Anatomia i Histologia Serca

Anatomia i Histologia Serca

Serce, centralny organ układu krążenia, jest odpowiedzialne za pompowanie krwi do wszystkich tkanek organizmu, zapewniając tym samym dostarczanie tlenu i składników odżywczych oraz usuwanie produktów przemiany materii. Zrozumienie budowy i funkcji serca jest kluczowe dla poznania mechanizmów fizjologicznych i patofizjologicznych organizmu.

Wprowadzenie

Serce, będąc centralnym organem układu krążenia, pełni kluczową rolę w zapewnieniu ciągłego przepływu krwi przez organizm. Jest to mięśniowy narząd o kształcie stożka, położony w klatce piersiowej, pomiędzy płucami, lekko przesunięty w lewo. Jego rytmiczne skurcze i rozkurcze, generowane przez wyspecjalizowane komórki mięśniowe, napędzają krążenie krwi, dostarczając tlen i składniki odżywcze do wszystkich tkanek oraz usuwając produkty przemiany materii. Skuteczne funkcjonowanie serca jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania całego organizmu, a jego zaburzenia prowadzą do poważnych konsekwencji zdrowotnych.

Budowa Serca

Serce, jako narząd o złożonej budowie, składa się z kilku warstw, które pełnią specyficzne funkcje. Warstwy te, od zewnętrznej do wewnętrznej, to⁚

1. Perikardium ー błona otaczająca serce, chroniąca je przed uszkodzeniami mechanicznymi i zapewniająca prawidłowe ułożenie w klatce piersiowej. Składa się z dwóch warstw⁚ otrzewnej sercowej i otrzewnej parietalnej, pomiędzy którymi znajduje się jama wypełniona płynem surowiczym, zmniejszającym tarcie podczas skurczów serca.
2. Miokardium ー warstwa mięśniowa, odpowiedzialna za skurcze serca. Zbudowana jest z wyspecjalizowanych komórek mięśniowych sercowych, które charakteryzują się zdolnością do szybkiego i skoordynowanego skurczu, co umożliwia efektywne pompowanie krwi.
3. Endokardium — warstwa wewnętrzna, wyściełająca komory i przedsionki serca. Składa się z tkanki nabłonkowej, która zapewnia gładką powierzchnię, ułatwiając przepływ krwi i zapobiegając tworzeniu się zakrzepów.

Warstwy Serca

Serce, będąc złożonym organem, zbudowane jest z kilku warstw, każda z nich pełniąc specyficzną rolę w jego funkcjonowaniu. Te warstwy, od zewnętrznej do wewnętrznej, to⁚

1. Perikardium ー błona otaczająca serce, chroniąca je przed uszkodzeniami mechanicznymi i zapewniająca prawidłowe ułożenie w klatce piersiowej. Składa się z dwóch warstw⁚ otrzewnej sercowej i otrzewnej parietalnej, pomiędzy którymi znajduje się jama wypełniona płynem surowiczym, zmniejszającym tarcie podczas skurczów serca.
2. Miokardium — warstwa mięśniowa, odpowiedzialna za skurcze serca. Zbudowana jest z wyspecjalizowanych komórek mięśniowych sercowych, które charakteryzują się zdolnością do szybkiego i skoordynowanego skurczu, co umożliwia efektywne pompowanie krwi.
3. Endokardium — warstwa wewnętrzna, wyściełająca komory i przedsionki serca. Składa się z tkanki nabłonkowej, która zapewnia gładką powierzchnię, ułatwiając przepływ krwi i zapobiegając tworzeniu się zakrzepów.

Perikardium

Perikardium, będąc zewnętrzną warstwą otaczającą serce, pełni funkcję ochronną i stabilizującą. Składa się z dwóch warstw⁚

1. Warstwa wewnętrzna, otrzewną sercową, która bezpośrednio przylega do powierzchni serca, tworząc gładką powłokę, ułatwiającą ruch serca podczas skurczów.
2. Warstwa zewnętrzna ー otrzewną parietalną, która stanowi zewnętrzną powłokę perikardium, oddzieloną od otrzewnej sercowej jamą wypełnioną płynem surowiczym.

Płyn ten działa jako smar, zmniejszając tarcie między warstwami perikardium podczas skurczów serca, co zapobiega uszkodzeniom mechanicznym. Perikardium dodatkowo chroni serce przed nadmiernym rozciąganiem się podczas skurczów, zapewniając prawidłowe funkcjonowanie pompy sercowej.

