Endrina: Przewodnik po Śliwce Tarninie

Endrina, znana również jako śliwka tarnina, to niewielki, kolczasty krzew należący do rodziny różowatych (Rosaceae)․ Roślina ta jest ceniona zarówno ze względu na swoje walory ozdobne, jak i właściwości lecznicze oraz kulinarne․

Endrina (Prunus spinosa), znana również jako śliwka tarnina, to gatunek krzewu należącego do rodziny różowatych (Rosaceae)․ Jest to roślina dziko rosnąca, występująca w Europie, Azji Zachodniej i północnej Afryce․ Endrina charakteryzuje się kolczastymi gałęziami, drobnymi, biało-różowymi kwiatami oraz małymi, kulistymi owocami o ciemnofioletowej skórce i cierpkim smaku․

Od wieków endrina była wykorzystywana w tradycyjnej medycynie ludowej jako środek leczniczy, a jej owoce służyły do produkcji nalewek, syropów i dżemów․ Współcześnie, ze względu na bogactwo witamin i minerałów, endrina zyskuje coraz większe uznanie jako składnik zdrowej diety․

Niniejszy przewodnik ma na celu przedstawienie kompleksowej wiedzy o endrinie, obejmując jej klasyfikację botaniczną, morfologię, ekologię, właściwości, uprawę, zastosowania, a także znaczenie historyczne i kulturowe․

Endrina (Prunus spinosa), znana również jako śliwka tarnina, to gatunek krzewu należącego do rodziny różowatych (Rosaceae)․ Jest to roślina dziko rosnąca, występująca w Europie, Azji Zachodniej i północnej Afryce․ Endrina charakteryzuje się kolczastymi gałęziami, drobnymi, biało-różowymi kwiatami oraz małymi, kulistymi owocami o ciemnofioletowej skórce i cierpkim smaku․

Od wieków endrina była wykorzystywana w tradycyjnej medycynie ludowej jako środek leczniczy, a jej owoce służyły do produkcji nalewek, syropów i dżemów․ Współcześnie, ze względu na bogactwo witamin i minerałów, endrina zyskuje coraz większe uznanie jako składnik zdrowej diety․

Niniejszy przewodnik ma na celu przedstawienie kompleksowej wiedzy o endrinie, obejmując jej klasyfikację botaniczną, morfologię, ekologię, właściwości, uprawę, zastosowania, a także znaczenie historyczne i kulturowe․

2․Rodzaj i Gatunek

Endrina należy do rodzaju Prunus, który obejmuje wiele gatunków drzew i krzewów owocowych, takich jak śliwka domowa (Prunus domestica), wiśnia (Prunus cerasus) czy brzoskwinia (Prunus persica)․ Gatunkiem typowym dla endriny jest Prunus spinosa․

Endrina (Prunus spinosa), znana również jako śliwka tarnina, to gatunek krzewu należącego do rodziny różowatych (Rosaceae)․ Jest to roślina dziko rosnąca, występująca w Europie, Azji Zachodniej i północnej Afryce․ Endrina charakteryzuje się kolczastymi gałęziami, drobnymi, biało-różowymi kwiatami oraz małymi, kulistymi owocami o ciemnofioletowej skórce i cierpkim smaku․

Od wieków endrina była wykorzystywana w tradycyjnej medycynie ludowej jako środek leczniczy, a jej owoce służyły do produkcji nalewek, syropów i dżemów․ Współcześnie, ze względu na bogactwo witamin i minerałów, endrina zyskuje coraz większe uznanie jako składnik zdrowej diety․

Niniejszy przewodnik ma na celu przedstawienie kompleksowej wiedzy o endrinie, obejmując jej klasyfikację botaniczną, morfologię, ekologię, właściwości, uprawę, zastosowania, a także znaczenie historyczne i kulturowe․

