Hepatocyty: Funkcja, Struktura i Histologia

Hepatocyty⁚ Funkcja, Struktura i Histologia

Hepatocyty, główne komórki wątroby, odgrywają kluczową rolę w szerokim zakresie funkcji metabolicznych, detoksykacyjnych i syntetycznych organizmu.

Wprowadzenie

Wątroba, jeden z największych i najbardziej złożonych narządów w organizmie człowieka, pełni kluczową rolę w utrzymaniu homeostazy i prawidłowego funkcjonowania organizmu. Jest to narząd o niezwykle szerokim zakresie funkcji, w tym metabolizmu, detoksykacji, syntezy białek, produkcji żółci i magazynowania glikogenu. Wątroba składa się z różnych typów komórek, a hepatocyty, główne komórki parenchymalne wątroby, są odpowiedzialne za większość jej funkcji.

Hepatocyty to wysoce wyspecjalizowane komórki, charakteryzujące się bogatą strukturą organelli komórkowych, które umożliwiają im wykonywanie złożonych procesów metabolicznych i syntetycznych. Ich struktura i funkcja są ściśle powiązane, a zrozumienie tych aspektów jest niezbędne do pełnego poznania funkcji wątroby i jej roli w utrzymaniu zdrowia organizmu.

Funkcja Wątroby

Wątroba pełni niezwykle szeroki zakres funkcji, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Jej główne funkcje obejmują⁚

• Metabolizm⁚ Wątroba odgrywa kluczową rolę w metabolizmie węglowodanów, lipidów i białek. Przetwarza glukozę, syntetyzuje glikogen, rozkłada tłuszcze i syntetyzuje cholesterol.
• Detoksykacja⁚ Wątroba działa jako filtr krwi, usuwając szkodliwe substancje, takie jak leki, toksyny i produkty uboczne metabolizmu.
• Produkcja żółci⁚ Żółć, wytwarzana przez hepatocyty, jest niezbędna do trawienia tłuszczów w jelicie cienkim.
• Przechowywanie glikogenu⁚ Wątroba magazynuje glikogen, który może być szybko uwalniany do krwi w celu utrzymania stałego poziomu glukozy.
• Homeostaza glukozy⁚ Wątroba reguluje poziom glukozy we krwi, uwalniając lub magazynując glikogen w zależności od potrzeb.
• Synteza białek⁚ Wątroba syntetyzuje wiele ważnych białek, takich jak albumina, czynniki krzepnięcia krwi i białka transportujące.
• Regeneracja wątroby⁚ Wątroba posiada niezwykłą zdolność do regeneracji po uszkodzeniu.

Wszystkie te funkcje są ściśle powiązane z działaniem hepatocytów, które stanowią podstawową jednostkę funkcjonalną wątroby.

Metabolizm

Hepatocyty odgrywają kluczową rolę w metabolizmie wszystkich trzech głównych klas makrocząsteczek⁚ węglowodanów, lipidów i białek. W metabolizmie węglowodanów hepatocyty uczestniczą w regulacji poziomu glukozy we krwi poprzez procesy glikogenolizy i glikogenezy. Glikogenoliza, rozkład glikogenu do glukozy, zachodzi w momencie spadku poziomu glukozy we krwi, podczas gdy glikogeneza, synteza glikogenu z glukozy, zachodzi, gdy poziom glukozy jest wysoki. Hepatocyty są również odpowiedzialne za glukoneogenezę, czyli syntezę glukozy z niewęglowodanowych prekursorów, takich jak aminokwasy i glicerol.

W metabolizmie lipidów hepatocyty syntetyzują cholesterol i fosfolipidy, a także uczestniczą w rozkładzie kwasów tłuszczowych do energii. W metabolizmie białek hepatocyty syntetyzują albuminy, czynniki krzepnięcia krwi i inne białka osocza.

Detoksykacja

Wątroba pełni kluczową rolę w detoksykacji organizmu, usuwając szkodliwe substancje, takie jak leki, toksyny i produkty uboczne metabolizmu. Hepatocyty posiadają szereg mechanizmów detoksykacyjnych, które umożliwiają im neutralizację i eliminację tych substancji.

Jednym z ważnych mechanizmów detoksykacyjnych jest konwersja substancji lipofilowych (rozpuszczalnych w tłuszczach) do substancji hydrofilowych (rozpuszczalnych w wodzie), co ułatwia ich wydalanie z organizmu przez nerki. Hepatocyty zawierają enzymy, takie jak cytochrom P450, które katalizują reakcje utleniania, redukcji, hydrolizy i konjugacji, przekształcając substancje toksyczne w mniej szkodliwe metabolity.

