Kryzysy de Austeria: Definicja, Charakterystyka, Klasyfikacja, Leczenie

Kryzys de Austeria⁚ Co to jest, Charakterystyka, Klasyfikacja, Leczenie

Kryzys de Austeria, znany również jako “absence seizure” lub “petit mal”, to krótkotrwały, nieświadomy epizod napadowy charakteryzujący się utratą świadomości i brakiem aktywności ruchowej․ Jest to rodzaj napadu uogólnionego, który występuje najczęściej u dzieci i młodzieży․

Wprowadzenie

Kryzysy de Austeria, znane również jako napady nieświadomości lub “petit mal”, stanowią rodzaj napadu padaczkowego charakteryzującego się krótkotrwałą utratą świadomości․ W przeciwieństwie do napadów toniczno-klonicznych, które charakteryzują się gwałtownymi ruchami ciała, napady de Austeria przebiegają bez wyraźnych objawów ruchowych․ Pacjent w czasie napadu może wyglądać na “zagapionego” lub “odłączonego” od otoczenia․ Kryzysy de Austeria występują najczęściej u dzieci i młodzieży, choć mogą występować również u dorosłych․ Choć zazwyczaj nie są groźne dla życia, mogą wpływać na jakość życia pacjenta, jego edukację i codzienne funkcjonowanie․ W niniejszym artykule omówimy definicję, charakterystykę, klasyfikację i metody leczenia kryzysów de Austeria․

Kryzys de Austeria⁚ Definicja i Charakterystyka

Kryzys de Austeria, znany również jako napad nieświadomości, to krótkotrwały epizod napadowy charakteryzujący się utratą świadomości i brakiem aktywności ruchowej․ Pacjent w czasie napadu może wyglądać na “zagapionego” lub “odłączonego” od otoczenia․ Trwa on zazwyczaj od kilku sekund do kilkudziesięciu sekund i najczęściej ustępuje samoistnie․ Kryzysy de Austeria należą do grupy napadów uogólnionych, co oznacza, że obejmują całą korę mózgową․ W przeciwieństwie do napadów częściowych, które dotyczą tylko części mózgu, napady de Austeria wpływają na wszystkie funkcje mózgu, prowadząc do utraty świadomości․ Kryzysy de Austeria są często mylone z “zagapieniem się” lub “oddaleniem się myślami”, jednak w przypadku prawdziwego napadu de Austeria, świadomość jest całkowicie utracona, a pacjent nie reaguje na otoczenie․

Co to jest Kryzys de Austeria?

Kryzys de Austeria, znany również jako napad nieświadomości lub “petit mal”, jest to rodzaj napadu padaczkowego charakteryzujący się krótkotrwałą utratą świadomości․ W odróżnieniu od napadów toniczno-klonicznych, które charakteryzują się gwałtownymi ruchami ciała, napady de Austeria przebiegają bez wyraźnych objawów ruchowych․ Pacjent w czasie napadu może wyglądać na “zagapionego” lub “odłączonego” od otoczenia․ Trwa on zazwyczaj od kilku sekund do kilkudziesięciu sekund i najczęściej ustępuje samoistnie․ Kryzysy de Austeria należą do grupy napadów uogólnionych, co oznacza, że obejmują całą korę mózgową․ W przeciwieństwie do napadów częściowych, które dotyczą tylko części mózgu, napady de Austeria wpływają na wszystkie funkcje mózgu, prowadząc do utraty świadomości․

Charakterystyczne cechy Kryzysu de Austeria

Kryzysy de Austeria charakteryzują się kilkoma specyficznymi cechami, które odróżniają je od innych rodzajów napadów padaczkowych․ Najbardziej charakterystyczną cechą jest krótkotrwała utrata świadomości, trwająca od kilku sekund do kilkudziesięciu sekund․ W tym czasie pacjent przestaje reagować na otoczenie, może wyglądać na “zagapionego” lub “odłączonego” od rzeczywistości․ Dodatkowo, podczas napadu de Austeria może wystąpić⁚

• Zatrzymanie aktywności ruchowej ౼ pacjent może przestać mówić, poruszać się lub wykonywać jakąkolwiek czynność․
• Lekkie mruganie powiekami lub drżenie gałek ocznych․
• Zmiana wyrazu twarzy, np․ lekkie uniesienie kącików ust․
• Utrata równowagi lub lekkie potknięcie․