Warstwa Wewnętrzna ー Otrzewną Sercową

Otrzewna sercowa, będąca wewnętrzną warstwą perikardium, jest cienką błoną, która bezpośrednio przylega do powierzchni serca. Jest zbudowana z tkanki łącznej pokrytej nabłonkiem mezotelialnym. Nabłonek ten tworzy gładką, śliską powierzchnię, ułatwiającą ruch serca podczas skurczów i rozkurczów. Otrzewna sercowa jest ściśle związana z mięśniem sercowym, a jej gładka powierzchnia minimalizuje tarcie między sercem a perikardium, co zapobiega uszkodzeniom mechanicznym. Warstwa ta odgrywa również rolę w utrzymaniu prawidłowego ułożenia serca w klatce piersiowej.

Warstwa Zewnętrzna ー Otrzewną Parietalną

Otrzewna parietalna, będąca zewnętrzną warstwą perikardium, jest grubsza od otrzewnej sercowej i zbudowana jest z tkanki łącznej włóknistej. Jest ona połączona z przeponą i innymi strukturami w klatce piersiowej, co zapewnia prawidłowe ułożenie serca w jamie klatki piersiowej; Między otrzewna parietalną a otrzewna sercową znajduje się jama wypełniona płynem surowiczym, który działa jako smar, zmniejszając tarcie między warstwami perikardium podczas skurczów serca. Płyn ten zapobiega również przywieraniu warstw do siebie, co jest szczególnie ważne podczas intensywnej pracy serca. Otrzewna parietalna pełni również funkcję ochronną, chroniąc serce przed urazami mechanicznymi.

Miokardium

Miokardium, będące środkową warstwą serca, stanowi jego część mięśniową, odpowiedzialną za skurcze i rozkurcze, które napędzają przepływ krwi przez organizm. Zbudowane jest z wyspecjalizowanych komórek mięśniowych sercowych, zwanych miocytami, które charakteryzują się zdolnością do szybkiego i skoordynowanego skurczu. Miocyty są połączone ze sobą za pomocą specjalnych połączeń zwanych dyskami przerywanymi, które umożliwiają przepływ impulsów elektrycznych między komórkami, zapewniając synchronizację skurczów. Miokardium jest podzielone na dwie warstwy⁚

1. Warstwa wewnętrzna, która tworzy mięśnie przedsionków, odpowiedzialne za pompowanie krwi do komór.
2. Warstwa zewnętrzna, która tworzy mięśnie komór, odpowiedzialne za pompowanie krwi do tętnic.

Komórki Mięśniowe Sercowe

Komórki mięśniowe sercowe, zwane miocytami, są wyspecjalizowanymi komórkami, które tworzą miokardium. Są one cylindryczne, rozgałęzione i posiadają jedno lub dwa jądra. Głównym elementem budowy miocytów są miofibryle — włókna białkowe, odpowiedzialne za skurcz komórki. Miofibryle zbudowane są z białek kurczliwych⁚ aktyny i miozyny, które ułożone są w charakterystyczne struktury zwane sarkomerami. Komórki mięśniowe sercowe są połączone ze sobą za pomocą specjalnych połączeń zwanych dyskami przerywanymi, które umożliwiają przepływ impulsów elektrycznych między komórkami, zapewniając synchronizację skurczów. Dzięki tej strukturze miokardium może działać jako jednolita jednostka funkcjonalna, co umożliwia efektywne pompowanie krwi.

Funkcja Miokardium

Miokardium, będąc warstwą mięśniową serca, pełni kluczową rolę w jego funkcjonowaniu. Jest odpowiedzialne za skurcze i rozkurcze, które napędzają przepływ krwi przez organizm. Skurcze miokardium są wywołane przez impulsy elektryczne, które rozchodzą się po tkance mięśniowej serca. Impulsy te są generowane przez węzeł zatokowo-przedsionkowy, który działa jako naturalny rozrusznik serca. Skurcz miokardium powoduje zmniejszenie objętości komór serca, co zwiększa ciśnienie krwi w ich wnętrzu. To ciśnienie wypycha krew do tętnic, a następnie do całego organizmu. Rozkurcz miokardium następuje po skurczu i pozwala na napełnienie komór krwią z przedsionków. Rytmiczne skurcze i rozkurcze miokardium, sterowane przez układ przewodzenia bodźców w sercu, zapewniają ciągły i efektywny przepływ krwi przez organizm.

