Agar Citrato de Simmons⁚ Podstawy, Zasada Działania, Przygotowanie i Zastosowania

Agar Citrato de Simmons⁚ Podstawy, Zasada Działania, Przygotowanie i Zastosowania

Agar Citrato de Simmons jest selektywnym i różnicowym podłożem hodowlanym stosowanym w mikrobiologii do identyfikacji bakterii zdolnych do wykorzystania cytrynianu jako jedynego źródła węgla.

Wprowadzenie

W świecie mikrobiologii, gdzie badanie i identyfikacja drobnoustrojów odgrywa kluczową rolę, stosowanie odpowiednich narzędzi diagnostycznych jest niezwykle istotne. Jednym z takich narzędzi jest agar Citrato de Simmons, selektywne i różnicowe podłoże hodowlane, które odgrywa znaczącą rolę w identyfikacji bakterii. Ten artykuł skupi się na omówieniu podstaw, zasady działania, przygotowania i zastosowań agar Citrato de Simmons, podkreślając jego znaczenie w mikrobiologicznej diagnostyce.

Agar Citrato de Simmons, znany również jako agar Simmonsa, jest szeroko stosowany w laboratoriach mikrobiologicznych do identyfikacji bakterii zdolnych do wykorzystania cytrynianu jako jedynego źródła węgla. Ten test, oparty na zdolności bakterii do metabolizowania cytrynianu, pozwala na odróżnienie bakterii należących do rodziny Enterobacteriaceae, które są powszechnymi mieszkańcami przewodu pokarmowego człowieka i zwierząt.

Zrozumienie zasad działania agar Citrato de Simmons jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji wyników testów. Ten artykuł przybliży czytelnikowi mechanizm metabolizmu cytrynianu, zmiany barwne zachodzące na podłożu oraz znaczenie tych obserwacji w kontekście identyfikacji bakterii.

Mikrobiologia⁚ Kluczowe Narzędzia Diagnostyczne

Mikrobiologia, nauka o mikroorganizmach, jest dziedziną niezwykle złożoną, wymagającą zastosowania różnorodnych narzędzi diagnostycznych. Odpowiednie metody hodowli, identyfikacji i charakteryzowania bakterii są kluczowe dla zrozumienia ich roli w środowisku, w tym w organizmie człowieka. Wśród tych narzędzi szczególne znaczenie mają podłoża hodowlane, które służą do wzrostu i selektywnej izolacji określonych gatunków bakterii.

Podłoża hodowlane to specjalnie przygotowane substancje odżywcze, które zapewniają optymalne warunki do wzrostu i namnażania się mikroorganizmów. W zależności od składu i właściwości, podłoża mogą być selektywne, różnicowe lub uniwersalne. Podłoża selektywne hamują wzrost niektórych bakterii, sprzyjając wzrostowi innych, podczas gdy podłoża różnicowe umożliwiają odróżnienie różnych gatunków bakterii na podstawie ich cech metabolicznych.

Agar Citrato de Simmons, będący przykładem podłoża selektywnego i różnicowego, stanowi niezwykle cenne narzędzie w mikrobiologicznej diagnostyce, umożliwiając identyfikację bakterii zdolnych do wykorzystania cytrynianu jako jedynego źródła węgla.

Agar Citrato de Simmons⁚ Podstawy

Agar Citrato de Simmons, znany również jako agar Simmonsa, jest selektywnym i różnicowym podłożem hodowlanym, które odgrywa kluczową rolę w identyfikacji bakterii zdolnych do wykorzystania cytrynianu jako jedynego źródła węgla. Podłoże to zostało opracowane przez amerykańskiego mikrobiologa, Jamesa S. Simmonsa, w celu ułatwienia identyfikacji bakterii należących do rodziny Enterobacteriaceae, grupy powszechnie występujących w przewodzie pokarmowym człowieka i zwierząt.

Agar Citrato de Simmons składa się z szeregu składników odżywczych, w tym cytrynianu sodu, soli mineralnych, barwnika bromotymolowego i agar-agar. Cytrynian sodu stanowi jedyne źródło węgla dla bakterii, podczas gdy sole mineralne dostarczają niezbędnych składników odżywczych. Barwnik bromotymolowy działa jako wskaźnik pH, zmieniając kolor z zielonego na niebieski w przypadku alkalizacji środowiska. Agar-agar, naturalny polisacharyd pozyskiwany z glonów, nadaje podłożu stałą konsystencję.