Po zakończeniu napadu pacjent zazwyczaj szybko powraca do pełnej świadomości i nie pamięta o przebiegu napadu․

Rodzaje Kryzysów de Austeria

Kryzysy de Austeria można podzielić na kilka podtypów, w zależności od wieku występowania, częstotliwości i towarzyszących objawów․ Najczęściej wyróżnia się następujące typy⁚

• Childhood Absence Epilepsy (CAE) ― występuje najczęściej u dzieci w wieku od 4 do 10 lat․ Charakteryzuje się częstymi napadami de Austeria, które mogą występować nawet kilkadziesiąt razy dziennie․
• Juvenile Absence Epilepsy (JAE) ― pojawia się u młodzieży w wieku od 10 do 18 lat․ Napady są zazwyczaj rzadsze niż w CAE, a ich częstotliwość może się wahać od kilku do kilkunastu dziennie․
• Absence Epilepsy with Generalized Tonic-Clonic Seizures ― charakteryzuje się występowaniem zarówno napadów de Austeria, jak i napadów toniczno-klonicznych․ Napady toniczno-kloniczne są bardziej gwałtowne i obejmują całe ciało, prowadząc do utraty świadomości i drgawek․

Istnieją również inne, rzadsze typy kryzysów de Austeria, takie jak napady de Austeria z automatyzmami lub napady de Austeria z miokloniami․

Childhood Absence Epilepsy (CAE)

Childhood Absence Epilepsy (CAE), znana również jako dziecięca padaczka z napadami nieświadomości, jest najczęstszym typem padaczki u dzieci w wieku od 4 do 10 lat․ Charakteryzuje się częstymi napadami de Austeria, które mogą występować nawet kilkadziesiąt razy dziennie․ Napady te są zazwyczaj krótkie, trwają od kilku sekund do kilkudziesięciu sekund, i często przebiegają bez wyraźnych objawów ruchowych․ Dziecko w czasie napadu może wyglądać na “zagapione” lub “odłączone” od otoczenia․ CAE może wpływać na koncentrację, naukę i codzienne funkcjonowanie dziecka․ W niektórych przypadkach CAE może przechodzić w inne formy padaczki, np․ w padaczkę uogólnioną toniczno-kloniczną, ale w większości przypadków CAE ustępuje samoistnie w wieku dojrzewania․

Juvenile Absence Epilepsy (JAE)

Juvenile Absence Epilepsy (JAE), znana również jako młodzieńcza padaczka z napadami nieświadomości, jest rzadszą formą padaczki niż CAE i występuje u młodzieży w wieku od 10 do 18 lat․ W JAE napady de Austeria są zazwyczaj rzadsze niż w CAE, a ich częstotliwość może się wahać od kilku do kilkunastu dziennie․ Objawy JAE są podobne do CAE, obejmują krótką utratę świadomości, brak aktywności ruchowej i “zagapione” spojrzenie․ JAE może wpływać na koncentrację, naukę i codzienne funkcjonowanie młodzieży, ale zazwyczaj nie jest tak wyniszczająca jak CAE․ W niektórych przypadkach JAE może przechodzić w inne formy padaczki, np․ w padaczkę uogólnioną toniczno-kloniczną, ale w większości przypadków JAE ustępuje samoistnie w wieku dorosłym․

Absence Epilepsy with Generalized Tonic-Clonic Seizures

Absence Epilepsy with Generalized Tonic-Clonic Seizures, znana również jako padaczka z napadami nieświadomości i napadami toniczno-klonicznymi, jest rzadszą formą padaczki, w której występują zarówno napady de Austeria, jak i napady toniczno-kloniczne․ Napady de Austeria są krótkie, trwają od kilku sekund do kilkudziesięciu sekund, i charakteryzują się utratą świadomości i brakiem aktywności ruchowej․ Napady toniczno-kloniczne są bardziej gwałtowne i obejmują całe ciało, prowadząc do utraty świadomości i drgawek․ Pacjent w czasie napadu toniczno-klonicznego może tracić kontrolę nad mięśniami, co może prowadzić do upadku i urazów․ Napady toniczno-kloniczne są zazwyczaj bardziej niebezpieczne niż napady de Austeria i wymagają natychmiastowej pomocy medycznej․