Endokardium

Endokardium, będące wewnętrzną warstwą serca, stanowi gładką wyściółkę komór i przedsionków. Jest zbudowane z tkanki łącznej pokrytej nabłonkiem śródbłonkowym. Nabłonek ten tworzy gładką powierzchnię, która ułatwia przepływ krwi i zapobiega tworzeniu się zakrzepów. Endokardium zawiera również sieć naczyń krwionośnych i nerwów, które odżywiają tkankę mięśniową serca i regulują jego czynność. Endokardium stanowi również warstwę, która oddziela krew krążącą w sercu od tkanki mięśniowej miokardium. Wewnątrz endokardium znajdują się również struktury zwane zastawkami, które regulują przepływ krwi między komorami i przedsionkami, zapobiegając jej cofaniu się.

Wyściółka Komórkowa

Wyściółka komórkowa endokardium tworzona jest przez nabłonek śródbłonkowy, który stanowi cienką warstwę komórek płaskich, ściśle do siebie przylegających. Nabłonek ten tworzy gładką powierzchnię, która ułatwia przepływ krwi i zapobiega tworzeniu się zakrzepów. Komórki nabłonka śródbłonka są również odpowiedzialne za produkcję substancji, które regulują krzepnięcie krwi i zapobiegają przywieraniu komórek krwi do ścian naczyń krwionośnych. Wewnątrz endokardium znajduje się również cienka warstwa tkanki łącznej, która zawiera naczynia krwionośne i nerwy, odżywiające tkankę mięśniową serca i regulujące jego czynność.

Funkcja Endokardium

Endokardium, będąc wewnętrzną warstwą serca, pełni kluczową rolę w jego prawidłowym funkcjonowaniu. Gładka powierzchnia endokardium, utworzona przez nabłonek śródbłonkowy, ułatwia przepływ krwi przez komory i przedsionki serca, minimalizując opór i zapobiegając tworzeniu się zakrzepów. Komórki nabłonka śródbłonka produkują również substancje, które regulują krzepnięcie krwi i zapobiegają przywieraniu komórek krwi do ścian naczyń krwionośnych. Endokardium zawiera również sieć naczyń krwionośnych i nerwów, które odżywiają tkankę mięśniową serca i regulują jego czynność. Dodatkowo, endokardium stanowi warstwę, która oddziela krew krążącą w sercu od tkanki mięśniowej miokardium, zapewniając prawidłowe funkcjonowanie pompy sercowej.

Histologia Serca

Histologia serca zajmuje się badaniem budowy mikroskopowej tego narządu, skupiając się na analizie tkanek i komórek, które go tworzą. Serce zbudowane jest z różnych typów tkanek, które współdziałają ze sobą, zapewniając prawidłowe funkcjonowanie pompy sercowej. Głównymi tkankami budującymi serce są⁚

1. Tkanki mięśniowe, które stanowią podstawę miokardium, odpowiedzialnego za skurcze serca.
2. Tkanki łącznej, które tworzą szkielet serca, zapewniają jego strukturę i elastyczność, a także stanowią rusztowanie dla naczyń krwionośnych i nerwów.

Tkanki Serca

Serce, jako złożony narząd, zbudowane jest z różnych typów tkanek, które współdziałają ze sobą, zapewniając prawidłowe funkcjonowanie pompy sercowej. Głównymi tkankami budującymi serce są⁚

1. Tkanki mięśniowe, które stanowią podstawę miokardium, odpowiedzialnego za skurcze serca. Tkanki mięśniowe serca charakteryzują się specyficzną budową i funkcją, umożliwiającą szybkie i skoordynowane skurcze, niezbędne do efektywnego pompowania krwi.
2. Tkanki łącznej, które tworzą szkielet serca, zapewniają jego strukturę i elastyczność, a także stanowią rusztowanie dla naczyń krwionośnych i nerwów. Tkanki łącznej pełnią również funkcję ochronną, chroniąc serce przed uszkodzeniami mechanicznymi.