2;Rodzaj i Gatunek

Endrina należy do rodzaju Prunus, który obejmuje wiele gatunków drzew i krzewów owocowych, takich jak śliwka domowa (Prunus domestica), wiśnia (Prunus cerasus) czy brzoskwinia (Prunus persica)․ Gatunkiem typowym dla endriny jest Prunus spinosa․ Nazwa rodzajowa Prunus pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego “śliwkę”, natomiast nazwa gatunkowa spinosa odnosi się do kolczastych gałęzi charakterystycznych dla tego gatunku․

Endrina (Prunus spinosa), znana również jako śliwka tarnina, to gatunek krzewu należącego do rodziny różowatych (Rosaceae)․ Jest to roślina dziko rosnąca, występująca w Europie, Azji Zachodniej i północnej Afryce․ Endrina charakteryzuje się kolczastymi gałęziami, drobnymi, biało-różowymi kwiatami oraz małymi, kulistymi owocami o ciemnofioletowej skórce i cierpkim smaku․

Od wieków endrina była wykorzystywana w tradycyjnej medycynie ludowej jako środek leczniczy, a jej owoce służyły do produkcji nalewek, syropów i dżemów․ Współcześnie, ze względu na bogactwo witamin i minerałów, endrina zyskuje coraz większe uznanie jako składnik zdrowej diety․

Niniejszy przewodnik ma na celu przedstawienie kompleksowej wiedzy o endrinie, obejmując jej klasyfikację botaniczną, morfologię, ekologię, właściwości, uprawę, zastosowania, a także znaczenie historyczne i kulturowe․

2․Rodzaj i Gatunek

Endrina należy do rodzaju Prunus, który obejmuje wiele gatunków drzew i krzewów owocowych, takich jak śliwka domowa (Prunus domestica), wiśnia (Prunus cerasus) czy brzoskwinia (Prunus persica)․ Gatunkiem typowym dla endriny jest Prunus spinosa․ Nazwa rodzajowa Prunus pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego “śliwkę”, natomiast nazwa gatunkowa spinosa odnosi się do kolczastych gałęzi charakterystycznych dla tego gatunku․

2․Synonimy

W literaturze botanicznej można spotkać wiele synonimów dla Prunus spinosa, np․ Prunus aculeata, Prunus nigra czy Prunus sylvestris․ Te nazwy odzwierciedlają różnorodność nazw zwyczajowych, które są używane w różnych regionach świata․

Endrina (Prunus spinosa), znana również jako śliwka tarnina, to gatunek krzewu należącego do rodziny różowatych (Rosaceae)․ Jest to roślina dziko rosnąca, występująca w Europie, Azji Zachodniej i północnej Afryce․ Endrina charakteryzuje się kolczastymi gałęziami, drobnymi, biało-różowymi kwiatami oraz małymi, kulistymi owocami o ciemnofioletowej skórce i cierpkim smaku․

Od wieków endrina była wykorzystywana w tradycyjnej medycynie ludowej jako środek leczniczy, a jej owoce służyły do produkcji nalewek, syropów i dżemów․ Współcześnie, ze względu na bogactwo witamin i minerałów, endrina zyskuje coraz większe uznanie jako składnik zdrowej diety․

Niniejszy przewodnik ma na celu przedstawienie kompleksowej wiedzy o endrinie, obejmując jej klasyfikację botaniczną, morfologię, ekologię, właściwości, uprawę, zastosowania, a także znaczenie historyczne i kulturowe․

2․Rodzaj i Gatunek

Endrina należy do rodzaju Prunus, który obejmuje wiele gatunków drzew i krzewów owocowych, takich jak śliwka domowa (Prunus domestica), wiśnia (Prunus cerasus) czy brzoskwinia (Prunus persica)․ Gatunkiem typowym dla endriny jest Prunus spinosa․ Nazwa rodzajowa Prunus pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego “śliwkę”, natomiast nazwa gatunkowa spinosa odnosi się do kolczastych gałęzi charakterystycznych dla tego gatunku․