Przyczyny Kryzysów de Austeria

Dokładne przyczyny kryzysów de Austeria nie są w pełni poznane, ale uważa się, że są one związane z zaburzeniami aktywności elektrycznej w mózgu․ W większości przypadków kryzysy de Austeria nie mają znanej przyczyny i są uważane za idiopatyczne․ Jednak w niektórych przypadkach mogą być spowodowane przez⁚

• Uraz głowy ― uraz głowy, zwłaszcza w dzieciństwie, może zwiększać ryzyko wystąpienia kryzysów de Austeria․
• Zakażenie mózgu ౼ zakażenie mózgu, takie jak zapalenie opon mózgowych lub zapalenie mózgu, może prowadzić do wystąpienia kryzysów de Austeria․
• Zaburzenia metaboliczne ― zaburzenia metaboliczne, takie jak hipoglikemia (niski poziom cukru we krwi) lub niedoczynność tarczycy, mogą zwiększać ryzyko wystąpienia kryzysów de Austeria․
• Guzy mózgu ― guzy mózgu, zwłaszcza te umiejscowione w obszarach odpowiedzialnych za regulację aktywności elektrycznej mózgu, mogą prowadzić do wystąpienia kryzysów de Austeria․
• Genetyka ౼ w niektórych przypadkach kryzysy de Austeria mogą być dziedziczone w rodzinie․

W większości przypadków kryzysy de Austeria nie są związane z żadnymi czynnikami środowiskowymi․

Diagnostyka Kryzysów de Austeria

Diagnostyka kryzysów de Austeria opiera się na szczegółowym wywiadzie z pacjentem i jego rodziną, badaniu neurologicznym oraz badaniu elektroencefalograficznym (EEG)․

• Wywiad ― lekarz zbiera informacje o historii choroby pacjenta, w tym o wystąpieniu napadów, ich częstotliwości, trwaniu i objawach․ Ważne jest również zebranie informacji o rodzinnej historii padaczki․
• Badanie neurologiczne ౼ lekarz ocenia stan neurologiczny pacjenta, w tym jego refleksy, koordynację ruchową, mowę i funkcje poznawcze․ Badanie neurologiczne pozwala ocenić, czy istnieją inne objawy neurologiczne, które mogą wskazywać na inne choroby․
• Elektroencefalografia (EEG) ― EEG to badanie, które rejestruje aktywność elektryczną mózgu․ Podczas badania pacjent nosi na głowie elektrody, które rejestrują sygnały elektryczne z mózgu․ EEG jest kluczowym badaniem w diagnostyce kryzysów de Austeria, ponieważ pozwala na wykrycie charakterystycznych zmian w aktywności elektrycznej mózgu, które występują podczas napadu de Austeria․

W niektórych przypadkach mogą być również konieczne inne badania, takie jak rezonans magnetyczny (MRI) lub tomografia komputerowa (CT), aby wykluczyć inne choroby, które mogą powodować objawy podobne do kryzysów de Austeria․

Elektroencefalografia (EEG)

Elektroencefalografia (EEG) jest kluczowym badaniem w diagnostyce kryzysów de Austeria․ EEG to badanie, które rejestruje aktywność elektryczną mózgu․ Podczas badania pacjent nosi na głowie elektrody, które rejestrują sygnały elektryczne z mózgu․ EEG pozwala na wykrycie charakterystycznych zmian w aktywności elektrycznej mózgu, które występują podczas napadu de Austeria․ W przypadku kryzysów de Austeria EEG często wykazuje obecność tzw․ “fali ostrych fal” (spike-and-wave), które pojawiają się podczas napadu i charakteryzują się nagłym wzrostem aktywności elektrycznej, a następnie jej gwałtownym spadkiem․

EEG jest szczególnie przydatne w diagnostyce kryzysów de Austeria, ponieważ często zdarza się, że napady nie są obserwowane przez lekarza․ EEG pozwala na wykrycie napadów, które występują w nocy lub w innych sytuacjach, kiedy nie są one świadomie obserwowane przez pacjenta lub jego rodzinę․

Badanie neurologiczne

Badanie neurologiczne jest ważnym elementem diagnostyki kryzysów de Austeria․ Podczas badania neurologicznego lekarz ocenia stan neurologiczny pacjenta, w tym jego refleksy, koordynację ruchową, mowę i funkcje poznawcze․ Badanie neurologiczne pozwala ocenić, czy istnieją inne objawy neurologiczne, które mogą wskazywać na inne choroby․ Na przykład, jeśli pacjent ma problemy z równowagą lub koordynacją ruchową, może to wskazywać na uszkodzenie móżdżku, a nie na kryzysy de Austeria․ Badanie neurologiczne pozwala również na ocenę rozwoju dziecka i wykluczenie innych zaburzeń neurologicznych, które mogą mieć podobne objawy do kryzysów de Austeria․