Tkanki Mięśniowe

Tkanki mięśniowe stanowią podstawę miokardium, odpowiedzialnego za skurcze serca. Są one zbudowane z wyspecjalizowanych komórek mięśniowych sercowych, zwanych miocytami. Miocyty są cylindryczne, rozgałęzione i posiadają jedno lub dwa jądra. Charakteryzują się obecnością miofibryli ー włókien białkowych, odpowiedzialnych za skurcz komórki. Miofibryle zbudowane są z białek kurczliwych⁚ aktyny i miozyny, które ułożone są w charakterystyczne struktury zwane sarkomerami. Komórki mięśniowe sercowe są połączone ze sobą za pomocą specjalnych połączeń zwanych dyskami przerywanymi, które umożliwiają przepływ impulsów elektrycznych między komórkami, zapewniając synchronizację skurczów. Dzięki tej strukturze miokardium może działać jako jednolita jednostka funkcjonalna, co umożliwia efektywne pompowanie krwi.

Mięsień Sercowy

Mięsień sercowy, będąc tkanką mięśniową budującą miokardium, charakteryzuje się specyficzną budową i funkcją, umożliwiającą szybkie i skoordynowane skurcze, niezbędne do efektywnego pompowania krwi. Jest zbudowany z wyspecjalizowanych komórek mięśniowych sercowych, zwanych miocytami, które są cylindryczne, rozgałęzione i posiadają jedno lub dwa jądra. Miocyty charakteryzują się obecnością miofibryli ー włókien białkowych, odpowiedzialnych za skurcz komórki. Miofibryle zbudowane są z białek kurczliwych⁚ aktyny i miozyny, które ułożone są w charakterystyczne struktury zwane sarkomerami. Komórki mięśniowe sercowe są połączone ze sobą za pomocą specjalnych połączeń zwanych dyskami przerywanymi, które umożliwiają przepływ impulsów elektrycznych między komórkami, zapewniając synchronizację skurczów.

Funkcja Mięśnia Sercowego

Mięsień sercowy, będąc tkanką mięśniową budującą miokardium, pełni kluczową rolę w funkcjonowaniu serca. Jest odpowiedzialny za skurcze i rozkurcze, które napędzają przepływ krwi przez organizm. Skurcze mięśnia sercowego są wywołane przez impulsy elektryczne, które rozchodzą się po tkance mięśniowej serca. Impulsy te są generowane przez węzeł zatokowo-przedsionkowy, który działa jako naturalny rozrusznik serca. Skurcz mięśnia sercowego powoduje zmniejszenie objętości komór serca, co zwiększa ciśnienie krwi w ich wnętrzu. To ciśnienie wypycha krew do tętnic, a następnie do całego organizmu. Rozkurcz mięśnia sercowego następuje po skurczu i pozwala na napełnienie komór krwią z przedsionków. Rytmiczne skurcze i rozkurcze mięśnia sercowego, sterowane przez układ przewodzenia bodźców w sercu, zapewniają ciągły i efektywny przepływ krwi przez organizm.

Tkanki Łączne

Tkanki łącznej w sercu pełnią wiele ważnych funkcji, zapewniając jego strukturę, elastyczność i ochronę. Tworzą szkielet serca, który zapewnia jego kształt i stabilność, a także stanowi rusztowanie dla naczyń krwionośnych i nerwów. Tkanki łącznej znajdują się w perikardium, endokardium i miokardium, gdzie tworzą różne struktury, takie jak⁚

1. Zastawki sercowe, które regulują przepływ krwi między komorami i przedsionkami, zapobiegając jej cofaniu się.
2. Włókna kolagenowe i elastyczne, które nadają sercu elastyczność i wytrzymałość.
3. Naczynia krwionośne, które dostarczają tlen i składniki odżywcze do komórek mięśniowych serca.

Funkcja Tkanki Łącznej

Tkanki łącznej w sercu pełnią wiele ważnych funkcji, zapewniając jego strukturę, elastyczność i ochronę. Tworzą szkielet serca, który zapewnia jego kształt i stabilność, a także stanowi rusztowanie dla naczyń krwionośnych i nerwów. Tkanki łącznej znajdują się w perikardium, endokardium i miokardium, gdzie tworzą różne struktury, takie jak⁚

1. Zastawki sercowe, które regulują przepływ krwi między komorami i przedsionkami, zapobiegając jej cofaniu się.
2. Włókna kolagenowe i elastyczne, które nadają sercu elastyczność i wytrzymałość.
3. Naczynia krwionośne, które dostarczają tlen i składniki odżywcze do komórek mięśniowych serca.