2․Synonimy

W literaturze botanicznej można spotkać wiele synonimów dla Prunus spinosa, np․ Prunus aculeata, Prunus nigra czy Prunus sylvestris․ Te nazwy odzwierciedlają różnorodność nazw zwyczajowych, które są używane w różnych regionach świata․

2․3․ Taksonomia

Taksonomia endriny jest złożona i podlega ciągłym badaniom․ Współczesne badania genetyczne wskazują, że Prunus spinosa jest blisko spokrewniony z innymi gatunkami z rodzaju Prunus, takimi jak śliwka domowa (Prunus domestica) i wiśnia (Prunus cerasus)․

Endrina (Prunus spinosa), znana również jako śliwka tarnina, to gatunek krzewu należącego do rodziny różowatych (Rosaceae)․ Jest to roślina dziko rosnąca, występująca w Europie, Azji Zachodniej i północnej Afryce․ Endrina charakteryzuje się kolczastymi gałęziami, drobnymi, biało-różowymi kwiatami oraz małymi, kulistymi owocami o ciemnofioletowej skórce i cierpkim smaku․

Od wieków endrina była wykorzystywana w tradycyjnej medycynie ludowej jako środek leczniczy, a jej owoce służyły do produkcji nalewek, syropów i dżemów․ Współcześnie, ze względu na bogactwo witamin i minerałów, endrina zyskuje coraz większe uznanie jako składnik zdrowej diety․

Niniejszy przewodnik ma na celu przedstawienie kompleksowej wiedzy o endrinie, obejmując jej klasyfikację botaniczną, morfologię, ekologię, właściwości, uprawę, zastosowania, a także znaczenie historyczne i kulturowe․

2․Rodzaj i Gatunek

Endrina należy do rodzaju Prunus, który obejmuje wiele gatunków drzew i krzewów owocowych, takich jak śliwka domowa (Prunus domestica), wiśnia (Prunus cerasus) czy brzoskwinia (Prunus persica)․ Gatunkiem typowym dla endriny jest Prunus spinosa․ Nazwa rodzajowa Prunus pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego “śliwkę”, natomiast nazwa gatunkowa spinosa odnosi się do kolczastych gałęzi charakterystycznych dla tego gatunku․

2․Synonimy

W literaturze botanicznej można spotkać wiele synonimów dla Prunus spinosa, np․ Prunus aculeata, Prunus nigra czy Prunus sylvestris․ Te nazwy odzwierciedlają różnorodność nazw zwyczajowych, które są używane w różnych regionach świata․

2․Taksonomia

Taksonomia endriny jest złożona i podlega ciągłym badaniom․ Współczesne badania genetyczne wskazują, że Prunus spinosa jest blisko spokrewniony z innymi gatunkami z rodzaju Prunus, takimi jak śliwka domowa (Prunus domestica) i wiśnia (Prunus cerasus)․

Endrina to krzew o pokroju krzaczastym, dorastający do wysokości od 2 do 5 metrów․ Charakteryzuje się silnie rozgałęzionymi, kolczastymi gałęziami, które tworzą gęste, nieprzepuszczalne zarośla․

Endrina (Prunus spinosa), znana również jako śliwka tarnina, to gatunek krzewu należącego do rodziny różowatych (Rosaceae)․ Jest to roślina dziko rosnąca, występująca w Europie, Azji Zachodniej i północnej Afryce․ Endrina charakteryzuje się kolczastymi gałęziami, drobnymi, biało-różowymi kwiatami oraz małymi, kulistymi owocami o ciemnofioletowej skórce i cierpkim smaku․

Od wieków endrina była wykorzystywana w tradycyjnej medycynie ludowej jako środek leczniczy, a jej owoce służyły do produkcji nalewek, syropów i dżemów․ Współcześnie, ze względu na bogactwo witamin i minerałów, endrina zyskuje coraz większe uznanie jako składnik zdrowej diety․