W przypadku kryzysów de Austeria badanie neurologiczne zazwyczaj nie wykazuje żadnych nieprawidłowości, ponieważ napady te nie powodują trwałych uszkodzeń neurologicznych․ Jednak w niektórych przypadkach, zwłaszcza jeśli kryzysy de Austeria są częste lub ciężkie, mogą występować subtelne zmiany w funkcji neurologicznej, które można wykryć podczas badania neurologicznego․

Inne badania

W niektórych przypadkach, oprócz EEG i badania neurologicznego, mogą być konieczne inne badania, aby wykluczyć inne choroby, które mogą powodować objawy podobne do kryzysów de Austeria․ Do takich badań należą⁚

• Rezonans magnetyczny (MRI) ― MRI to badanie obrazowe, które pozwala na uzyskanie szczegółowych obrazów mózgu․ MRI jest przydatne w wykluczeniu guzów mózgu, urazów głowy lub innych zmian strukturalnych w mózgu, które mogą powodować kryzysy de Austeria․
• Tomografia komputerowa (CT) ― CT to badanie obrazowe, które wykorzystuje promieniowanie rentgenowskie do uzyskania obrazów mózgu․ CT jest mniej szczegółowe niż MRI, ale jest szybsze i tańsze․ CT może być przydatne w wykluczeniu krwawienia do mózgu lub innych zmian strukturalnych w mózgu, które mogą powodować kryzysy de Austeria․
• Badania krwi ― badania krwi mogą być przydatne w wykluczeniu zaburzeń metabolicznych, takich jak hipoglikemia (niski poziom cukru we krwi) lub niedoczynność tarczycy, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia kryzysów de Austeria․

Wybór konkretnych badań zależy od indywidualnych objawów pacjenta i historii choroby․

Leczenie Kryzysów de Austeria

Leczenie kryzysów de Austeria ma na celu zmniejszenie częstotliwości i nasilenia napadów, a także poprawę jakości życia pacjenta․ Główne metody leczenia to⁚

• Leki przeciwpadaczkowe (AED) ౼ AED to leki, które zmniejszają aktywność elektryczną w mózgu i zapobiegają wystąpieniu napadów․ Najczęściej stosowane leki w leczeniu kryzysów de Austeria to⁚ walproinian sodu, lamotrygina, etosuksymid i klonazepam․
• Opcje chirurgiczne ౼ w niektórych przypadkach, gdy leki nie są skuteczne, można rozważyć operację․ Operacja polega na usunięciu lub modyfikacji części mózgu, która jest odpowiedzialna za występowanie napadów․ Operacja jest stosowana rzadko, tylko w przypadku ciężkich i opornych na leczenie kryzysów de Austeria․
• Terapia behawioralna ― terapia behawioralna może być przydatna w nauce radzenia sobie ze stresem i lękiem, które mogą wywoływać napady․ Terapia behawioralna może również pomóc pacjentowi w nauce rozpoznawania wczesnych objawów napadu i podejmowaniu odpowiednich działań, aby zapobiec jego wystąpieniu․

Oprócz leczenia farmakologicznego i chirurgicznego, ważne jest również zapewnienie pacjentowi odpowiedniego wsparcia rodzinnego i edukacyjnego․

Leki przeciwpadaczkowe (AED)

Leki przeciwpadaczkowe (AED) są podstawowym sposobem leczenia kryzysów de Austeria․ AED działają poprzez zmniejszenie aktywności elektrycznej w mózgu, co zapobiega wystąpieniu napadów․ Wybór konkretnego leku zależy od wieku pacjenta, rodzaju kryzysów de Austeria i innych czynników․ Najczęściej stosowane leki w leczeniu kryzysów de Austeria to⁚

• Walproinian sodu ౼ jest to lek szerokiego spektrum działania, skuteczny w leczeniu wielu rodzajów padaczki, w tym kryzysów de Austeria․
• Lamotrigin ౼ jest to lek stosowany w leczeniu różnych rodzajów padaczki, w tym kryzysów de Austeria i napadów częściowych․
• Etosuksymid ― jest to lek specyficznie stosowany w leczeniu kryzysów de Austeria, zwłaszcza u dzieci․
• Klonazepam ౼ jest to lek z grupy benzodiazepin, stosowany w leczeniu kryzysów de Austeria, a także innych rodzajów padaczki, np․ napadów toniczno-klonicznych․