Zastosowanie agar Citrato de Simmons w diagnostyce bakteriologicznej opiera się na zdolności niektórych bakterii do wykorzystania cytrynianu jako źródła węgla i jedynego źródła energii. Wzrost bakterii na tym podłożu i zmiana barwy wskaźnika pH są kluczowymi wskaźnikami ich zdolności do metabolizowania cytrynianu.

Definicja

Agar Citrato de Simmons, znany również jako agar Simmonsa, to selektywne i różnicowe podłoże hodowlane stosowane w mikrobiologii do identyfikacji bakterii zdolnych do wykorzystania cytrynianu jako jedynego źródła węgla. Jest to stałe podłoże o zielonkawym kolorze, które zawiera cytrynian sodu jako jedyne źródło węgla, sole mineralne jako źródło azotu i fosforu, barwnik bromotymolowy jako wskaźnik pH oraz agar-agar jako środek żelujący.

Podłoże to zostało opracowane przez amerykańskiego mikrobiologa, Jamesa S. Simmonsa, w celu ułatwienia identyfikacji bakterii należących do rodziny Enterobacteriaceae, grupy powszechnie występujących w przewodzie pokarmowym człowieka i zwierząt. Agar Citrato de Simmons jest powszechnie stosowany w laboratoriach mikrobiologicznych do identyfikacji bakterii, takich jak Citrobacter, Klebsiella, Salmonella i Escherichia coli, które wykazują różne zdolności do metabolizowania cytrynianu.

Kluczowym elementem podłoża jest obecność cytrynianu sodu, który stanowi jedyne źródło węgla dla bakterii. Wzrost bakterii na tym podłożu wskazuje na ich zdolność do wykorzystania cytrynianu jako źródła węgla i energii; Dodatkowo, obecność barwnika bromotymolowego pozwala na wizualną ocenę zmian pH, które zachodzą w wyniku metabolizmu cytrynianu.

Rola w Mikrobiologii

Agar Citrato de Simmons odgrywa kluczową rolę w mikrobiologii, służąc jako narzędzie do identyfikacji bakterii zdolnych do wykorzystania cytrynianu jako jedynego źródła węgla. Jest to szczególnie istotne w kontekście identyfikacji bakterii należących do rodziny Enterobacteriaceae, grupy powszechnie występującej w przewodzie pokarmowym człowieka i zwierząt. Wśród nich znajdują się zarówno gatunki niepatogenne, jak i patogenne, które mogą wywoływać różne choroby u ludzi.

Zdolność bakterii do metabolizowania cytrynianu jest ważnym markerem taksonomicznym, który pozwala na odróżnienie różnych gatunków bakterii; Test wykorzystujący agar Citrato de Simmons jest stosunkowo prosty i szybki, co czyni go cennym narzędziem w rutynowej diagnostyce mikrobiologicznej. Pozwala na szybkie i skuteczne rozróżnienie bakterii, które są w stanie wykorzystać cytrynian, od tych, które nie są w stanie tego zrobić.

Oprócz identyfikacji bakterii, agar Citrato de Simmons może być również wykorzystywany do monitorowania czystości kultur bakteryjnych. Jest to szczególnie ważne w przypadku hodowli bakterii dla celów badań naukowych, gdzie ważne jest, aby hodowle były wolne od zanieczyszczeń. Wzrost bakterii na agarze Citrato de Simmons może wskazywać na obecność zanieczyszczeń, co pozwala na podjęcie odpowiednich działań w celu zapewnienia czystości hodowli.

Zastosowanie w Diagnostyce Bakteriologicznej

Agar Citrato de Simmons jest szeroko stosowany w diagnostyce bakteriologicznej, stanowiąc kluczowe narzędzie do identyfikacji bakterii zdolnych do wykorzystania cytrynianu jako jedynego źródła węgla. Test ten jest szczególnie przydatny w identyfikacji bakterii należących do rodziny Enterobacteriaceae, grupy powszechnie występującej w przewodzie pokarmowym człowieka i zwierząt. Wśród nich znajdują się zarówno gatunki niepatogenne, jak i patogenne, które mogą wywoływać różne choroby, takie jak zapalenie płuc, zapalenie dróg moczowych, salmonelloza czy czerwonka.

W diagnostyce bakteriologicznej, agar Citrato de Simmons jest wykorzystywany do różnicowania bakterii na podstawie ich zdolności do metabolizowania cytrynianu. Wzrost bakterii na tym podłożu i zmiana barwy wskaźnika pH są kluczowymi wskaźnikami ich zdolności do metabolizowania cytrynianu. Na przykład, bakterie takie jak Citrobacter, Klebsiella, Salmonella i Escherichia coli wykazują różne zdolności do metabolizowania cytrynianu, co pozwala na ich odróżnienie.