Niniejszy przewodnik ma na celu przedstawienie kompleksowej wiedzy o endrinie, obejmując jej klasyfikację botaniczną, morfologię, ekologię, właściwości, uprawę, zastosowania, a także znaczenie historyczne i kulturowe․

2․Rodzaj i Gatunek

Endrina należy do rodzaju Prunus, który obejmuje wiele gatunków drzew i krzewów owocowych, takich jak śliwka domowa (Prunus domestica), wiśnia (Prunus cerasus) czy brzoskwinia (Prunus persica)․ Gatunkiem typowym dla endriny jest Prunus spinosa․ Nazwa rodzajowa Prunus pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego “śliwkę”, natomiast nazwa gatunkowa spinosa odnosi się do kolczastych gałęzi charakterystycznych dla tego gatunku․

2․Synonimy

W literaturze botanicznej można spotkać wiele synonimów dla Prunus spinosa, np․ Prunus aculeata, Prunus nigra czy Prunus sylvestris․ Te nazwy odzwierciedlają różnorodność nazw zwyczajowych, które są używane w różnych regionach świata․

2․Taksonomia

Taksonomia endriny jest złożona i podlega ciągłym badaniom․ Współczesne badania genetyczne wskazują, że Prunus spinosa jest blisko spokrewniony z innymi gatunkami z rodzaju Prunus, takimi jak śliwka domowa (Prunus domestica) i wiśnia (Prunus cerasus)․

Endrina to krzew o pokroju krzaczastym, dorastający do wysokości od 2 do 5 metrów․ Charakteryzuje się silnie rozgałęzionymi, kolczastymi gałęziami, które tworzą gęste, nieprzepuszczalne zarośla․

3․Pokrój i Rozmiar

Endrina to krzew o pokroju krzaczastym, charakteryzujący się gęstym, rozgałęzionym pokrojem․ Dorasta do wysokości od 2 do 5 metrów, rzadziej osiągając 7 metrów․

Endrina (Prunus spinosa), znana również jako śliwka tarnina, to gatunek krzewu należącego do rodziny różowatych (Rosaceae)․ Jest to roślina dziko rosnąca, występująca w Europie, Azji Zachodniej i północnej Afryce․ Endrina charakteryzuje się kolczastymi gałęziami, drobnymi, biało-różowymi kwiatami oraz małymi, kulistymi owocami o ciemnofioletowej skórce i cierpkim smaku․

Od wieków endrina była wykorzystywana w tradycyjnej medycynie ludowej jako środek leczniczy, a jej owoce służyły do produkcji nalewek, syropów i dżemów․ Współcześnie, ze względu na bogactwo witamin i minerałów, endrina zyskuje coraz większe uznanie jako składnik zdrowej diety․

Niniejszy przewodnik ma na celu przedstawienie kompleksowej wiedzy o endrinie, obejmując jej klasyfikację botaniczną, morfologię, ekologię, właściwości, uprawę, zastosowania, a także znaczenie historyczne i kulturowe․

2․Rodzaj i Gatunek

Endrina należy do rodzaju Prunus, który obejmuje wiele gatunków drzew i krzewów owocowych, takich jak śliwka domowa (Prunus domestica), wiśnia (Prunus cerasus) czy brzoskwinia (Prunus persica)․ Gatunkiem typowym dla endriny jest Prunus spinosa․ Nazwa rodzajowa Prunus pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego “śliwkę”, natomiast nazwa gatunkowa spinosa odnosi się do kolczastych gałęzi charakterystycznych dla tego gatunku․

2․Synonimy

W literaturze botanicznej można spotkać wiele synonimów dla Prunus spinosa, np․ Prunus aculeata, Prunus nigra czy Prunus sylvestris․ Te nazwy odzwierciedlają różnorodność nazw zwyczajowych, które są używane w różnych regionach świata․