Oprócz detoksykacji leków i toksyn, hepatocyty również usuwają produkty uboczne metabolizmu, takie jak amoniak, który jest toksyczny dla mózgu. Amoniak jest przekształcany w mocznik w cyklu mocznikowym, który zachodzi w hepatocytach. Mocznik jest następnie wydalany z organizmu przez nerki.

Produkcja żółci

Żółć, wytwarzana przez hepatocyty, jest zasadowym płynem, który odgrywa kluczową rolę w trawieniu tłuszczów. Żółć zawiera kwasy żółciowe, cholesterol, bilirubinę i elektrolity. Kwasy żółciowe, syntetyzowane z cholesterolu w hepatocytach, są głównymi składnikami żółci i pełnią kluczową rolę w emulgowaniu tłuszczów w jelicie cienkim, ułatwiając ich trawienie i wchłanianie.

Żółć jest wytwarzana przez hepatocyty i transportowana do dróg żółciowych, a następnie do pęcherzyka żółciowego, gdzie jest magazynowana i zagęszczana. Podczas posiłku żółć jest uwalniana z pęcherzyka żółciowego do dwunastnicy, gdzie miesza się z treścią pokarmową, ułatwiając trawienie tłuszczów.

Produkcja i wydzielanie żółci są ściśle regulowane przez hormony i czynniki nerwowe, a zaburzenia w tych procesach mogą prowadzić do problemów trawiennych.

Przechowywanie glikogenu

Hepatocyty pełnią kluczową rolę w regulacji poziomu glukozy we krwi poprzez magazynowanie glikogenu, wielocukru złożonego z jednostek glukozy. Glikogen jest magazynowany w postaci granulek w cytoplazmie hepatocytów, gdzie stanowi rezerwę energii, która może być szybko uwalniana do krwi w momencie spadku poziomu glukozy.

Po spożyciu posiłku bogatego w węglowodany, nadmiar glukozy jest przekształcany w glikogen w hepatocytach. W momencie spadku poziomu glukozy we krwi, na przykład podczas wysiłku fizycznego lub podczas postu, glikogen jest rozkładany do glukozy, która jest uwalniana do krwi, aby utrzymać stały poziom glukozy.

Przechowywanie glikogenu w hepatocytach odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu homeostazy glukozy i zapewnieniu stałego źródła energii dla organizmu.

Homeostaza glukozy

Hepatocyty odgrywają kluczową rolę w regulacji poziomu glukozy we krwi, utrzymując homeostazę glukozy. Wątroba działa jako główny regulator poziomu glukozy we krwi, dostosowując jej uwalnianie i magazynowanie w zależności od potrzeb organizmu.

Po posiłku, gdy poziom glukozy we krwi wzrasta, hepatocyty pobierają glukozę z krwi i przekształcają ją w glikogen, magazynując ją w postaci granulek w cytoplazmie. W momencie spadku poziomu glukozy we krwi, na przykład podczas wysiłku fizycznego lub podczas postu, hepatocyty uwalniają glukozę zmagazynowaną w postaci glikogenu do krwi.

Hepatocyty również uczestniczą w glukoneogenezie, syntezie glukozy z niewęglowodanowych prekursorów, takich jak aminokwasy i glicerol. Proces ten jest szczególnie ważny podczas postu lub głodzenia, gdy organizm potrzebuje glukozy, ale jej poziom we krwi jest niski.

Synteza białek

Hepatocyty są głównym miejscem syntezy białek w organizmie. Posiadają rozbudowane retikulum endoplazmatyczne szorstkie (RER), które jest miejscem syntezy białek. RER zawiera rybosomy, które odczytują informacje genetyczne z mRNA i syntetyzują białka zgodnie z tymi instrukcjami.

Hepatocyty syntetyzują szeroką gamę białek, w tym albuminy, najważniejsze białko osocza, które reguluje ciśnienie onkotyczne krwi i transportuje różne substancje. Syntetyzują również czynniki krzepnięcia krwi, takie jak protrombina i fibrynogen, które są niezbędne do prawidłowego krzepnięcia krwi.

Hepatocyty syntetyzują również białka transportujące, takie jak transferyna, która transportuje żelazo, i ceruloplazmina, która transportuje miedź. Wszystkie te białka są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu.