Dodatkowo, agar Citrato de Simmons może być wykorzystywany do monitorowania czystości kultur bakteryjnych. Jest to szczególnie ważne w przypadku hodowli bakterii dla celów badań naukowych, gdzie ważne jest, aby hodowle były wolne od zanieczyszczeń. Wzrost bakterii na agarze Citrato de Simmons może wskazywać na obecność zanieczyszczeń, co pozwala na podjęcie odpowiednich działań w celu zapewnienia czystości hodowli.

Zasada Działania Agaru Citrato de Simmons

Agar Citrato de Simmons działa na zasadzie selektywnego wzrostu i różnicowania bakterii na podstawie ich zdolności do wykorzystania cytrynianu jako jedynego źródła węgla. Podłoże zawiera cytrynian sodu jako jedyne źródło węgla, sole mineralne jako źródło azotu i fosforu, barwnik bromotymolowy jako wskaźnik pH oraz agar-agar jako środek żelujący. Bakterie, które są w stanie wykorzystać cytrynian, będą rosły na tym podłożu, podczas gdy bakterie, które nie są w stanie tego zrobić, nie będą rosły.

Kluczowym elementem działania agar Citrato de Simmons jest metabolizm cytrynianu przez bakterie. Bakterie, które są w stanie wykorzystać cytrynian, produkują enzymy, które rozkładają cytrynian na mniejsze cząsteczki, które mogą być następnie wykorzystywane jako źródło energii i węgla. W procesie metabolizmu cytrynianu, bakterie wytwarzają amoniak (NH3), który alkalizuje środowisko. Zmiana pH środowiska jest wykrywana przez barwnik bromotymolowy, który zmienia kolor z zielonego na niebieski w przypadku alkalizacji.

Wzrost bakterii na agarze Citrato de Simmons i zmiana barwy wskaźnika pH są kluczowymi wskaźnikami ich zdolności do metabolizowania cytrynianu. Wzrost bakterii na tym podłożu i zmiana barwy wskaźnika pH na niebieski wskazują na to, że bakterie są w stanie wykorzystać cytrynian jako jedyne źródło węgla.

Utylizacja Cytrynianu⁚ Kluczowy Aspekt Testu

Utylizacja cytrynianu jest kluczowym aspektem testu na agarze Citrato de Simmons. Ten test opiera się na zdolności niektórych bakterii do wykorzystania cytrynianu jako jedynego źródła węgla i energii. Cytrynian sodu jest głównym składnikiem tego podłoża i stanowi jedyne źródło węgla dla bakterii, które mogą go wykorzystać. Zdolność do metabolizowania cytrynianu jest cechą charakterystyczną dla niektórych gatunków bakterii, w szczególności dla niektórych członków rodziny Enterobacteriaceae.

Bakterie, które są w stanie wykorzystać cytrynian, posiadają enzymy, które rozkładają cytrynian na mniejsze cząsteczki, które mogą być następnie wykorzystywane jako źródło energii i węgla. W procesie metabolizmu cytrynianu, bakterie wytwarzają amoniak (NH3), który alkalizuje środowisko. Zmiana pH środowiska jest wykrywana przez barwnik bromotymolowy, który zmienia kolor z zielonego na niebieski w przypadku alkalizacji.

W przypadku bakterii, które nie są w stanie wykorzystać cytrynianu, nie obserwuje się wzrostu na agarze Citrato de Simmons. Brak wzrostu i brak zmiany barwy wskaźnika pH wskazują na to, że bakterie nie są w stanie metabolizować cytrynianu jako źródła węgla.

Mechanizm Utylizacji Cytrynianu

Mechanizm utylizacji cytrynianu przez bakterie opiera się na obecności enzymu cytrynianazy. Ten enzym katalizuje rozkład cytrynianu na pirogronian i szczawiooctan. Pirogronian jest następnie metabolizowany w cyklu Krebsa, który stanowi główny szlak metaboliczny wykorzystywany przez bakterie do produkcji energii. Szczawiooctan może być następnie wykorzystywany do syntezy innych związków organicznych.