2․Taksonomia

Taksonomia endriny jest złożona i podlega ciągłym badaniom․ Współczesne badania genetyczne wskazują, że Prunus spinosa jest blisko spokrewniony z innymi gatunkami z rodzaju Prunus, takimi jak śliwka domowa (Prunus domestica) i wiśnia (Prunus cerasus)․

Endrina to krzew o pokroju krzaczastym, dorastający do wysokości od 2 do 5 metrów․ Charakteryzuje się silnie rozgałęzionymi, kolczastymi gałęziami, które tworzą gęste, nieprzepuszczalne zarośla․

3․Pokrój i Rozmiar

Endrina to krzew o pokroju krzaczastym, charakteryzujący się gęstym, rozgałęzionym pokrojem․ Dorasta do wysokości od 2 do 5 metrów, rzadziej osiągając 7 metrów․

3․Liście

Liście endriny są odwrotnie jajowate, o długości od 2 do 5 cm, z ząbkowanym brzegiem․ Mają ciemnozielony kolor od góry i jaśniejszy od spodu․ Liście są gęsto owłosione, szczególnie na spodniej stronie․

Endrina (Prunus spinosa), znana również jako śliwka tarnina, to gatunek krzewu należącego do rodziny różowatych (Rosaceae)․ Jest to roślina dziko rosnąca, występująca w Europie, Azji Zachodniej i północnej Afryce․ Endrina charakteryzuje się kolczastymi gałęziami, drobnymi, biało-różowymi kwiatami oraz małymi, kulistymi owocami o ciemnofioletowej skórce i cierpkim smaku․

Od wieków endrina była wykorzystywana w tradycyjnej medycynie ludowej jako środek leczniczy, a jej owoce służyły do produkcji nalewek, syropów i dżemów․ Współcześnie, ze względu na bogactwo witamin i minerałów, endrina zyskuje coraz większe uznanie jako składnik zdrowej diety․

Niniejszy przewodnik ma na celu przedstawienie kompleksowej wiedzy o endrinie, obejmując jej klasyfikację botaniczną, morfologię, ekologię, właściwości, uprawę, zastosowania, a także znaczenie historyczne i kulturowe․

2․Rodzaj i Gatunek

Endrina należy do rodzaju Prunus, który obejmuje wiele gatunków drzew i krzewów owocowych, takich jak śliwka domowa (Prunus domestica), wiśnia (Prunus cerasus) czy brzoskwinia (Prunus persica)․ Gatunkiem typowym dla endriny jest Prunus spinosa․ Nazwa rodzajowa Prunus pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego “śliwkę”, natomiast nazwa gatunkowa spinosa odnosi się do kolczastych gałęzi charakterystycznych dla tego gatunku․

2․Synonimy

W literaturze botanicznej można spotkać wiele synonimów dla Prunus spinosa, np․ Prunus aculeata, Prunus nigra czy Prunus sylvestris․ Te nazwy odzwierciedlają różnorodność nazw zwyczajowych, które są używane w różnych regionach świata․

2․Taksonomia

Taksonomia endriny jest złożona i podlega ciągłym badaniom․ Współczesne badania genetyczne wskazują, że Prunus spinosa jest blisko spokrewniony z innymi gatunkami z rodzaju Prunus, takimi jak śliwka domowa (Prunus domestica) i wiśnia (Prunus cerasus)․

Endrina to krzew o pokroju krzaczastym, dorastający do wysokości od 2 do 5 metrów․ Charakteryzuje się silnie rozgałęzionymi, kolczastymi gałęziami, które tworzą gęste, nieprzepuszczalne zarośla․

3․Pokrój i Rozmiar

Endrina to krzew o pokroju krzaczastym, charakteryzujący się gęstym, rozgałęzionym pokrojem․ Dorasta do wysokości od 2 do 5 metrów, rzadziej osiągając 7 metrów․

3․Liście

Liście endriny są odwrotnie jajowate, o długości od 2 do 5 cm, z ząbkowanym brzegiem․ Mają ciemnozielony kolor od góry i jaśniejszy od spodu․ Liście są gęsto owłosione, szczególnie na spodniej stronie․