Komórki Serca

Serce, jako złożony narząd, zbudowane jest z różnych typów komórek, które współdziałają ze sobą, zapewniając prawidłowe funkcjonowanie pompy sercowej. Głównymi typami komórek serca są⁚

1. Miocyty ー komórki mięśniowe sercowe, odpowiedzialne za skurcze serca. Miocyty charakteryzują się specyficzną budową i funkcją, umożliwiającą szybkie i skoordynowane skurcze, niezbędne do efektywnego pompowania krwi. Wyróżnia się dwa rodzaje miocytów⁚ miocyty robocze i miocyty przewodzące.
2. Komórki przewodzące — wyspecjalizowane komórki, które tworzą układ przewodzenia bodźców w sercu. Komórki te generują i przewodzą impulsy elektryczne, które sterują skurczami mięśnia sercowego. Układ przewodzenia bodźców zapewnia synchronizację skurczów różnych części serca, co umożliwia efektywne pompowanie krwi.

Miocyty

Miocyty, będące komórkami mięśniowymi sercowymi, stanowią podstawowy element budowy miokardium. Są one cylindryczne, rozgałęzione i posiadają jedno lub dwa jądra. Charakteryzują się obecnością miofibryli ー włókien białkowych, odpowiedzialnych za skurcz komórki. Miofibryle zbudowane są z białek kurczliwych⁚ aktyny i miozyny, które ułożone są w charakterystyczne struktury zwane sarkomerami. Miocyty są połączone ze sobą za pomocą specjalnych połączeń zwanych dyskami przerywanymi, które umożliwiają przepływ impulsów elektrycznych między komórkami, zapewniając synchronizację skurczów. Wyróżnia się dwa rodzaje miocytów⁚

1. Miocyty robocze — odpowiedzialne za skurcze serca, które napędzają przepływ krwi przez organizm.
2. Miocyty przewodzące — wyspecjalizowane komórki, które tworzą układ przewodzenia bodźców w sercu. Komórki te generują i przewodzą impulsy elektryczne, które sterują skurczami mięśnia sercowego.

Rodzaje Miocytów

Miocyty, będące komórkami mięśniowymi sercowymi, dzielą się na dwa główne rodzaje⁚

1. Miocyty robocze ー stanowią większość komórek mięśniowych serca i są odpowiedzialne za skurcze, które napędzają przepływ krwi przez organizm. Charakteryzują się silnie rozwiniętymi miofibrylami, które umożliwiają im efektywne skurcze.
2. Miocyty przewodzące, wyspecjalizowane komórki, które tworzą układ przewodzenia bodźców w sercu. Komórki te generują i przewodzą impulsy elektryczne, które sterują skurczami mięśnia sercowego. Miocyty przewodzące charakteryzują się mniejszą ilością miofibryli i większą ilością połączeń międzykomórkowych, co umożliwia im szybkie i efektywne przewodzenie impulsów elektrycznych.

Funkcja Miocytów

Miocyty, będąc komórkami mięśniowymi sercowymi, pełnią kluczową rolę w funkcjonowaniu serca. Miocyty robocze, stanowiące większość komórek mięśniowych serca, są odpowiedzialne za skurcze, które napędzają przepływ krwi przez organizm. Skurcze miocytów roboczych są wywołane przez impulsy elektryczne, które rozchodzą się po tkance mięśniowej serca. Miocyty przewodzące, wyspecjalizowane komórki tworzące układ przewodzenia bodźców, generują i przewodzą te impulsy elektryczne, sterując skurczami mięśnia sercowego. Rytmiczne skurcze i rozkurcze miocytów, sterowane przez układ przewodzenia bodźców, zapewniają ciągły i efektywny przepływ krwi przez organizm.

Komórki Przewodzące

Komórki przewodzące, wyspecjalizowane komórki mięśniowe serca, tworzą układ przewodzenia bodźców, który steruje skurczami mięśnia sercowego. Układ ten składa się z kilku elementów⁚

1. Węzeł zatokowo-przedsionkowy — naturalny rozrusznik serca, który generuje impulsy elektryczne, wywołujące skurcze mięśnia sercowego.
2. Węzeł przedsionkowo-komorowy ー przekazuje impulsy elektryczne z przedsionków do komór.
3. Pęczek Hisa — wiązka włókien mięśniowych, która przekazuje impulsy elektryczne z węzła przedsionkowo-komorowego do komór.
4. Włókna Purkinjego — rozgałęzienia pęczka Hisa, które rozprowadzają impulsy elektryczne po komórkach mięśniowych serca, zapewniając synchronizację skurczów.