Bakterie, które są w stanie wykorzystać cytrynian, posiadają geny kodujące cytrynianazę. W przypadku bakterii, które nie są w stanie wykorzystać cytrynianu, geny te są nieobecne lub są nieaktywne. Wzrost bakterii na agarze Citrato de Simmons i zmiana barwy wskaźnika pH na niebieski wskazują na to, że bakterie posiadają aktywny enzym cytrynianazę i są w stanie wykorzystać cytrynian jako źródło węgla.

Dodatkowo, bakterie, które są w stanie wykorzystać cytrynian, muszą być również w stanie transportować cytrynian do wnętrza komórki. Transport cytrynianu jest realizowany przez specjalne białka transportowe obecne w błonie komórkowej bakterii. Te białka wiążą cytrynian i transportują go do wnętrza komórki, gdzie może być następnie metabolizowany przez cytrynianazę.

Zmiany Barwne jako Wskaźnik Metabolizmu

Zmiany barwne na agarze Citrato de Simmons są kluczowym wskaźnikiem metabolizmu cytrynianu przez bakterie. Podłoże zawiera barwnik bromotymolowy, który działa jako wskaźnik pH. W początkowym stanie, podłoże ma zielonkawą barwę, co wskazuje na lekko kwaśne pH. W przypadku metabolizmu cytrynianu przez bakterie, produkt uboczny metabolizmu, amoniak (NH3), alkalizuje środowisko. Zwiększenie pH powoduje zmianę barwy wskaźnika bromotymolowego z zielonego na niebieski.

Zmiana barwy wskaźnika pH na niebieski jest więc bezpośrednim dowodem na to, że bakterie są w stanie wykorzystać cytrynian jako źródło węgla i energii. W przypadku bakterii, które nie są w stanie wykorzystać cytrynianu, nie obserwuje się zmiany barwy wskaźnika pH. Podłoże pozostaje zielonkawe, co wskazuje na brak metabolizmu cytrynianu i brak wzrostu bakterii.

Interpretacja zmian barwnych na agarze Citrato de Simmons jest kluczowa dla prawidłowej identyfikacji bakterii. Zmiana barwy na niebieski, w połączeniu z widocznym wzrostem bakterii, wskazuje na zdolność bakterii do wykorzystania cytrynianu jako źródła węgla. Brak zmiany barwy i brak wzrostu wskazują na to, że bakterie nie są w stanie metabolizować cytrynianu.

Przygotowanie Agaru Citrato de Simmons

Przygotowanie agar Citrato de Simmons wymaga staranności i przestrzegania określonych procedur, aby zapewnić prawidłowe wyniki testu. W celu przygotowania podłoża, należy dokładnie odważyć i rozpuścić odpowiednie składniki w wodzie destylowanej. Składniki te obejmują cytrynian sodu, sole mineralne, barwnik bromotymolowy i agar-agar. Po rozpuszczeniu składników, roztwór należy podgrzać do wrzenia w celu całkowitego rozpuszczenia agaru. Następnie roztwór należy przelać do sterylnych probówek lub naczyń hodowlanych i zagotować w autoklawie w celu sterylizacji.

Po sterylizacji, podłoże należy schłodzić do temperatury około 45-50°C i przelać do sterylnych płytek Petriego. Po zastygnięciu, podłoże jest gotowe do użycia. W celu przeprowadzenia testu, należy pobrać niewielką ilość badanej kultury bakteryjnej i zaszczepić podłoże. Następnie, płytki Petriego należy inkubować w temperaturze 35-37°C przez 24-48 godzin. Po inkubacji, należy obserwować wzrost bakterii i zmiany barwy wskaźnika pH.

Sterylizacja jest kluczowym elementem przygotowania agar Citrato de Simmons. Sterylizacja eliminuje wszelkie zanieczyszczenia mikrobiologiczne, które mogą zakłócić wyniki testu. Należy używać sterylnych naczyń hodowlanych, probówek i płytek Petriego, aby zapobiec zanieczyszczeniu podłoża.

Składniki

Agar Citrato de Simmons składa się z kilku kluczowych składników, które zapewniają odpowiednie warunki do wzrostu bakterii i umożliwiają identyfikację ich zdolności do wykorzystania cytrynianu jako jedynego źródła węgla. Oto główne składniki agar Citrato de Simmons⁚

• Cytrynian sodu⁚ stanowi jedyne źródło węgla dla bakterii, które mogą go wykorzystać. Jest to kluczowy składnik, który pozwala na selektywne wzrost bakterii zdolnych do metabolizowania cytrynianu.
• Sole mineralne⁚ dostarczają niezbędnych składników odżywczych, takich jak azot i fosfor, które są niezbędne do wzrostu i rozwoju bakterii.
• Barwnik bromotymolowy⁚ działa jako wskaźnik pH, zmieniając kolor z zielonego na niebieski w przypadku alkalizacji środowiska. Zmiana barwy wskaźnika pH jest kluczowym wskaźnikiem metabolizmu cytrynianu przez bakterie.
• Agar-agar⁚ jest naturalnym polisacharydem pozyskiwanym z glonów, który nadaje podłożu stałą konsystencję. Agar-agar zapewnia odpowiednie środowisko do wzrostu bakterii i ułatwia obserwację wzrostu i zmian barwnych.