3․Kwiaty

Kwiaty endriny są drobne, o średnicy około 1 cm, z pięcioma białymi lub różowawymi płatkami․ Kwitną wczesną wiosną, przed rozwojem liści, tworząc gęste, białe skupiska na gałęziach․

Endrina (Prunus spinosa), znana również jako śliwka tarnina, to gatunek krzewu należącego do rodziny różowatych (Rosaceae)․ Jest to roślina dziko rosnąca, występująca w Europie, Azji Zachodniej i północnej Afryce․ Endrina charakteryzuje się kolczastymi gałęziami, drobnymi, biało-różowymi kwiatami oraz małymi, kulistymi owocami o ciemnofioletowej skórce i cierpkim smaku․

Od wieków endrina była wykorzystywana w tradycyjnej medycynie ludowej jako środek leczniczy, a jej owoce służyły do produkcji nalewek, syropów i dżemów․ Współcześnie, ze względu na bogactwo witamin i minerałów, endrina zyskuje coraz większe uznanie jako składnik zdrowej diety․

Niniejszy przewodnik ma na celu przedstawienie kompleksowej wiedzy o endrinie, obejmując jej klasyfikację botaniczną, morfologię, ekologię, właściwości, uprawę, zastosowania, a także znaczenie historyczne i kulturowe․

2․Rodzaj i Gatunek

Endrina należy do rodzaju Prunus, który obejmuje wiele gatunków drzew i krzewów owocowych, takich jak śliwka domowa (Prunus domestica), wiśnia (Prunus cerasus) czy brzoskwinia (Prunus persica)․ Gatunkiem typowym dla endriny jest Prunus spinosa․ Nazwa rodzajowa Prunus pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego “śliwkę”, natomiast nazwa gatunkowa spinosa odnosi się do kolczastych gałęzi charakterystycznych dla tego gatunku․

2․Synonimy

W literaturze botanicznej można spotkać wiele synonimów dla Prunus spinosa, np․ Prunus aculeata, Prunus nigra czy Prunus sylvestris․ Te nazwy odzwierciedlają różnorodność nazw zwyczajowych, które są używane w różnych regionach świata․

2․Taksonomia

Taksonomia endriny jest złożona i podlega ciągłym badaniom․ Współczesne badania genetyczne wskazują, że Prunus spinosa jest blisko spokrewniony z innymi gatunkami z rodzaju Prunus, takimi jak śliwka domowa (Prunus domestica) i wiśnia (Prunus cerasus)․

Endrina to krzew o pokroju krzaczastym, dorastający do wysokości od 2 do 5 metrów․ Charakteryzuje się silnie rozgałęzionymi, kolczastymi gałęziami, które tworzą gęste, nieprzepuszczalne zarośla․

3․Pokrój i Rozmiar

Endrina to krzew o pokroju krzaczastym, charakteryzujący się gęstym, rozgałęzionym pokrojem․ Dorasta do wysokości od 2 do 5 metrów, rzadziej osiągając 7 metrów․

3․Liście

Liście endriny są odwrotnie jajowate, o długości od 2 do 5 cm, z ząbkowanym brzegiem․ Mają ciemnozielony kolor od góry i jaśniejszy od spodu․ Liście są gęsto owłosione, szczególnie na spodniej stronie․

3․Kwiaty

Kwiaty endriny są drobne, o średnicy około 1 cm, z pięcioma białymi lub różowawymi płatkami․ Kwitną wczesną wiosną, przed rozwojem liści, tworząc gęste, białe skupiska na gałęziach․

3․4․ Owoce

Owoce endriny są małe, kuliste, o średnicy od 1 do 2 cm․ Mają ciemnofioletową skórkę pokrytą woskowym nalotem, który nadaje im błyszczący wygląd․ Miąższ owocu jest twardy, soczysty i kwaśny, z cierpkim posmakiem․