Regeneracja wątroby

Wątroba posiada niezwykłą zdolność do regeneracji po uszkodzeniu. W przypadku uszkodzenia części wątroby, pozostałe hepatocyty rozpoczynają proces proliferacji, dzieląc się i tworząc nowe komórki, aby zastąpić utracone tkanki. Ta zdolność regeneracyjna jest niezwykle ważna dla utrzymania prawidłowego funkcjonowania wątroby.

Proces regeneracji wątroby jest złożony i obejmuje wiele czynników, w tym czynniki wzrostowe, cytokiny i sygnały komórkowe. Hepatocyty posiadają zdolność do wykrywania uszkodzeń i reagowania na nie poprzez aktywację szlaków sygnałowych, które prowadzą do proliferacji i regeneracji.

Zdolność regeneracyjna wątroby jest jednak ograniczona. W przypadku poważnych uszkodzeń, takich jak przewlekła choroba wątroby lub nowotwór, zdolność regeneracyjna może być osłabiona, co może prowadzić do niewydolności wątroby.

Struktura Wątroby

Wątroba, jeden z największych i najbardziej złożonych narządów w organizmie człowieka, charakteryzuje się unikalną strukturą, która umożliwia jej wykonywanie szerokiego zakresu funkcji. Składa się z dwóch głównych części⁚ tkanki parenchymalnej, która stanowi większość masy wątroby i składa się z hepatocytów, oraz tkanki stromalnej, która obejmuje naczynia krwionośne, drogi żółciowe, tkankę łączną i komórki nieparenchymalne.

Wątroba jest podzielona na liczne płaciki wątrobowe, które są podstawowymi jednostkami funkcjonalnymi wątroby. Każdy płacik jest otoczony tkanką łączną, a w jego wnętrzu znajdują się hepatocyty ułożone w promieniste beleczki, pomiędzy którymi biegną naczynia krwionośne i drogi żółciowe.

Strukturę wątroby można analizować na poziomie makroskopowym i mikroskopowym, a jej szczegółowa budowa odgrywa kluczową rolę w zrozumieniu funkcji tego ważnego narządu.

Anatomia wątroby

Wątroba jest położona w jamie brzusznej, po prawej stronie, pod przeponą. Jest to duży, miękki narząd, o brunatnoczerwonym kolorze, ważący około 1,5 kg u dorosłego człowieka. Ma kształt klinowaty, z dwoma płatami⁚ większym płatem prawym i mniejszym płatem lewym. Płat prawy jest znacznie większy i zajmuje większość przestrzeni wątroby. Płat lewy jest mniejszy i znajduje się po lewej stronie, w pobliżu żołądka.

Wątroba posiada dwie główne powierzchnie⁚ powierzchnię przeponową, która przylega do przepony, i powierzchnię trzewną, która przylega do innych narządów jamy brzusznej. Na powierzchni trzewnej wątroby znajdują się liczne więzadła, które łączą ją z innymi narządami.

Wątroba jest bogato unaczyniona, otrzymując krew z dwóch źródeł⁚ tętnicy wątrobowej, która dostarcza utlenowaną krew, i żyły wrotnej, która dostarcza krew z przewodu pokarmowego, śledziony i trzustki.

Histologia wątroby

Histologia wątroby, czyli badanie jej struktury mikroskopowej, ujawnia złożoną organizację tego narządu. Podstawową jednostką strukturalną i funkcjonalną wątroby jest płacik wątrobowy, sześciokątny obszar otoczony tkanką łączną. Wewnątrz płacika hepatocyty są ułożone w promieniste beleczki, pomiędzy którymi biegną naczynia krwionośne i drogi żółciowe.

Krew przepływa przez płacik wątrobowy w kierunku od obwodu do środka, wchodząc do płacika przez naczynia krwionośne zwane sinusoidami. Sinusoidy są wysoce przepuszczalne, co umożliwia wymianę substancji między krwią a hepatocytami. Krew opuszcza płacik przez żyłę środkową, która łączy się z innymi żyłami, tworząc ostatecznie żyłę wątrobową, która transportuje krew z wątroby do serca.

Wątroba jest również bogato unaczyniona przez drogi żółciowe, które transportują żółć wytwarzaną przez hepatocyty do pęcherzyka żółciowego.