Funkcja Komórek Przewodzących

Komórki przewodzące, będąc wyspecjalizowanymi komórkami mięśniowymi serca, pełnią kluczową rolę w sterowaniu skurczami mięśnia sercowego. Układ przewodzenia bodźców, utworzony z tych komórek, zapewnia synchronizację skurczów różnych części serca, co umożliwia efektywne pompowanie krwi. Węzeł zatokowo-przedsionkowy, będący naturalnym rozrusznikiem serca, generuje impulsy elektryczne, które rozchodzą się po układzie przewodzenia bodźców. Impulsy te docierają do węzła przedsionkowo-komorowego, a następnie do pęczka Hisa i włókien Purkinjego, rozprowadzając się po komórkach mięśniowych serca i wywołując ich skurcz. Dzięki temu skurcze różnych części serca są skoordynowane, co umożliwia efektywne pompowanie krwi do organizmu.

Funkcja Serca

Serce, będąc centralnym organem układu krążenia, pełni kluczową rolę w zapewnieniu ciągłego przepływu krwi przez organizm. Jest to mięśniowy narząd o kształcie stożka, położony w klatce piersiowej, pomiędzy płucami, lekko przesunięty w lewo. Jego rytmiczne skurcze i rozkurcze, generowane przez wyspecjalizowane komórki mięśniowe, napędzają krążenie krwi, dostarczając tlen i składniki odżywcze do wszystkich tkanek oraz usuwając produkty przemiany materii. Skuteczne funkcjonowanie serca jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania całego organizmu, a jego zaburzenia prowadzą do poważnych konsekwencji zdrowotnych.

Rola Serca w Układzie Krążenia

Serce, jako centralny organ układu krążenia, pełni kluczową rolę w zapewnieniu ciągłego przepływu krwi przez organizm. Jest to mięśniowy narząd o kształcie stożka, położony w klatce piersiowej, pomiędzy płucami, lekko przesunięty w lewo. Jego rytmiczne skurcze i rozkurcze, generowane przez wyspecjalizowane komórki mięśniowe, napędzają krążenie krwi, dostarczając tlen i składniki odżywcze do wszystkich tkanek oraz usuwając produkty przemiany materii. Skuteczne funkcjonowanie serca jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania całego organizmu, a jego zaburzenia prowadzą do poważnych konsekwencji zdrowotnych.

Mechanizm Skurczu Serca

Skurcz serca, będący podstawą jego funkcji pompowania krwi, jest procesem złożonym, sterowanym przez układ przewodzenia bodźców. Skurcz rozpoczyna się w węźle zatokowo-przedsionkowym, który działa jako naturalny rozrusznik serca, generując impulsy elektryczne. Impulsy te rozprzestrzeniają się po układzie przewodzenia bodźców, docierając do węzła przedsionkowo-komorowego, a następnie do pęczka Hisa i włókien Purkinjego, rozprowadzając się po komórkach mięśniowych serca. Impulsy elektryczne wywołują uwalnianie jonów wapnia z retikulum sarkoplazmatycznego, co aktywuje białka kurczliwe miofibryli, prowadząc do skurczu komórek mięśniowych serca. Skurcz miokardium powoduje zmniejszenie objętości komór serca, co zwiększa ciśnienie krwi w ich wnętrzu. To ciśnienie wypycha krew do tętnic, a następnie do całego organizmu.

Podsumowanie

Serce, będąc centralnym organem układu krążenia, stanowi złożony narząd, zbudowany z różnych tkanek i komórek, które współdziałają ze sobą, zapewniając prawidłowe funkcjonowanie pompy sercowej. Zrozumienie budowy i funkcji serca jest kluczowe dla poznania mechanizmów fizjologicznych i patofizjologicznych organizmu. Serce składa się z trzech głównych warstw⁚ perikardium, miokardium i endokardium, które pełnią specyficzne funkcje. Miokardium, będące warstwą mięśniową, jest odpowiedzialne za skurcze serca, które napędzają przepływ krwi przez organizm. Skurcze miokardium są sterowane przez układ przewodzenia bodźców, utworzony z wyspecjalizowanych komórek przewodzących. Prawidłowe funkcjonowanie serca jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania całego organizmu, a jego zaburzenia prowadzą do poważnych konsekwencji zdrowotnych.