Dokładne proporcje poszczególnych składników są określone w instrukcji przygotowania agar Citrato de Simmons. Przestrzeganie tych proporcji jest kluczowe dla prawidłowego działania podłoża i uzyskania wiarygodnych wyników testu.

Procedura Przygotowania

Przygotowanie agar Citrato de Simmons wymaga staranności i przestrzegania określonych procedur, aby zapewnić prawidłowe wyniki testu. Oto szczegółowa procedura przygotowania tego podłoża⁚

1. Odważenie składników⁚ Dokładnie odważyć odpowiednie ilości cytrynianu sodu, soli mineralnych, barwnika bromotymolowego i agaru-agar zgodnie z instrukcją przygotowania.
2. Rozpuszczenie składników⁚ Rozpuścić odważone składniki w odpowiedniej ilości wody destylowanej, mieszając do całkowitego rozpuszczenia. Należy używać wody destylowanej, aby uniknąć zanieczyszczenia podłoża.
3. Podgrzanie roztworu⁚ Podgrzać roztwór do wrzenia w celu całkowitego rozpuszczenia agaru. Należy uważać, aby roztwór nie przegrzał się, ponieważ może to prowadzić do degradacji składników.
4. Sterylizacja⁚ Przelać roztwór do sterylnych probówek lub naczyń hodowlanych i zagotować w autoklawie w temperaturze 121°C przez 15 minut w celu sterylizacji. Sterylizacja eliminuje wszelkie zanieczyszczenia mikrobiologiczne, które mogą zakłócić wyniki testu.
5. Schłodzenie roztworu⁚ Po sterylizacji, schłodzić roztwór do temperatury około 45-50°C i przelać do sterylnych płytek Petriego. Należy używać sterylnych płytek Petriego, aby zapobiec zanieczyszczeniu podłoża.
6. Zastygnięcie podłoża⁚ Pozostawić płytki Petriego w spokoju, aby podłoże zastygło. Po zastygnięciu, podłoże jest gotowe do użycia.

Przestrzeganie tych kroków w odpowiedniej kolejności jest kluczowe dla uzyskania prawidłowo przygotowanego agar Citrato de Simmons, który zapewni wiarygodne wyniki testu.

Sterylność⁚ Kluczowy Element

Sterylizacja jest kluczowym elementem przygotowania agar Citrato de Simmons. Sterylizacja polega na eliminacji wszelkich zanieczyszczeń mikrobiologicznych, które mogą zakłócić wyniki testu. W przypadku agar Citrato de Simmons, sterylizacja jest niezbędna, aby zapewnić, że podłoże jest wolne od innych bakterii, które mogłyby zakłócić wzrost i metabolizm badanych bakterii.

W celu sterylizacji agar Citrato de Simmons, należy go zagotować w autoklawie w temperaturze 121°C przez 15 minut. Autoklaw to urządzenie, które wykorzystuje parę wodną pod wysokim ciśnieniem do zabicia wszelkich mikroorganizmów. Należy używać sterylnych naczyń hodowlanych, probówek i płytek Petriego, aby zapobiec zanieczyszczeniu podłoża. Wszystkie narzędzia i materiały, które mają kontakt z podłożem, muszą być sterylne.

Przestrzeganie zasad sterylności jest kluczowe dla uzyskania wiarygodnych wyników testu na agarze Citrato de Simmons. Zanieczyszczenie podłoża może prowadzić do fałszywych wyników i zakłócić identyfikację bakterii.

Zastosowania Agaru Citrato de Simmons

Agar Citrato de Simmons jest szeroko stosowany w mikrobiologii, stanowiąc kluczowe narzędzie do identyfikacji bakterii zdolnych do wykorzystania cytrynianu jako jedynego źródła węgla. Ten test jest szczególnie przydatny w identyfikacji bakterii należących do rodziny Enterobacteriaceae, grupy powszechnie występującej w przewodzie pokarmowym człowieka i zwierząt. Wśród nich znajdują się zarówno gatunki niepatogenne, jak i patogenne, które mogą wywoływać różne choroby, takie jak zapalenie płuc, zapalenie dróg moczowych, salmonelloza czy czerwonka.