Hepatocyty

Hepatocyty, główne komórki parenchymalne wątroby, stanowią około 80% objętości tego narządu. Są to wieloboczne komórki o średnicy około 20-30 mikrometrów, charakteryzujące się bogatą strukturą organelli komórkowych, która umożliwia im wykonywanie szerokiego zakresu funkcji metabolicznych, detoksykacyjnych i syntetycznych.

Hepatocyty są ułożone w promieniste beleczki, pomiędzy którymi biegną sinusoidy, naczynia krwionośne o wysoce przepuszczalnych ścianach, które umożliwiają wymianę substancji między krwią a hepatocytami. Hepatocyty tworzą również kanały żółciowe, które transportują żółć wytwarzaną przez te komórki do pęcherzyka żółciowego.

Strukturę i funkcję hepatocytów można analizować na poziomie mikroskopowym, a ich szczegółowa budowa odgrywa kluczową rolę w zrozumieniu funkcji wątroby.

Przestrzenie Disse

Przestrzenie Disse to wąskie przestrzenie, które znajdują się pomiędzy hepatocytami a sinusoidami. Są to przestrzenie zewnątrzkomórkowe wypełnione płynem, w którym znajdują się liczne mikrokosmki hepatocytów, a także komórki gwiaździste wątroby (HSC), które pełnią rolę w magazynowaniu witaminy A i syntezie macierzy zewnątrzkomórkowej.

Przestrzenie Disse są ważnym miejscem wymiany substancji między hepatocytami a krwią. Substancje rozpuszczalne w wodzie, takie jak glukoza, aminokwasy i hormony, mogą swobodnie dyfundować z krwi do hepatocytów przez przestrzenie Disse.

Przestrzenie Disse odgrywają również ważną rolę w regulacji przepływu krwi przez wątrobę. Komórki gwiaździste wątroby, znajdujące się w przestrzeniach Disse, mogą kurczyć się, co prowadzi do zwężenia sinusoidów i zmniejszenia przepływu krwi przez wątrobę.

Sinusoidy

Sinusoidy są wysoce przepuszczalnymi naczyniami krwionośnymi, które biegną pomiędzy beleczkami hepatocytów w płaciku wątrobowym. Ich ściany są wyłożone komórkami śródbłonka, które są nieciągłe, co umożliwia swobodny przepływ krwi i substancji między krwią a hepatocytami. Sinusoidy są również bogato unaczynione przez komórki gwiaździste wątroby (HSC), które pełnią rolę w magazynowaniu witaminy A i syntezie macierzy zewnątrzkomórkowej.

Krew przepływa przez sinusoidy od obwodu płacika wątrobowego do jego środka, wchodząc do płacika przez naczynia krwionośne zwane żyłami wrotnymi. Krew opuszcza płacik przez żyłę środkową, która łączy się z innymi żyłami, tworząc ostatecznie żyłę wątrobową, która transportuje krew z wątroby do serca.

Sinusoidy odgrywają kluczową rolę w wymianie substancji między krwią a hepatocytami, umożliwiając hepatocytom wykonywanie swoich funkcji metabolicznych, detoksykacyjnych i syntetycznych.

Kanały żółciowe

Kanały żółciowe to małe kanaliki, które biegną pomiędzy hepatocytami w płaciku wątrobowym. Są to wąskie przestrzenie, wyłożone błoną komórkową hepatocytów, które tworzą kanaliki o średnicy około 1 mikrometra. Kanały żółciowe służą do transportu żółci, wytwarzanej przez hepatocyty, do dróg żółciowych, a następnie do pęcherzyka żółciowego, gdzie jest magazynowana i zagęszczana.

Żółć, zasadowy płyn zawierający kwasy żółciowe, cholesterol, bilirubinę i elektrolity, odgrywa kluczową rolę w trawieniu tłuszczów. Jest uwalniana z pęcherzyka żółciowego do dwunastnicy podczas posiłku, gdzie miesza się z treścią pokarmową, ułatwiając trawienie tłuszczów.

Kanały żółciowe są ściśle powiązane z hepatocytami i odgrywają kluczową rolę w produkcji i transporcie żółci, co jest niezbędne do prawidłowego trawienia tłuszczów.

Histologia Hepatocytów

Hepatocyty, główne komórki parenchymalne wątroby, charakteryzują się bogatą strukturą organelli komórkowych, która umożliwia im wykonywanie szerokiego zakresu funkcji metabolicznych, detoksykacyjnych i syntetycznych. W cytoplazmie hepatocytów znajdują się liczne organelle, w tym retikulum endoplazmatyczne, aparat Golgiego, mitochondria, lizosomy i peroksysomy.