Dawka leku jest dobierana indywidualnie przez lekarza i może być modyfikowana w zależności od odpowiedzi pacjenta na leczenie․

Opcje chirurgiczne

Opcje chirurgiczne w leczeniu kryzysów de Austeria są stosowane rzadko, tylko w przypadku ciężkich i opornych na leczenie kryzysów de Austeria․ Operacja polega na usunięciu lub modyfikacji części mózgu, która jest odpowiedzialna za występowanie napadów․ W przypadku kryzysów de Austeria operacja jest stosowana zazwyczaj tylko wtedy, gdy leki przeciwpadaczkowe nie są skuteczne, a napady są częste i ciężkie, wpływają na jakość życia pacjenta i stwarzają zagrożenie dla jego bezpieczeństwa․

Istnieje kilka rodzajów operacji stosowanych w leczeniu kryzysów de Austeria, w tym⁚

• Resekcja korowa ― polega na usunięciu części kory mózgowej, która jest odpowiedzialna za występowanie napadów․
• Kalosotomia ― polega na przecięciu spoidła wielkiego, które łączy obie półkule mózgowe․ Zabieg ten może zmniejszyć częstość występowania napadów, ale może również wpływać na niektóre funkcje poznawcze, np․ na mowę․
• Stymulacja nerwu błędnego ౼ polega na wszczepieniu elektrod do nerwu błędnego, który przebiega przez szyję․ Elektrody wysyłają regularne impulsy elektryczne do mózgu, co może zmniejszyć częstość występowania napadów․

Operacja jest poważnym zabiegiem, który wiąże się z pewnym ryzykiem․ Zanim zostanie podjęta decyzja o operacji, lekarz omówi z pacjentem wszystkie ryzyka i korzyści związane z zabiegiem․

Terapia behawioralna

Terapia behawioralna może być przydatna w leczeniu kryzysów de Austeria, zwłaszcza w przypadku dzieci i młodzieży․ Terapia behawioralna skupia się na nauce radzenia sobie ze stresem i lękiem, które mogą wywoływać napady․ W przypadku kryzysów de Austeria stres i lęk mogą być czynnikami wyzwalającymi napady․ Terapia behawioralna może pomóc pacjentowi w nauce technik relaksacyjnych, takich jak głębokie oddychanie, medytacja lub joga, które pomagają w zmniejszeniu stresu i lęku․ Terapia behawioralna może również pomóc pacjentowi w nauce rozpoznawania wczesnych objawów napadu i podejmowaniu odpowiednich działań, aby zapobiec jego wystąpieniu․

Terapia behawioralna może być prowadzona indywidualnie lub w grupie․ W przypadku dzieci i młodzieży terapia behawioralna może być prowadzona również z udziałem rodziców lub opiekunów, aby nauczyć ich, jak wspierać dziecko w radzeniu sobie ze stresem i lękiem․

Wsparcie rodzinne i edukacyjne

Wsparcie rodzinne i edukacyjne jest kluczowe w leczeniu kryzysów de Austeria․ Rodzina odgrywa ważną rolę w zapewnieniu pacjentowi wsparcia emocjonalnego i praktycznego․ Rodzice lub opiekunowie mogą pomóc pacjentowi w przestrzeganiu zaleceń lekarza, w tym w regularnym przyjmowaniu leków i uczestniczeniu w terapii behawioralnej․ Rodzina może również pomóc w stworzeniu bezpiecznego i stabilnego środowiska, które minimalizuje stres i lęk, które mogą wywoływać napady․

Wsparcie edukacyjne jest również ważne, zwłaszcza w przypadku dzieci i młodzieży․ Nauczyciele i wychowawcy powinni być świadomi choroby pacjenta i wiedzieć, jak reagować w przypadku wystąpienia napadu․ Ważne jest, aby zapewnić dziecku z kryzysami de Austeria odpowiednie warunki do nauki i rozwoju, np․ dodatkowe lekcje lub dostosowanie programu nauczania․ Wsparcie edukacyjne może pomóc dziecku w pokonaniu trudności w uczeniu się i w integracji ze środowiskiem szkolnym․