podobnie, w fotografii enkadr otwarty może być wykorzystywany do uchwycenia ruchu w kadrze. Na przykład, zdjęcie ptaka w locie, z dużą ilością przestrzeni negatywnej wokół niego, może podkreślić dynamikę jego ruchu i stworzyć wrażenie, że ptak może lecieć w dowolnym kierunku.

Zwiększenie dynamiki i ruchu poprzez enkadr otwarty pozwala na stworzenie bardziej dynamicznego i angażującego obrazu. Widz nie tylko widzi akcję, ale również odczuwa jej dynamikę i energię, co wzbogaca jego doświadczenie i pozwala na głębsze zaangażowanie w obraz.

4.4. Wzmocnienie emocji

Enkadr otwarty, poprzez umiejętne wykorzystanie przestrzeni negatywnej, może wzmocnić emocje w kadrze. Ta pusta przestrzeń, zamiast być jedynie pustką, staje się przestrzenią emocjonalną, która może wzbudzać w widzu różne uczucia. Przestrzeń negatywna może być wykorzystana do stworzenia wrażenia samotności, izolacji, ale również swobody i przestrzeni. To właśnie ta emocjonalna głębia enkadru otwartego pozwala na stworzenie bardziej angażującego i wzruszającego obrazu.

W filmie enkadr otwarty może być wykorzystywany do podkreślenia samotności i izolacji postaci. Na przykład, scena rozgrywająca się w pustym pokoju, z dużą ilością przestrzeni negatywnej wokół głównego bohatera, może wzbudzić w widzu poczucie samotności i depresji. Z drugiej strony, scena rozgrywająca się na otwartym polu, z dużą ilością przestrzeni negatywnej wokół postaci, może wzbudzić w widzu poczucie wolności i radości. W fotografii enkadr otwarty może być wykorzystywany do stworzenia wrażenia melancholii, tęsknoty lub nadziei. Na przykład, zdjęcie samotnego drzewa na polu, z dużą ilością przestrzeni negatywnej wokół niego, może wzbudzić w widzu poczucie melancholii i tęsknoty za czymś utraconym.

Wzmocnienie emocji poprzez enkadr otwarty pozwala na stworzenie bardziej emocjonalnie angażującego obrazu. Widz nie tylko widzi scenę, ale również odczuwa emocje, które ona wzbudza, co wzbogaca jego doświadczenie i pozwala na głębsze zaangażowanie w obraz.

5. Przykłady enkadru otwartego w kinie

Enkadr otwarty jest powszechnie stosowany w kinie, zwłaszcza w filmach o charakterze dramatycznym, akcji i thrillerze. Oto kilka przykładów filmów, które wykorzystują enkadr otwarty w sposób znaczący⁚

• “Ojciec chrzestny” (1972) ⸺ Film Francisa Forda Coppoli słynie z mistrzowskiej kompozycji kadrów. W wielu scenach, zwłaszcza podczas dialogów, widzimy głównych bohaterów w enkadrze otwartym, z dużą ilością przestrzeni negatywnej wokół nich; To podkreśla ich izolację i potęgę, a także sugeruje, że ich działania mają daleko idące konsekwencje.
• “Pulp Fiction” (1994) ‒ Film Quentina Tarantino charakteryzuje się dynamiczną kompozycją kadrów i nietypowymi ujęciami. Enkadr otwarty jest często wykorzystywany w scenach dialogowych, aby podkreślić napięcie i niepewność. Przestrzeń negatywna wokół bohaterów sugeruje, że coś może się wydarzyć w każdej chwili.
• “Birdman” (2014) ‒ Film Alejandro G. Iñárritu to przykład wykorzystania enkadru otwartego do stworzenia wrażenia ciągłości i dynamiki. Długie ujęcia, w których kamera porusza się płynnie po planie, często wykorzystują enkadr otwarty, aby podkreślić ruch i energię. Przestrzeń negatywna sugeruje, że akcja może się rozwijać w dowolnym kierunku, a bohaterowie są w ciągłym ruchu.

Te przykłady pokazują, jak enkadr otwarty może być skutecznie wykorzystywany w filmie do budowania napięcia, podkreślania emocji i tworzenia dynamicznych i angażujących obrazów.