Retikulum endoplazmatyczne (ER) jest rozbudowaną siecią błon, która występuje w dwóch formach⁚ ER szorstkie (RER) i ER gładkie (SER). RER zawiera rybosomy, które syntetyzują białka, podczas gdy SER odgrywa rolę w syntezie lipidów i sterydów, a także w detoksykacji. Aparat Golgiego jest odpowiedzialny za modyfikację i sortowanie białek, a także za syntezę lipidów i polisacharydów.

Mitochondria są odpowiedzialne za produkcję energii w postaci ATP poprzez procesy oddychania komórkowego. Lizosomy zawierają enzymy hydrolizujące, które rozkładają substancje wewnątrzkomórkowe, a peroksysomy uczestniczą w rozkładzie kwasów tłuszczowych i detoksykacji.

Organelle

Hepatocyty, jako wysoce wyspecjalizowane komórki, posiadają bogatą strukturę organelli komórkowych, które umożliwiają im wykonywanie złożonych procesów metabolicznych i syntetycznych. Wśród najważniejszych organelli hepatocytów można wymienić⁚

• Retikulum endoplazmatyczne (ER)⁚ Rozbudowana sieć błon, która występuje w dwóch formach⁚ ER szorstkie (RER) i ER gładkie (SER). RER zawiera rybosomy, które syntetyzują białka, podczas gdy SER odgrywa rolę w syntezie lipidów i sterydów, a także w detoksykacji.
• Aparat Golgiego⁚ Odpowiedzialny za modyfikację i sortowanie białek, a także za syntezę lipidów i polisacharydów.
• Mitochondria⁚ Odpowiedzialne za produkcję energii w postaci ATP poprzez procesy oddychania komórkowego.
• Lizosomy⁚ Zawierają enzymy hydrolizujące, które rozkładają substancje wewnątrzkomórkowe.
• Peroksysomy⁚ Uczestniczą w rozkładzie kwasów tłuszczowych i detoksykacji.

Każda z tych organelli odgrywa kluczową rolę w funkcjonowaniu hepatocytów, umożliwiając im wykonywanie szerokiego zakresu funkcji metabolicznych, detoksykacyjnych i syntetycznych.

Retikulum endoplazmatyczne

Retikulum endoplazmatyczne (ER) jest rozbudowaną siecią błon, która występuje w dwóch formach⁚ ER szorstkie (RER) i ER gładkie (SER). RER charakteryzuje się obecnością rybosomów, które są odpowiedzialne za syntezę białek. Rybosomy na RER odczytują informacje genetyczne z mRNA i syntetyzują białka zgodnie z tymi instrukcjami.

Białka syntetyzowane na RER są następnie transportowane do światła ER, gdzie mogą być modyfikowane, składane i sortowane. RER jest szczególnie rozbudowane w hepatocytach, ponieważ odgrywa kluczową rolę w syntezie białek, takich jak albumina, czynniki krzepnięcia krwi i białka transportujące.

SER, z kolei, nie zawiera rybosomów i jest odpowiedzialny za syntezę lipidów i sterydów, a także za detoksykację. Hepatocyty posiadają rozbudowane SER, które odgrywa kluczową rolę w detoksykacji leków i toksyn, a także w metabolizmie lipidów.

Aparat Golgiego

Aparat Golgiego, znany również jako kompleks Golgiego, jest organellą komórkową, która składa się z spłaszczonych cystern otoczonych błoną, ułożonych w stos. Jest to centrum sortowania i modyfikacji białek, lipidów i polisacharydów w komórce.

Białka syntetyzowane w RER są transportowane do aparatu Golgiego, gdzie są modyfikowane, sortowane i pakowane do pęcherzyków transportowych. Modyfikacje białek obejmują glikozylację, czyli dodanie reszt cukrowych, fosforylację, czyli dodanie grup fosforanowych, i proteolizę, czyli rozkład białka.

Aparat Golgiego odgrywa kluczową rolę w syntezie i wydzielaniu wielu substancji, w tym białek, lipidów, polisacharydów i enzymów. W hepatocytach aparat Golgiego jest szczególnie rozbudowany, co odzwierciedla jego znaczenie w syntezie i wydzielaniu żółci.