Agar Citrato de Simmons jest stosowany w laboratoriach mikrobiologicznych do różnicowania bakterii na podstawie ich zdolności do metabolizowania cytrynianu. Wzrost bakterii na tym podłożu i zmiana barwy wskaźnika pH są kluczowymi wskaźnikami ich zdolności do metabolizowania cytrynianu. Na przykład, bakterie takie jak Citrobacter, Klebsiella, Salmonella i Escherichia coli wykazują różne zdolności do metabolizowania cytrynianu, co pozwala na ich odróżnienie. Test ten jest również wykorzystywany do monitorowania czystości kultur bakteryjnych, szczególnie w przypadku hodowli bakterii dla celów badań naukowych.

Dodatkowo, agar Citrato de Simmons może być wykorzystywany w badaniach mikrobiologicznych, takich jak badania epidemiologiczne, gdzie pozwala na identyfikację bakterii odpowiedzialnych za rozprzestrzenianie się chorób. Test ten jest również stosowany w kontroli jakości żywności, gdzie pozwala na identyfikację bakterii, które mogą być szkodliwe dla zdrowia człowieka.

Identyfikacja Bakterii⁚ Kluczowe Narzędzie

Agar Citrato de Simmons jest kluczowym narzędziem do identyfikacji bakterii zdolnych do wykorzystania cytrynianu jako jedynego źródła węgla. Test ten jest szczególnie przydatny w identyfikacji bakterii należących do rodziny Enterobacteriaceae, grupy powszechnie występującej w przewodzie pokarmowym człowieka i zwierząt. Wśród nich znajdują się zarówno gatunki niepatogenne, jak i patogenne, które mogą wywoływać różne choroby, takie jak zapalenie płuc, zapalenie dróg moczowych, salmonelloza czy czerwonka.

Agar Citrato de Simmons jest stosowany w laboratoriach mikrobiologicznych do różnicowania bakterii na podstawie ich zdolności do metabolizowania cytrynianu. Wzrost bakterii na tym podłożu i zmiana barwy wskaźnika pH są kluczowymi wskaźnikami ich zdolności do metabolizowania cytrynianu. Na przykład, bakterie takie jak Citrobacter, Klebsiella, Salmonella i Escherichia coli wykazują różne zdolności do metabolizowania cytrynianu, co pozwala na ich odróżnienie.

Test na agarze Citrato de Simmons jest stosunkowo prosty i szybki, co czyni go cennym narzędziem w rutynowej diagnostyce mikrobiologicznej. Pozwala na szybkie i skuteczne rozróżnienie bakterii, które są w stanie wykorzystać cytrynian, od tych, które nie są w stanie tego zrobić.

Różnicowanie Bakterii⁚ Podstawowe Zastosowanie

Jednym z podstawowych zastosowań agar Citrato de Simmons jest różnicowanie bakterii na podstawie ich zdolności do metabolizowania cytrynianu. Ten test jest szczególnie przydatny w identyfikacji bakterii należących do rodziny Enterobacteriaceae, grupy powszechnie występującej w przewodzie pokarmowym człowieka i zwierząt. Wśród nich znajdują się zarówno gatunki niepatogenne, jak i patogenne, które mogą wywoływać różne choroby, takie jak zapalenie płuc, zapalenie dróg moczowych, salmonelloza czy czerwonka.

Agar Citrato de Simmons zawiera cytrynian sodu jako jedyne źródło węgla, co pozwala na selektywne wzrost bakterii zdolnych do metabolizowania cytrynianu. Dodatkowo, podłoże zawiera barwnik bromotymolowy, który działa jako wskaźnik pH. Zmiana barwy wskaźnika pH z zielonego na niebieski w przypadku alkalizacji środowiska jest kluczowym wskaźnikiem metabolizmu cytrynianu przez bakterie.

Na przykład, bakterie takie jak Citrobacter, Klebsiella, Salmonella i Escherichia coli wykazują różne zdolności do metabolizowania cytrynianu. Citrobacter i Klebsiella są w stanie wykorzystać cytrynian jako źródło węgla, podczas gdy Salmonella i Escherichia coli nie są w stanie tego zrobić. Test na agarze Citrato de Simmons pozwala na odróżnienie tych bakterii na podstawie ich zdolności do metabolizowania cytrynianu.