Ochrona i Zrównoważony Rozwój

Endrina⁚ Przewodnik Kompletny

Wprowadzenie

Endrina (Prunus spinosa), znana również jako śliwka tarnina, to gatunek krzewu należącego do rodziny różowatych (Rosaceae)․ Jest to roślina dziko rosnąca, występująca w Europie, Azji Zachodniej i północnej Afryce․ Endrina charakteryzuje się kolczastymi gałęziami, drobnymi, biało-różowymi kwiatami oraz małymi, kulistymi owocami o ciemnofioletowej skórce i cierpkim smaku․

Od wieków endrina była wykorzystywana w tradycyjnej medycynie ludowej jako środek leczniczy, a jej owoce służyły do produkcji nalewek, syropów i dżemów․ Współcześnie, ze względu na bogactwo witamin i minerałów, endrina zyskuje coraz większe uznanie jako składnik zdrowej diety․

Niniejszy przewodnik ma na celu przedstawienie kompleksowej wiedzy o endrinie, obejmując jej klasyfikację botaniczną, morfologię, ekologię, właściwości, uprawę, zastosowania, a także znaczenie historyczne i kulturowe․

Klasyfikacja Botaniczna

2․Rodzaj i Gatunek

Endrina należy do rodzaju Prunus, który obejmuje wiele gatunków drzew i krzewów owocowych, takich jak śliwka domowa (Prunus domestica), wiśnia (Prunus cerasus) czy brzoskwinia (Prunus persica)․ Gatunkiem typowym dla endriny jest Prunus spinosa․ Nazwa rodzajowa Prunus pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego “śliwkę”, natomiast nazwa gatunkowa spinosa odnosi się do kolczastych gałęzi charakterystycznych dla tego gatunku․

2․Synonimy

W literaturze botanicznej można spotkać wiele synonimów dla Prunus spinosa, np․ Prunus aculeata, Prunus nigra czy Prunus sylvestris․ Te nazwy odzwierciedlają różnorodność nazw zwyczajowych, które są używane w różnych regionach świata․

2․Taksonomia

Taksonomia endriny jest złożona i podlega ciągłym badaniom․ Współczesne badania genetyczne wskazują, że Prunus spinosa jest blisko spokrewniony z innymi gatunkami z rodzaju Prunus, takimi jak śliwka domowa (Prunus domestica) i wiśnia (Prunus cerasus)․

Morfologia

Endrina to krzew o pokroju krzaczastym, dorastający do wysokości od 2 do 5 metrów․ Charakteryzuje się silnie rozgałęzionymi, kolczastymi gałęziami, które tworzą gęste, nieprzepuszczalne zarośla․

3․Pokrój i Rozmiar

Endrina to krzew o pokroju krzaczastym, charakteryzujący się gęstym, rozgałęzionym pokrojem․ Dorasta do wysokości od 2 do 5 metrów, rzadziej osiągając 7 metrów․

3․Liście

Liście endriny są odwrotnie jajowate, o długości od 2 do 5 cm, z ząbkowanym brzegiem․ Mają ciemnozielony kolor od góry i jaśniejszy od spodu․ Liście są gęsto owłosione, szczególnie na spodniej stronie․

3․Kwiaty

Kwiaty endriny są drobne, o średnicy około 1 cm, z pięcioma białymi lub różowawymi płatkami․ Kwitną wczesną wiosną, przed rozwojem liści, tworząc gęste, białe skupiska na gałęziach․

3․Owoce

Owoce endriny są małe, kuliste, o średnicy od 1 do 2 cm․ Mają ciemnofioletową skórkę pokrytą woskowym nalotem, który nadaje im błyszczący wygląd․ Miąższ owocu jest twardy, soczysty i kwaśny, z cierpkim posmakiem․

Ekologia i Dystrybucja

Endrina jest gatunkiem odpornym na mróz i suszę, preferuje stanowiska słoneczne lub półcieniste․