Mitochondria

Mitochondria są organellami komórkowymi, które pełnią kluczową rolę w produkcji energii w postaci ATP poprzez procesy oddychania komórkowego. Są to struktury otoczone dwiema błonami⁚ błoną zewnętrzną i błoną wewnętrzną. Błona wewnętrzna tworzy liczne fałdy zwane grzebieniami mitochondrialnymi, które zwiększają powierzchnię błony i umożliwiają efektywniejsze przeprowadzanie reakcji metabolicznych.

W mitochondriach zachodzą procesy utleniania, w których substraty, takie jak glukoza, kwasy tłuszczowe i aminokwasy, są rozkładane do dwutlenku węgla i wody, a energia uwalniana w tym procesie jest wykorzystywana do syntezy ATP.

Hepatocyty są bardzo aktywnymi metabolicznie komórkami, dlatego posiadają dużą liczbę mitochondriów. Mitochondria hepatocytów odgrywają kluczową rolę w metabolizmie węglowodanów, lipidów i białek, a także w detoksykacji.

Lizosomy

Lizosomy to małe, otoczone błoną organelle komórkowe, które zawierają enzymy hydrolizujące, zdolne do rozkładania różnych substancji wewnątrzkomórkowych. Enzymy lizosomalne są aktywne w kwaśnym środowisku i mogą rozkładać białka, węglowodany, lipidy, kwasy nukleinowe i inne substancje.

Lizosomy pełnią wiele ważnych funkcji w komórce, w tym⁚

• Trawienie wewnątrzkomórkowe⁚ Lizosomy rozkładają substancje pobrane do komórki przez endocytozę, takie jak bakterie, wirusy i szczątki komórkowe.
• Autofagia⁚ Lizosomy rozkładają zużyte lub uszkodzone organelle komórkowe, umożliwiając recykling ich składników.
• Detoksykacja⁚ Lizosomy mogą rozkładać niektóre toksyczne substancje, które przedostają się do komórki.

W hepatocytach lizosomy odgrywają kluczową rolę w detoksykacji i usuwaniu szczątków komórkowych, co jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania wątroby.

Peroksysomy

Peroksysomy to małe, otoczone błoną organelle komórkowe, które zawierają enzymy utleniające, takie jak oksydaza D-aminokwasowa i kataliza. Enzymy peroksysomalne wykorzystują tlen do utleniania różnych substratów, w tym kwasów tłuszczowych, aminokwasów i alkoholu.

Peroksysomy pełnią wiele ważnych funkcji w komórce, w tym⁚

• Rozkład kwasów tłuszczowych⁚ Peroksysomy rozkładają długie łańcuchy kwasów tłuszczowych do krótszych, które mogą być następnie wykorzystane do produkcji energii.
• Detoksykacja⁚ Peroksysomy odgrywają rolę w detoksykacji różnych substancji, takich jak alkohol, fenole i formaldehyd.
• Synteza lipidów⁚ Peroksysomy uczestniczą w syntezie niektórych lipidów, takich jak fosfolipidy i cholesterol.

W hepatocytach peroksysomy odgrywają kluczową rolę w metabolizmie lipidów i detoksykacji, co jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania wątroby.

Enzymy wątrobowe

Hepatocyty zawierają wiele enzymów, które katalizują różne reakcje metaboliczne, detoksykacyjne i syntetyczne. Enzymy wątrobowe są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania wątroby i mogą być wykorzystywane jako wskaźniki uszkodzenia tego narządu.

Niektóre z najważniejszych enzymów wątrobowych to⁚

• Transaminazy⁚ AST (aspartat aminotransferaza) i ALT (alanin aminotransferaza) są enzymami, które katalizują przenoszenie grup aminowych między aminokwasami. Ich poziom we krwi wzrasta w przypadku uszkodzenia wątroby.
• Fosfataza alkaliczna⁚ Jest to enzym, który katalizuje hydrolizę estrów fosforanowych. Jego poziom we krwi wzrasta w przypadku chorób wątroby i dróg żółciowych.
• Gamma-glutamiltransferaza (GGT)⁚ Jest to enzym, który katalizuje przenoszenie grupy gamma-glutamilowej z jednego peptydu na drugi. Jego poziom we krwi wzrasta w przypadku chorób wątroby i nadużywania alkoholu.
• Cytochrom P450⁚ Jest to rodzina enzymów, które katalizują reakcje utleniania, redukcji, hydrolizy i konjugacji, przekształcając substancje toksyczne w mniej szkodliwe metabolity.

Pomiar aktywności enzymów wątrobowych we krwi może być pomocny w diagnozowaniu i monitorowaniu chorób wątroby.