5.1. “Ojciec chrzestny”

W “Ojcu chrzestnym” Francisa Forda Coppoli, enkadr otwarty pełni kluczową rolę w budowaniu napięcia i podkreślaniu potęgi głównego bohatera, Dona Vito Corleone. W wielu scenach, zwłaszcza podczas dialogów, widzimy Dona Vito w enkadrze otwartym, z dużą ilością przestrzeni negatywnej wokół niego. Ta pustka wokół niego nie jest przypadkowa, ale podkreśla jego izolację, władzę i kontrolę nad otoczeniem.

Na przykład, w scenie, w której Don Vito rozmawia z synem, Michaelem, o przyszłości rodziny, widzimy Dona Vito siedzącego na krześle, z dużą ilością przestrzeni negatywnej wokół niego. Ta przestrzeń podkreśla jego dominację i władzę, a także sugeruje, że jego decyzje mają daleko idące konsekwencje. Podobnie, w scenie, w której Don Vito spotyka się z innymi bossami mafijnymi, widzimy go siedzącego na czele stołu, z dużą ilością przestrzeni negatywnej wokół niego. To podkreśla jego pozycję lidera i jego kontrolę nad sytuacją.

Enkadr otwarty w “Ojcu chrzestnym” nie tylko podkreśla potęgę Dona Vito, ale także sugeruje, że jego działania mają daleko idące konsekwencje. Przestrzeń negatywna wokół niego działa jak przestrzeń do rozmyślań, skłaniając widza do zastanowienia się nad naturą władzy i jej wpływem na życie innych.

5.2. “Pulp Fiction”

W “Pulp Fiction” Quentina Tarantino enkadr otwarty jest wykorzystywany w sposób niezwykle dynamiczny i niekonwencjonalny. Tarantino, znany ze swojego nietypowego podejścia do narracji i kompozycji kadrów, często wykorzystuje enkadr otwarty w scenach dialogowych, aby podkreślić napięcie, niepewność i chaos. Przestrzeń negatywna wokół bohaterów nie jest statyczna, ale pulsuje energią i sugeruje, że coś może się wydarzyć w każdej chwili.

Na przykład, w scenie, w której Jules i Vincent rozmawiają w samochodzie, widzimy ich w enkadrze otwartym, z dużą ilością przestrzeni negatywnej wokół nich. Ta przestrzeń podkreśla ich izolację i niepewność, a także sugeruje, że ich rozmowa może przerodzić się w przemoc. Podobnie, w scenie, w której Mia i Vincent tańczą w klubie, widzimy ich w enkadrze otwartym, z dużą ilością przestrzeni negatywnej wokół nich. Ta przestrzeń podkreśla ich samotność i niepewność, a także sugeruje, że ich relacja jest pełna napięcia i niepewności.

Enkadr otwarty w “Pulp Fiction” nie tylko podkreśla dynamikę i chaos, ale także tworzy specyficzny klimat, który charakteryzuje się niepewnością i napięciem. Przestrzeń negatywna wokół bohaterów działa jak przestrzeń do rozmyślań, skłaniając widza do zastanowienia się nad naturą przemocy i jej wpływem na życie innych.

5.3. “Birdman”

W filmie “Birdman” Alejandro G. Iñárritu enkadr otwarty jest wykorzystywany do stworzenia wrażenia ciągłości i dynamiki. Film został nakręcony w długich ujęciach, w których kamera porusza się płynnie po planie, często wykorzystując enkadr otwarty, aby podkreślić ruch i energię. Przestrzeń negatywna w “Birdman” nie jest statyczna, ale pulsuje życiem, sugerując, że akcja może się rozwijać w dowolnym kierunku, a bohaterowie są w ciągłym ruchu.

Na przykład, w scenie, w której Riggan Thomson, główny bohater, przygotowuje się do premiery swojej sztuki, widzimy go w enkadrze otwartym, z dużą ilością przestrzeni negatywnej wokół niego. Ta przestrzeń podkreśla jego izolację i niepewność, a także sugeruje, że jego życie jest pełne chaosu i niepewności. Podobnie, w scenie, w której Riggan spotyka się z dziennikarzem, widzimy ich w enkadrze otwartym, z dużą ilością przestrzeni negatywnej wokół nich. Ta przestrzeń podkreśla ich samotność i niepewność, a także sugeruje, że ich rozmowa może przerodzić się w konflikt.

Enkadr otwarty w “Birdman” nie tylko podkreśla dynamikę i chaos, ale także tworzy specyficzny klimat, który charakteryzuje się ciągłym ruchem i niepewnością. Przestrzeń negatywna wokół bohaterów działa jak przestrzeń do rozmyślań, skłaniając widza do zastanowienia się nad naturą rzeczywistości i jej wpływem na życie innych.